Ο Μάριος Αθανασίου μας εκμυστηρεύεται τους προβληματισμούς του

Είναι αλήθεια ότι άφησες μουστάκι για το ρόλο σου στο θέατρο;
Ναι, είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι ότι το μουστάκι δίνει και κάτι ιδιαίτερο στο ρόλο. Δεν θα έχανα και πολλά χωρίς αυτό αλλά βρήκα την ευκαιρία μια και υποδύομαι έναν αριστοκράτη πολιτικό του περασμένου αιώνα. Το έκανα κέφι όμως, όχι ότι χωρίς αυτό δεν γινόταν.

Επέλεξες να παίξεις φέτος σε κωμωδία λόγω της εποχής ή ήταν τυχαίο;
Ήταν επιλογή των παραγωγών. Εγώ δεν ήμουν στον αρχικό σχεδιασμό για να έχω άποψη, αλλά προφανώς επιλέχτηκε λόγω των καιρών. Για τον κόσμο είθισται να λέμε ότι είναι ένα συν. Εγώ πάντως νομίζω ότι στον κόσμο αρέσει έναν καλό έργο, είτε είναι κωμωδία, είτε είναι δράμα.

Μπορεί να ζήσει ένας ηθοποιός σήμερα μόνο από το θέατρο;
Είναι πολύ δύσκολο, όπως βέβαια ήταν πάντα. Δεν είναι στο επίπεδο να σε ζει αλλά να σε συντηρεί κυρίως. Την καλή περίοδο, ένας ηθοποιός έκανε τηλεόραση, ραδιόφωνο ή κάποια σπικάζ και το θέατρο συμπλήρωνε ας πούμε το μισθό σου.

Οι ηθοποιοί και γενικά οι καλλιτέχνες χτυπήθηκαν περισσότερο από την κρίση;
Όπως και όλη η αγορά πιστεύω, αλλά στον κλάδο μας δεν είναι μόνο οικονομική η κρίση, είναι και καλλιτεχνική. Τώρα πλέον οι καλλιτέχνες καλούνται να πάρουν σωστές αποφάσεις και να βλέπουν την ζωή σαν καλλιτέχνες και όχι σαν επιχειρηματίες. Είμαστε ήδη πολλοί και κάθε χρονιά έβγαιναν καινούργιες φουρνιές πιστεύοντας πως η ζωή του καλλιτέχνη είναι εύπορη και εύκολη.

Πόσο χρονών είσαι;
Είμαι 37.

Πολλοί στην ηλικία σου αναγκάστηκαν να γυρίσουν στο πατρικό τους. Θα το έκανες ή θα το θεωρούσες μεγάλη προσωπική ήττα;
Είμαι αρκετά μεγάλος πλέον και μένω μόνος μου από τα 21 μου. Προσπαθώ πολύ για να μην συμβεί αυτό. Εδώ έχω άγχος ότι δεν βοηθάω την μητέρα μου αρκετά, δεν μπορώ να την επιβαρύνω κι άλλο. Δεν το βάζω καθόλου στο μυαλό μου. Είναι η έσχατη λύση.

Η όλη κατάσταση σε έκανε πιο ώριμο σαν άνθρωπο;
Περισσότερο με άλλαξε η οικογενειακή μου κατάσταση. Πριν ήμουν μόνος μου. Τώρα υπάρχει ένα παιδί. Είδα τα πράγματα διαφορετικά, υπολογίζω αλλιώς τη ζωή. Σκέφτομαι ότι έχω οικογένεια και το γιο μου και δεν μπορώ να πω "ας περνάω εγώ καλά και στο σπίτι να υπάρχουν δυσκολίες"

Πόσες φορές το μήνα παίρνεις τον Αλέξανδρο από την Μαρία και κοιμάται σπίτι σου;
Με τις δικές μας δουλειές δεν έχουμε στάνταρ πρόγραμμα, αλλά σίγουρα μια δυο φορές τη βδομάδα.

Σε ρωτάω γιατί μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι προτιμάς να κοιμάσαι στο καθιστικό για να έχει το παιδί την δική του κρεβατοκάμαρα;
Μα η ζωή μου λειτουργεί με βάση το παιδί. Εντάξει δεν είναι ότι κοιμάμαι και στον καναπέ, όμως ήθελα ο Αλέξανδρος να έχει το δικό του προσωπικό χώρο.

Θα ξαναέκανες καθημερινό σίριαλ ή είναι μεγάλη δέσμευση;
Έτσι όπως είναι σήμερα δεν το σκέφτομαι, Βέβαια, δεν το αποκλείω και δεν το λέω όλο αυτό από την άποψη του επιπέδου γιατί οι δουλειές που γίνονται σήμερα είναι πολύ καλύτερες από την εποχή που έκανα εγώ καθημερινό. Όμως όσο τα πράγματα είναι έτσι και οι παραγωγοί σκέφτονται μόνο το κόστος, να πάω να δουλέψω για να πληρωθώ μετά από έξι μήνες τα μισά λεφτά; Ε, όχι. Είναι σχεδόν πρόστυχη η αντιμετώπισή τους και όσο αντέχω θα απέχω από όλο αυτό. Δεν είναι θέμα καλλιτεχνικό, αλλά εργοδοσίας. Προτιμώ να κάνω άλλη δουλειά και ας πάρω και λιγότερα χρήματα.

Σου ήρθαν εύκολα τα πράγματα στη ζωή; Αισθάνεσαι τυχερός;
Ναι, αισθάνομαι τυχερός, αλλά η τύχη είναι και λίγο δίκοπο μαχαίρι, σα νόμισμα που έχει δύο όψεις γιατί μετά θα πρέπει να αντεπεξέλθεις και δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστείς το φορτίο ψυχολογικά, ειδικά όσο είσαι ακόμη μικρός και πρέπει να αποδείξεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις στο μέλλον.

Εσύ είσαι ικανοποιημένος με όσα έχεις καταφέρει;
Ναι, νιώθω καλά.

Πώς ορίζεις την καταξίωση;
Μη πιστεύοντας ότι είμαι καταξιωμένος επειδή απλά νιώθω καλά, η απόσταση της επιτυχίας με την αποτυχία είναι μικρή και την ορίζει η σωστή διαχείριση της αποτυχίας. Καταξιωμένος για μένα είναι αυτός που έχει ανέβει 5 σκαλιά αλλά και έχει κατέβει 5 και έχει διαχειριστεί σωστά την άνοδο αλλά κυρίως την πτώση του.

Αγχώνεσαι για το μέλλον του γιου σου;
Βεβαίως και αγχώνομαι για τον Αλέξανδρο, αλλά αγχώνομαι και για το δικό μου μέλλον. Αυτές οι εποχές με γερνάνε πιο γρήγορα.

Διάβασες τις δηλώσεις της Νανάς Μούσχουρη;
Ναι, τις άκουσα και με στεναχώρησαν και τα λόγια της και η επίθεση που δέχτηκε. Είναι, ξαφνικά, λες και βρήκαμε αυτόν που φταίει για όλα. Αν είναι έτσι τότε γιατί δεν διώχνουμε τον Πάγκαλο και άλλους πολιτικούς από την χώρα. Ό,τι είπε είναι η άποψή της και δικαίωμά της, αλλά δεν είμαστε ένας λαός που δανείζεται για να ζει χλιδάτα και μετά δεν θέλει να πληρώσει. Δεν είναι εικόνα αυτή του Έλληνα, υπάρχουν και αυτοί που δεν ήθελα δανεικά, αλλά τώρα πληρώνουν.
Αυτή τη στιγμή οι Έλληνες περνάνε δύσκολα και δεν τους κατακρίνεις. Ας το έκανε πριν. Ας έβγαινε και ας έλεγε "μην παίρνετε τους Ολυμπιακούς αγώνες γιατί κοστίζουν πολλά" ή "μην δανείζεστε χρήματα", όμως κατόπιν εορτής είναι άκυρο.

info: O Μάριος Αθανασίου πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Φεϊντό, "Η μέθοδος της απιστίας" στο θέατρο Βεάκη (Στουρνάρη 32, Εξάρχεια)