The Game of Thrones: όταν η τηλεόραση κάνει τέχνη

Και ενώ η φτώχεια μας, η εθνική, μας κάνει να ονειρευόμαστε σαν το Καραγκιόζη πως «θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε», η συντροφιά μας, η παρεούλα μας, η τηλεόραση βυθίζεται στη μιζέρια της. Εκτός απ τη φτώχεια, ήρθε και το καλοκαίρι για να παίζουν όλα τα κανάλια αποκλειστικά επαναλήψεις. Ο Μάνθος, ο Κωνσταντίνος και η Ελένη σε εποχές μια μπαργούμαν, «γκαρσόνα» ζούσε απ'τα τιπς στα μπαρ.

Ο Πόποτας στο Κολοκωτρονίτσι που φαντάζει στα μάτια μας πλουσιοπάροχο σαν χωριό στην Ελβετία. Στο Παρά Πέντε, το να κυνηγάνε να σε σκοτώσουν, μοιάζει τίποτα μπροστά στο να σε κυνηγάνε οι τράπεζες για κάρτα που δεν πληρώνεις. Και φυσικά μάθανε πως φτωχύναμε πλακώσανε και οι Τούρκοι. Νταλκάς, σεκλέτια και εξωραϊσμένο Ισλάμ.

Βάλτε λοιπόν ένα σίριαλ τέτοιο τουρκικό, δίπλα απ το αριστούργημα της ΗΒΟ, το πολύκροτο και εθιστικό Game of Thrones. «Ο χειμώνας έρχεται» λένε στα 7 ρηγάτα του άχρονου κόσμου της σειράς που ζωντάνεψε απ'τη λογοτεχνία και ο χειμώνας είναι εδώ αποκλειστικά σε μας και στη τηλεόραση μας. Γυρίσματα, πλοκή, ερμηνείες, σκηνικά, κοστούμια σαν σπουδαίο σινεμά και όχι σαν τηλεόραση. Η σειρά είναι η εξέλιξη, το μέλλον, η πρόταση για την ψυχαγωγία μέσα στα σπίτια, για την τηλεοπτική παγκοσμιότητα.
Δεν ελπίζω ότι στη συγκεκριμένη συγκύρια θα βρεθεί κανάλι να το αγοράσει. Όμως εμείς μπορούμε να αντισταθούμε στην εγκληματική αισθητική του πλαστικού νεοπλουτισμού κάθε Αισέ, Ομάρ, Λειλά και Μουσταφά, μέσα απ τα κομπιούτερ μας, βλέποντας μέχρι εθισμού το Game of Thrones. Φτώχεια ναι! Με υλικό για να ονειρευόμαστε όμως...