Τι ζούμε στο Πρωινό ΑΝΤ1!

Kινούμαστε και εργαζόμαστε σε ένα περίεργο χώρο. Μικρό και παράλληλα τόσο βαλμένο σε κουτάκια που κανείς δεν γνωρίζει τον άλλον πραγματικά. Γράφω σε περιοδικά από το 1995 - εκτός από ένα ξεκίνημα που είχα κάνει στα 80s στις "Εικόνες" και που σταμάτησα γιατί τα μυαλά μου γεμάτα αέρα με ταξίδεψαν στα ξένα. Έχω κάνει άπειρες συνεντεύξεις, έχω διοργανώσει εξώφυλλα (σ.σ συμπεριλαμβανομένου το πρώτο της Έλλης Στάη στο Downtown...), έχω αναλύσει τον ψύλλο -το στιλιστικό, τον κοσμικό, τον κοινωνικό - σχεδόν σε όλα τα περιοδικά της Ελλάδας.

Η τηλεόραση μπήκε στη ζωή μου τώρα που ο έντυπος κόσμος βρίσκεται στη δύση του. Βοηθάει στα blog και στην επικοινωνία και σε κάνει γνωστό στο φούρνο της Πορταριάς, στο φαρμακείο του Μακρύ Γυαλού και άλλα πολλά. Οι άνθρωποι της τηλεόρασης ζουν σε σχεδόν άλλο κόσμο από τους ανθρώπους της καλής εποχής των περιοδικών. Ακόμα με ψιλοβλέπουν σαν εξωτικό πουλί. Ο Νίτσε είναι η Ζίνα Κουτσελίνη, τα κέφια είναι ανάλογα τα νούμερα τηλεθέασης, οι ψυχολόγοι επιστρατεύονται να ηρεμήσουν όσους ήταν εντός και είναι εκτός της TV, η αγωνία για το αν ο Ψινάκης κρίνει τα ταλέντα κορυφώνεται και άλλα πολλά..

Είναι η δεύτερη χρονιά μου -η πρώτη ήταν με Την Ελένη, την με Τ κεφαλαίο, γιατί δεν υπάρχει άλλη- φέτος με τη Σίσσυ και το Χρήστο. Από καλλονή σε καλλονή και δίπλα σε ένα «μύθο» -αν και νεότατος!- της μικρής οθόνης. Κάθε φορά λοιπόν, που θα μιλήσω στα ΜΜΕ φέτος, θα με ρωτήσουν για τα νούμερα, τις κόντρες και το κλίμα του Πρωινού ΑΝΤ1.

Στο Πρωινό ΑΝΤ1 , δεν υπάρχει η ατμόσφαιρα που είχα στη περσινή μου «τάξη». Εκεί είχαμε δασκάλα γοητευτική, τακτική και αυστηρή. Δασκάλα που την αναπολείς συχνά. Νιώθω σα να άλλαξα σχολείο και πήγα σε πιο αμερικανικού τύπου campus όπου κάνουμε καζούρα, αυτοσαρκαζόμαστε και ξεκινάμε πάντα -μα πάντα- με καλή διάθεση.

Η παρέα υπάρχει και εντός και εκτός της εκπομπής- αποδεδειγμένο και από τις paparazzi φωτογραφίες με τα μαδημένα γαρίφαλα.

Για τη Σίσσυ άκουγα πολλά και άλλαζα αρκετές γνώμες μέχρι που καταστάλαξα. Δεν έχει καμία σχέση με τις "φιλόδοξες" καριερίστες της τηλεόρασης. Είναι όντως "άρρωστη" με το γιο της. Δεν κάνει την καλή γιατί είναι καλή. Έχει τη μουλαριά της γενιάς των τριαντάρηδων -δεν αλλάζει χρώμα στο μαλλί που της φωνάζω και "πέστε να με φάτε"- και όλη τη θετική ενέργεια της ομορφιάς της. Είναι πρόθυμη πάντα να βοηθήσει για το καλό της εκπομπής και διαθέτει ζεστό και υποστηρικτικό βλέμμα.

Ο Χρήστος είναι μία κατηγορία από μόνος του. Και σοβαρός και χαβαλές και εκεί που δε νομίζεις πως σε ακούει πετάγεται και σε κουφαίνει που ξέρει το πιο απίθανο πράγμα. Νιώθω σα να ήταν φίλος μου χρόνια -ειδικά εκτός αέρα είναι το αστέρι!

Όταν του τη σπάω -πετάω κάτι καταπέλτες... Τα κακά της γενιάς των 40ρηδων- με φωνάζει «Πολίτη» ... για λίγα λεπτά και κοιτώντας προς τη Σίσσυ. Μετά παίρνει το Φερεντινίσιο ύφος το γλυκούλικο και ξεκινάει με κέφι. Ο Χρήστος αγαπάει την εκπομπή και προσέχει πάντα και να μας κάνει να νιώθουμε άνετα και να να μας εμψυχώνει ώστε να ξεκινάμε θετικά. Ιχθύς με Τόνο!

Για την Κατερίνα τι να πω.. Είναι το κορίτσι μου. Το κορίτσι της αντίπερα όχθης που με καταλαβαίνει στα πάντα και τη στηρίζω στην αγάπη για το φαΐ και το κράνμπερι. Θα τη μανατζάρω, δε θα μου ξεφύγει. Αν δεν την πάρει ο Μπούτος στο «Just the Two of Us» να τραγουδήσει θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου! Α, επίσης θα την παντρέψω οσονούπω κι ας αντιδρά -η μουλαριά που λέγαμε της γενιάς τριαντάρηδων..

Εύχομαι η τηλεοπτική μας χρονιά να συνεχίσει να κυλάει ομαλά και να μη βρεθώ σε κάνα χαντάκι από τη νύστα μου το πρωί στον περιφερειακό Υμηττού -γιατί ήμουν, είμαι και θα είμαι πάντα κορίτσι της "νύχτας"!