Γιατί το DWTS άρχισε να μας κουράζει;

Αυτό που συνηθίζεται να λέγεται, ειδικά στο χώρο των Media και της τηλεόρασης είναι πώς "ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις". Με αυτό το σκεπτικό βλέπουμε τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες παρέες να κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα σαν λούπα, σα μεταχειρισμένη κόπια που από την επανάληψη έχει φθαρεί και έχει θαμπώσει.

Με αυτό το σκεπτικό, έκανε πρεμιέρα φέτος το DWTS μόνο που καμία φορά τα πράγματα αλλάζουν και δεν φτάνει μόνο μια ομάδα για να νικήσεις, θέλει και άλλα πράγματα τα οποία το show δεν τα διαθέτει, όπως ανακαλύψαμε μετά από 5 συνεχόμενα live.

Ενώ τα προηγούμενα χρόνια κάθε Δευτέρα στο κανάλι άνοιγαν σαμπάνιες πάνω από τους πίνακες τηλεθέασης, φέτος μάλλον πρέπει να είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Τι συνέβη όμως και μέσα σε μια σεζόν ένα show που σάρωνε σε τηλεθέαση κοντράρεται με το -πραγματικά άνευρο και βαρετό- music school; Τι πήγε στραβά φέτος;

Η απάντηση μπορεί να είναι από πολύ περίπλοκη μέχρι πολύ απλή. Δηλαδή μπορεί να φταίνε όλα ή πάρα πολλά πράγματα, από την εποχή και την κρίση μέχρι τον απέναντι ανταγωνισμό ή μπορεί και να μην φταίει τίποτε και απλά να το βαρέθηκε ο κόσμος.

Αυτό είναι κάτι που θα το ανακαλύψουν οι άνθρωποι του καναλιού που πληρώνονται γι αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι το φετινό DWTS έχει τεράστιες διαφορές από τα προηγούμενα.

Κατ' αρχάς τα σχόλια στα social media για το ποιος είναι star δεν έχουν μόνο πλάκα, αλλά έχουν και ένα point. Υπάρχουν τουλάχιστον 3 άτομα για τα οποία έπρεπε να ρωτήσω να μάθω ποιοι είναι και από πού τους ξέρω και φαντάζομαι την ίδια απορία θα έχει και το κοινό. Δεν είναι κακό να χορεύουν άγνωστα παιδιά, αλλά υπάρχει μια ανακολουθία με τον τίτλο και με ό,τι υπόσχεται η εκπομπή.

Το να διώχνουν καλούς χορευτές, αλλά να συνεχίσουν να παραμένουν στο παιχνίδι άνθρωποι που έχουν δύο αριστερά πόδια και δεν ξέρουν τι σημαίνει ρυθμός είναι εξοργιστικό και κακόγουστο μεταξύ μας. Χάνεται η έννοια της απόδοσης δικαιοσύνης και της επιβράβευσης και κάνει τους τηλεθεατές να αισθάνονται ανόητοι.

Ακόμα, δεν καταλαβαίνω γιατί βιάστηκαν τόσο πολύ να βγάλουν το show στον αέρα. Αν χρειάζονταν ένα ζωντανό πολύωρο show για βολευτούν οι ισχυροί χορηγοί, για να μαζευτούν χρήματα και ταυτόχρονα να μαζέψουν και μπόλικη τηλεθέαση, τόσα επιτυχημένα concept κυκλοφορούν εκεί έξω, ας διάλεγαν ένα άλλο να δούμε και εμείς κάτι καινούργιο.

Η επιλογή του Λάκη Γαβαλά στην επιτροπή, δεν έπεισε. Προφανώς ο Λάκης συμβολίζει ακόμη την εποχή της ευμάρειας και της σαχλής υπερβολής, χωρίς όμως ουσία. Σε γενικές γραμμές όμως η κριτική επιτροπή έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους διαγωνιζόμενους και αυτό το αντιλαμβάνεται κάποιος αφού πρώτα κάνει μια μικρή βόλτα στα social media.

Δεν είναι κάτι περίεργο για μια εκπομπή να έχει κάνει τον κύκλο της και να έχει φτάσει στη δύση της. Το έχουμε δει να συμβαίνει σχεδόν με όλες τις σαρωτικές επιτυχίες. Είναι όμως τέτοια περίπτωση το DWTS; Μπορεί η τηλεθέαση της τάξης του 25 τοις εκατό να θεωρείται μέτρια; Για τέτοια δαπανηρά show οι προσδοκίες είναι μεγάλες και το πολύ δεν είναι αρκετό.

Βέβαια αυτή είναι και η αρχή του κακού. Έτσι ξεκινάνε όλα: Όταν το πολύ, δεν είναι αρκετό, δεν φτάνει.