Αχ, Αννούλα του φονιά...

Σοβαρά προειδοποιώ πως ο τίτλος ουδεμία σχέση έχει με το θέμα, αλλά απλά μου φάνηκε χαριτωμένος και έξυπνος με τα –και κρύα μπορείς να πεις- δεδομένα τα δικά μου πάντα. Οι εγχώριοί μας σταρ σε πρωταγωνιστές και δημοσιογράφους και τηλεπερσόνες κατά κάποιον τρόπο, είναι υποψήφιοι για βουλευτές. Όλοι ασχολούνται με τις εκλογές. Στα κανάλια πρέπει να κάνουν ουρές οι εθνοσωτήρες στα σκαλιά για να μπουν να πιάσουν μια θεσούλα και να φανούν στις εκλογές. Φύγε συ, έλα συ! Αλάλιασαν οι παρουσιαστές! Στις πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης, η ιλαροτραγωδία συναγωνίζεται σε αγώνα δρόμου μετ' εμποδίων με το δράμα σε τέσσερεις πράξεις! Κατοχή, εμφύλιος, χούντα, πεινασμένη μεταπολίτευση.

Βοή λαού, φωνή Θεού! Οι υποψήφιοι κάνουν συγκεντρώσεις δωματίου σα κουαρτέτα εγχόρδων. Σε λίγο θα μας καλούν στις βίλες τους, στο χωλάκι να μας τραβήξουν κάνα λόγο. Κάποιοι δεν μετράμε σοβαρά τον κίνδυνο! Η κ. Διαμαντοπούλου εχθές ήταν στην Καισαριανή. Μια περήφανη Καισαριανή, που αν και τώρα γέμισε η πλατεία της «γαριδάδικα» και παράφωνες μερσεντές θαμώνων μεθυσμένων απ' τα τσίπουρα, είναι εκεί το σκηνικό όχι της γραφικότητάς της, αλλά της μαρτυρίας της για προσφυγιά, αποκλεισμούς, ισχυρό εργατικό κίνημα, αγώνες, απογοητεύσεις, χαμένες ιδέες, πατρίδες, ζωές.

Η κ. Διαμαντοπούλου έβγαζε το λόγο της. Έξω, δίπλα, κοντά της κόσμος ούρλιαζε απελπισία και θυμό. Μετά πήγε σε μια ταβέρνα απ' αυτές τις «γραφικές», όχι τις γκουρού, με την «πειραγμένη» κουζίνα και τον μοντέρνο διάκοσμο. Κόσμος μαζεύτηκε και απ' έξω και φώναζε.
Κάποιες στιγμές αργότερα η κ. Διαμαντόπουλου στο Twitter έγραφε πως η προεκλογική της συγκέντρωση «πραγματοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε κανονικά παρότι 30 άτομα προσπάθησαν να την εμποδίσουν. Το πρόγραμμα συναντήσεων συνεχίζεται κανονικά και απόψε και κάθε μέρα» ενώ συνέχιζε πως «βασίζουσες συμπεριφορές δεν τρομοκρατούν και δεν φοβίζουν, από όπου κι αν προέρχονται. Είμαι ανοικτή στο λόγο και την κριτική, όχι στη βία».

Η κ. Διαμαντoπούλου μου είναι συμπαθής τόσο όσο μου επιτρέπει η κατάστασή μου ως πολίτη αυτού του τόπου να συμπαθώ έναν πολικό, που για κάποιον λόγο νομίζω συνεχώς πως στέκεται απέναντί μου, έχοντας προδώσει την εμπιστοσύνη 26 χρόνων ψήφου για σωστό χειρισμό όλων αυτών που τελικά δεν έγιναν για να ανήκω εγώ σε μια δολοφονημένων ονείρων γενιά και τα παιδιά μου σε μια άλλη στερήσεων. Ο θυμός, η απελπισία, ο φόβος, η ανεργία, η αδικία δεν οδηγούν σε πολιτισμένο διάλογο και σε διαλεκτική απομίμηση της περιπατιτικής τακτικής στη σχολή του Πλάτωνα. Ούτε νοιάζονται αν θα τις αποκαλέσουν αναρχικές, βασίζουσες ή Βαγγέλη! Απλά τώρα πια υπάρχουν. Και ο ανοιχτός λόγος και η κριτική έπρεπε να' ναι εκεί πριν να υπάρξουν! Τώρα είναι αργά! Για αυτό αποφύγετε την Καισαριανή, το Περιστέρι, το Πέραμα, τη Κοκκινιά. Καλέσετε μας στις μεζονέτες σας στα Βόρεια Προάστια και βάλτε μας στο play room. Έτσι κι αλλιώς είπαμε, εμείς μικρά δεν είχαμε. Σαλόνι θα το περάσουμε...