Nora Ephron: Η σεναριογράφος των μεγαλύτερων ρομαντικών κομεντί, έφυγε από τη ζωή

«Όταν ο Χάρι γνώρισε την Σάλι», «Άγρυπνοι στο Σιάτλ» και «Έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας» είναι μερικές μόνο από τις ρομαντικές κομεντί τις οποίες έγραψε (και σκηνοθέτησε κάποιες από αυτές) η Nora Ephron. Μετά από μάχη έξι χρόνων με τη λευχαιμία η –υποψήφια τρεις φορές για Όσκαρ- Ephron έφυγε από τη ζωή σήμερα τα ξημερώματα. Την είδηση του θανάτου της επιβεβαίωσε ο γιος της, Jacob Bernstein.

Μία από τις δημιουργούς της γενιάς της με την μεγαλύτερη επιρροή, η Ephron γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1941 στη Νέα Υόρκη. Στην ηλικία των 4, η οικογένειά της (και οι δύο γονείς της ήταν σεναριογράφοι) μετακόμισε στο Beverly Hills της Καλιφόρνια. Ήδη, από το γυμνάσιο, η νεαρή Nora ήταν αποφασισμένη να γίνει δημοσιογράφος και, από την αποφοίτησή της από το σχολείο, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου ξεκίνησε την καριέρα της, ως παιδί για όλες τις δουλειές, στο περιοδικό Newsweek. Στη συνέχεια, η Ephron πήγε, ως κανονική συντάκτης πια, στη New York Post, αλλά και στο Esquire και τους New York Times. Σύντομα, τα γραπτά της απέκτησαν οπαδούς σε όλες τις Η.Π.Α.

Το ταλέντο της, να γράφει για γυναίκες νευρωτικές μεν, απολύτως συμπαθείς και αστείες δε, την έκανε μία από τις πιο αγαπητές σεναριογράφους του κοινού- και την βιομηχανία του κινηματογράφου πολλά εκατομμύρια δολάρια πλουσιότερη. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της (που ακόμα και σήμερα διδάσκεται σε σχολές κινηματογράφου, ως πρότυπο σενάριο) 'ήταν το «Όταν ο Χάρι γνώρισε την Σάλι» του 1989, με θέμα την κοινή πορεία δύο φίλων που ερωτεύονται ο ένας τον άλλο. Η ταινία απέσπασε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου ενώ, τέσσερα χρόνια αργότερα, φέρνοντας μαζί στην μεγάλη οθόνη την Meg Ryan και τον Tom Hanks, στο «Άγρυπνοι στο Σιάτλ», ήρθε η δεύτερη υποψηφιότητα.

Η Ephron παντρεύτηκε τρεις φορές, τους Dan Greenberg, Jacob Bernstein και Nicholas Pileggi, με τον οποία παρέμεινε μέχρι το τέλος. Με τον πρώτο της σύζυγο απέκτησε δύο γιους, τους Max και Jacob. Το έργο της ήταν και θα παραμείνει σημείο αναφοράς του παγκόσμιου κινηματογράφου, ενώ η φιλοσοφία πίσω από τους θρυλικούς γυναικείους ρόλους που έγραψε βρίσκεται στα δικά της λόγια: «Προσπαθώ να γράφω ρόλους εξίσου περίπλοκους και ενδιαφέροντες με τις πραγματικές γυναίκες».