Το αποχαιρετιστήριο κείμενο της Αλεξάνδρας Τσόλκα
Μόνο Kiss, χωρίς Bang...
Ήταν από τις πιο όμορφες και πολύχρωμες εργασιακά χρονιές της ζωή μου, κόντρα σε ένα φόντο γκρι ανασφάλειας, μαύρης ανεργίας, μελανών φοβιών, κουρασμένων καφέ ασυνεπειών, μωβ κόντρας. Ανακάλυψα την ομορφιά του blog, της καθημερινής επικοινωνίας, με διαφωνίες ή μεγάλες αγάπες. Απέκτησα νέους φίλους σε μια σχέση αμφίδρομη μέσα απ'το για πάντα αγαπημένο μου Queen.gr.
Θα μου λείψουν τα υπέροχα παιδιά που δουλεύουν εδώ, η παλιά φίλη Έλενα, ο Γιάννης που με μύησε στις τεχνολογίες πριν φύγει, ο διανοούμενος Θύμιος, η αξιοθαύμαστη μου κ. Ζαππατίνα, η λατρεμένη μου κ. Καραγκιουλέ. Θα μου λείψετε εσείς και όλο αυτό που ένα χρόνο τώρα έζησα μαζί σας. Θα μου κοστίσει η απουσία στην καθημερινότητα μου της κ. Νίκης Κάρτσωνα, με την οποία έζησα ίσως την πιο ωραία όλο ελευθερία, επιβράβευση, αρμονία συνεργασία μου.
Και είναι ένα πλάσμα που δίνεται ολόψυχα σ'ότι κάνει, με πάθος που είχα χρόνια να συναντήσω, ενώ ακόμα έχει εκείνη την κοριτσίστικη ευαισθησία να κοκκινίζει (μάλιστα στις μέρες μας!), την ισορροπία να εμπιστεύεται, τη γενναιοδωρία να λέει «μπράβο» και να δίνει ευκαιρίες. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι, με φωτεινά πλάσματα αυτό και μερικούς απ'τους καλύτερους του είδους μας, αυτής της παράξενης δημοσιογραφικής φάρας που ακόμα ονειρεύται και πιστεύει, όπως είναι ο αγαπημένος Θανάσης Αναγνωστόπουλος.
Σας ευχαριστώ πολύ. Όλους και όλες εσάς, λαμπερές μου βασιλοπούλες...
Διαβάστε επίσης:
