Το Τέλος της Ηλιθιότητας στον Καναπέ των Σκορδαλιάγκα

Όλο και περισσότερο ακούγεται το πόσο καλές συνεντεύξεις κάνουν ο Γιώργος Λιάγκας με τη Φαίη Σκορδά στο Πρωινό τους. Δεν είχα γνώμη -αφού βρίσκομαι με τους αγαπημένους απέναντι που πρόσφατα μπήκαν στην πρωινή αρένα- μέχρι που τους παρακολούθησα στη διαδικτυακή τηλεόραση και συγκεκριμένα όταν τους επαινούσε γι αυτό το λόγο η Ζέτα Μακρυπούλια.

Έχουν μία ηρεμία και μιλούν όπως μιλάμε μεταξύ μας σαν φίλοι. Εκτός από αυτό ενεργούν και σαν ψυχαναλυτές. Προχθές τους θαύμασα με την Κατερίνα Παπουτσάκη, που αν την έβλεπες χωρίς φωνή θα σκεφτόσουν πως αυτή η κοπέλα πρέπει να έχει χάσει πρόσφατα κάποιον δικό της, τον οποίο θρηνεί και δεν μπορεί να ξεπεράσει.

Θαύμασα την ψυχραιμία τους στην απόλυτη παράνοια της ελληνικής σόουμπιζ όπου σχιζοφρενείς-σοβαροφανείς ηθοποιοί που παραπέουν μεταξύ τσοντοφωτογραφήσεων και ΚΚΕ, κλαίνε και οδύρονται επειδή τους προσφέρεται δωρεάν δημοσιότητα -αντίστοιχη και εξίσου ενοχλητική πολλές φορές με πολλών διασήμων σταρς στον κόσμο. Επειδή τους γνωρίζω από πρώτο χέρι οι παπαράτσι στη χώρα μας, που αγωνίζονται να ζήσουν, να επιβιώσουν και να πληρωθούν από κάποιον τέλος πάντων.. μετριούνται στο ένα χέρι πια. Δεν έχεις παρά να κάτσεις να ποζάρεις ή να αποφεύγεις τα γλωσσόφιλα σε δημόσιους χώρους. Απλά πράγματα.

Σε ένα χωριό κινούμαστε, ας μην υπερεκτιμούμε ανθρώπους που ειδικά εν καιρώ κρίσης σκάνε σαν τα καρπούζια με αποτέλεσμα να φαίνεται το πραγματικό τους πρόσωπο. Η εποχή της ηλιθιότητας πέρασε. Και να τελειώσω με την αγαπημένη ατάκα Λιάγκα. "Ήσασταν τρεις το βράδυ και φιλιόσασταν έξω από το σπίτι σας. Τι να κάνουμε; Να μη φιληθείτε; Προς Θεού! Και μάλιστα, φορώντας και κράνη - πώς φιλιόσασταν με τα κράνη δεν το καταλαβαίνω. Ήταν παπαράτσι και σε έβγαλε. Μπορείς να το αποφύγεις; Αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, κάτσε και διασκέδασέ το!». Aπλά πράγματα...