Κόβεται η Eurovision; Σκασίλα μας...

Σήμερα κυκλοφόρησαν φήμες ότι η ΕΡΤ σκέφτεται σοβαρά να μην συμμετέχει φέτος στο διαγωνισμό της Eurovision. Ο λόγος είναι οικονομικός. Μας λείπουν άλλα 60.000 ευρώ από το budget Των 120. 000 χιλιάδων ευρώ που χρειάζονται (και μένα ο Γιάννης ο Πουλόπουλος μου τα είπε, μην νομίζετε).

Ήταν μια εποχή -όχι και πολύ μακρινή- που στον ελεύθερο και ανέμελο χρόνο μας ασχολούμασταν με την Eurovision ή αλλιώς το κιτς διαγωνισμό τραγουδιού που αγαπήσαμε και όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, χάσαμε το μέτρο και από χαριτωμένη συνήθεια και συμπάθεια, έγινε εμμονή. Τότε λοιπόν είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο, γιατί δεν κάναμε 2 και 3 δουλειές(όσοι είμαστε τυχεροί ακόμη και κάνουμε) και είχαμε επίσης και διάθεση να χαζέψουμε, να μάθουμε και να γελάσουμε με την κάθε βλακεία που συνδέονταν με τον διαγωνισμό.

Αν θυμόμαστε, ήταν η εποχή που η Eurovision και τα προεόρτιά της ήταν θέμα πρώτου μεγέθους για ορισμένες εκπομπές και περιοδικά. Αν επίσης θυμόσαστε σπαταλούσαμε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε φορέματα, τηλεπαρουσιάστριες, λαμπερές και μη, στυλίστες, μπούκλες λακ, αλλά και σε ό,τι γυάλιζε. Πώς λοιπόν αυτή η σουπερ ντούπερ υπερπαραγωγή των τελευταίων ετών κατέληξε, πέρσι σε ένα εμπορικό κέντρο, με τον κόσμο και διάφορες κυρίες με σακούλες να περιφέρονται στις κυλιόμενες σκάλες και φέτος να μιλάμε για την ακύρωση της, δεν είναι δα και μυστήριο. Το συνηθίζουμε στην Ελλάδα. Στην αρχή πέφτουμε με τα μούτρα και μετά βαριόμαστε σαν να τα παντρεμένα ζευγάρια που μοιράζονται 30 χρόνια το ίδιο κρεβάτι. Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι μια καψούρα που μας ξεφούσκωσε, αλλά είναι ένα θέμα που έχει σχέση με τις μέρες που διανύουμε. Σήμερα ανακαλύπτουμε την γελοιότητα των πραγμάτων. Γιατί για μια γελοιότητα πρόκειται, μια χαριτωμένη σάχλα, για να μην ξεχάσω και τις φορές που το είχαμε αναγάγει σε θέμα εθνικής υπόθεσης.

Τόσες ώρες εκπομπών, λόγια, τραγούδια, ποιος φταίει, αναλύσεις, κουβέντες γύρω από τις παγιέτες και τις φάλτσες νότες, τα πάντα ακούσαμε, αλλά πλέον δεν έχουμε την υπομονή και δεν θέλουμε. Ζούμε σε μια εποχή που δεν αφορά κανέναν, ούτε σαν τραβηγμένο αστείο, αν θα συμμετέχει η Ελλάδα στη Eurovision φέτος, ας πάει του χρόνου.

Αν με ρωτήσετε αν θα στεναχωρηθώ που δεν θα πάμε, θα σας απαντήσω όχι, δεν θα στεναχωρηθώ. Θα λυπηθώ λίγο, θα μου λείψει η Ελλάδα το βράδυ του διαγωνισμού (αν δεν πάει τελικά γιατί μάλλον την βλέπω να πηγαίνει), αλλά θα το ξεχάσω πιστέψτε με. Την επόμενη μέρα, μην πω την επομένη ώρα, δεν θα θυμάμαι ούτε τη Eurovision, ούτε τα τραγούδια της, ούτε τα μπουγαδόνερα που πάντα τη συνοδεύουν.