Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομά του συνοδευόμενο από τον χαρακτηρισμό «ζεν πρεμιέ» σκέφτομαι πως ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης είναι η ενσάρκωση της φράσης (ΟΚ, στίχος από τραγούδι είναι αλλά έχει εισχωρήσει ανεπιστρεπτί στη γλώσσα μας ως λαϊκή θυμοσοφία σχεδόν) «ο νέος είναι ωραίος, ο παλιός είναι αλλιώς».

Κυκλοφορεί τόσα πολλά χρόνια στο θέατρο και στα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πλατό και έχει στο βιογραφικό του τόσες παραστάσεις, ταινίες, σειρές, εκπομπές που αν έπρεπε να γραφτούν όλα στις σελίδες ενός συμβατικού, τυπωμένου περιοδικού, ένα ολόκληρο τεύχος δεν θα έφτανε. Ειδικά αν προσθέταμε σε αυτό και τη σκηνοθεσία, την παρουσίαση τηλεοπτικών εκπομπών και την παραγωγή στο θέατρο Χώρα, το οποίο ανέλαβε πριν από μερικά χρόνια μαζί με τον Γιώργο Λυκιαρδόπουλο. Μαζί, δε, με την ιδιότητά του ως πολιτικός, η οποία προστέθηκε στις παραπάνω το 2009, όταν, τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, έθεσε υποψηφιότητα στις Ευρωεκλογές, με το κόμμα «Δράση» του οποίου ήταν και ιδρυτικό μέλος (μαζί με τους: Στέφανο Μάνο, Βασίλη Κοντογιαννόπουλο, Γιάννη Μπουτάρη, Θάνο Βερέμη, Αλέξανδρο Τομπάζη, Νίκο Δήμου ανάμεσα σε άλλους). Εκείνη την περίοδο ο Κωνσταντίνος ξυπνούσε νωρίς, κυκλοφορούσε στο Σύνταγμα μοιράζοντας φυλλάδια και μας σύστησε ένα πρόσωπο εντελώς διαφορετικό από το λαμπερό (από τα φλας των φωτογράφων που αστράφτουν όπου σταθεί και όπου βρεθεί) εκείνο με το οποίο τον έχουμε συνηθίσει.

Για να επιστρέψουμε στην καριέρα του στην υποκριτική (και αναφέρομαι στην ιδιότητα του ηθοποιού και όχι αυτή του πολιτικού που, συχνά, μπερδεύονται -όχι στην περίπτωσή του, γενικά μιλώντας) δε βρίσκω καν νόημα, εδώ που τα λέμε, να αναφέρω έστω κάποιες από τις δουλειές του. Και αυτό επειδή ο καθένας από όσους τον έχουν παρακολουθήσει να παίζει (δηλαδή ολόκληρη την Ελλάδα, φαντάζομαι) έχει διαφορετική αγαπημένη του στιγμή. Ο Κωνσταντίνος ανήκει στις σπάνιες (στη χώρα μας) περιπτώσεις των ηθοποιών που εκτός από major celebrities είναι και καλοί στη δουλειά τους και έχει, πράγματι, να επιδείξει σημαντικές υποκριτικές στιγμές. Για όλες μαζί, πάντως, αυτές τις στιγμές βραβεύτηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου & του Θεατρικού Μουσείου με το βραβείο «Αιμίλιος Βεάκης, φέτος.

Τα περισσότερα για τη ζωή (επαγγελματική και προσωπική) τα βλέπετε, τα διαβάζετε, τα ξέρετε. Το μόνο παραπάνω που έχουμε να σας πούμε είναι πως στις κατ' ιδίαν κουβέντες μαζί του του ο Κωνσταντίνος είναι χειμαρρώδης και πολύ ενδιαφέρων συνομιλητής -και η χαρά του δημοσιογράφου που δεν χρειάζεται να προσπαθήσει πολύ για να εκμαιεύσει λόγια που να αξίζουν τον κόπο να γραφτούν μια που αφθονούν οι κουβέντες του.

Εκτός από τους ρόλους του στο θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση υποδύεται και αυτόν του πατέρα στον γιο του Γιώργο-Ίκαρο, το γιο του.

Τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται με την Αθανασία Σμαραγδή στο πλευρό του (την κόρη του σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή), που με τη σειρά της υποδύεται το ρόλο του καινούργιου του αμόρε.