Η συγγραφέας Λένα Μαντά αποκαλύπτει: «Τα πρώτα χρήματα απ' τα βιβλία μου ήταν 300 ευρώ»

Το αν η Λένα Μαντά είναι ή δεν είναι καλή συγγραφέας, είναι θέμα συζήτησης εδώ και αρκετό καιρό ακόμη και από ανθρώπους που δεν έχουν κανένα λόγο να κρίνουν.
Το αν ανήκουν τα βιβλία της σε αυτό που ονομάζεται "καλή λογοτεχνία" θα το κρίνει ο χρόνος. Αυτό που σήμερα μπορούμε να πούμε, είναι ότι περίπου 1 εκατομμύριο αναγνώστες έχουν διαβάσει κάποιο από τα 10 της βιβλία της και όπως πολύ σωστά λέγεται: Η επιτυχία δεν κρίνεται, αλλά αναλύεται. Και μια καλή είδηση για τις φανατικές θαυμάστριες. Το επόμενο βιβλίο της "Με λένε Ντάτα" θα κυκλοφορήσει στις 16 Μαΐου.
Η Λένα Μαντά μιλάει στο Queen.gr για τα βιβλία, την επιτυχία, την κριτική τον έρωτα αλλά και για το πως νιώθει όταν αποκαλούν τα βιβλία της, βιβλία παραλίας.

Πόσο καιρό σας πήρε να πείτε ότι «το επάγγελμά μου είναι συγγραφέας»;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω πει ακόμα! Δεν μπορώ να συνδυάσω την λέξη «επάγγελμα» με κάτι που αγαπώ τόσο πολύ όσο η συγγραφή! Είναι σαν να πηγαίνεις για καφέ, για φαγητό, για ποτό με φίλους και να τολμάς να ισχυρίζεσαι ότι ...δουλεύεις! Παραμένω λοιπόν και.... επιμένω να λέω ότι το χόμπι μου είναι να γράφω....

Σε πόσες εκδοτικούς οίκους πήγατε το πρώτο σας χειρόγραφο μέχρι να βρείτε ποιος οίκος θα το εκδώσει;
Μα σε όλους σχεδόν. Και όχι εγώ δηλαδή, ο άντρας μου το έκανε γιατί εγώ ντρεπόμουν. Του έκανα έναν κατάλογο με τους εκδοτικούς που μ' ενδιέφεραν και εννοείται ότι ήταν όλοι οι μεγάλοι. Όχι από έπαρση, αλλά γιατί πίστευα πολύ σε αυτό που είχα γράψει. Να φανταστείτε όταν υπεύθυνος ενός εκδοτικού οίκου, που ήθελαν το βιβλίο μου, μου ζήτησε να κάνω τεράστιες αλλαγές στο κείμενο, είχα το θράσος να του απαντήσω: «Γιατί δεν γράφετε ένα δικό σας βιβλίο ν' αφήσετε το δικό μου ήσυχο;» Και αρνήθηκα να υπογράψω. Νομίζω ότι τότε κατάλαβε ο άντρας μου, που με συνόδευε, πόσο πίστευα σε αυτό που έκανα και πόσο αντίθετη ήμουν στο να κάνω υποχωρήσεις προκειμένου να εκδώσω κάτι δικό μου.

Θυμόσαστε πόσα χρήματα έγραφε το πρώτο τσεκ που εισπράξατε;
Τσεκ; Θ' αστειεύεστε. Τα πρώτα αντίτυπα που πληρώθηκα ήταν σε μετρητά γιατί αν θυμάμαι καλά δεν ξεπερνούσαν τα 300 ευρώ! Όχι ότι η δεύτερη εκκαθάριση ήταν υψηλότερη, ίσως μερικά ευρώ παραπάνω, αλλά θυμάμαι ότι με αυτά τα πρώτα μου λεφτά, αγόρασα εκτός από γλυκά για το σπίτι κι ένα πορτοφόλι, σαν γούρι.

Πόσο πούλησε το πρώτο βιβλίο σας;
Μέσα στον πρώτο χρόνο της κυκλοφορίας του; Λίγα παραπάνω από χίλια αντίτυπα τα οποία βάσει συμβολαίου δεν διακαιόμουν να τα πληρωθώ όλα. Για τα πρώτα χρόνια της πορείας μου, ήμουν παντελώς άγνωστη και παρακαλούσα να δω το βιβλίο μου σε κάποια βιτρίνα βιβλιοπωλείου, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.

Πόσα βιβλία έχετε πουλήσει συνολικά;
Περίπου 1.000.000 αντίτυπα.

Αν έπρεπε να πείτε γιατί πουλάω τόσα τι θα απαντούσατε; Κάποιος λόγος θα υπάρχει που πουλάτε εσείς και όχι το διπλανό βιβλίο;
Όσο κι αν θέλω ν' απαντήσω, δεν μπορώ γιατί δεν ξέρω! Σαφώς και δεν υπάρχει συνταγή, το έχω πει πολλές φορές. Ίσως θα πρέπει να βρείτε στην τύχη μερικούς αναγνώστες και να τους ρωτήσετε όταν μπαίνουν σ' ένα βιβλιοπωλείο τι τους κάνει να επιλέγουν Μαντά και όχι κάτι άλλο. Εγώ μπορώ να σας πω γιατί διαβάζω φανατικά άλλους ομότεχνους που παρακολουθώ την δουλειά τους και μπαίνω στο βιβλιοπωλείο αναζητώντας το νέο τους βιβλίο. Για μένα τι να σας πω που δεν θα είναι μεγάλη ανοησία;

Ποιο είναι το καθημερινό πρόγραμμα όταν γράφετε ένα βιβλίο.
Το πρόγραμμά μου ξεκινάει πάρα πολύ πρωί. Είμαι στο πόδι από τις έξι, το πολύ έξι και μισή και κάθομαι για δουλειά στις 7 το πρωί, με καφέ τσιγάρα και κάτι πρόχειρο για φαγητό για να μην αναγκαστώ να σηκωθώ από την θέση μου. Είμαι πρωινός τύπος, από παιδί ακόμη. Δουλεύω σε καθημερινή βάση 6-7 ώρες και σταματώ όταν μαζευτεί η οικογένεια για το μεσημεριανό. Το απόγευμα κάνω ότι κάνει μια γυναίκα που εργάζεται. Πλυντήρια, μαγείρεμα για την επομένη και μέσα σε όλα ξεκλέβω και 2 ώρες για ν' απαντώ σε μηνύματα αναγνωστών. Κάποιες μέρες μέσα στον μήνα βέβαια, δεν γράφω καθόλου γιατί υπάρχουν εξωτερικές δουλειές που πρέπει να γίνουν και παράλληλα μια μίνι αποστασιοποίηση από την ιστορία και τους ήρωες είναι απαραίτητη για να βελτιώσω την οπτική μου όταν ξανακαθίσω να γράψω. Από το Πάσχα και μετά βέβαια που έχω ολοκληρώσει το βιβλίο, αρχίζουν για μένα οι.... «διακοπές». Εκεί μένω όσο μπορώ μακριά από τον υπολογιστή και πέφτω με τα μούτρα στα βιβλία ομότεχνων που συσσωρεύω όλο τον χειμώνα.

Ποια βιβλία έχετε διαβάσει πάνω από μια φορά;
Δεν θα σας πάω στα εφηβικά μου αναγνώσματα, όπου οι Τρεις σωματοφύλακες και ο Κόμης Μοντεχρήστο δεν θυμάμαι πόσες φορές διαβάστηκαν, μαζί με το Όσα παίρνει ο άνεμος ή το Τζειν Έυρ αλλά και αργότερα με την εμμονή μου με τον Ξενόπουλο. Θα πω ότι το πιο πολυδιαβασμένο μου είναι σίγουρα η Λωξάνδρα της Μαρίας Ιορδανίδου. Για μένα αυτή ηρωίδα όσο περισσότερο την μελετούσες, τόσα περισσότερα είχε να δώσει. Ο τρόπος σκέψης της ήταν μάθημα ζωής και συνεχίζει να είναι γιατί δεν σας κρύβω ότι όταν νιώθω ότι πνίγομαι ή ότι έχω στρες, στις σελίδες της καταφεύγω με την βροντερή της φωνή παρηγορούμαι, από τον τρόπο σκέψης της διδάσκομαι.

Όταν ακούσατε για πρώτη φορά ότι τα βιβλία σας είναι για την ξαπλώστρα ή για την παραλία σας ενόχλησε;
Αυτά δεν κάθομαι καν να τα ακούσω, πόσο μάλλον να τα υπολογίσω. Όποιοι τα γράφουν μάλλον δεν κάνουν βόλτα στις παραλίες να δουν τι διαβάζει ο κόσμος εκτός από την Μαντά! Φαίνεται ότι ....πώς το λένε; «εμένα ξέρουν εμένα κτυπάνε»; Ο κόσμος πια, με τους τρελούς ρυθμούς που ζει, με τα δύσκολα οικονομικά, βρίσκει χρόνο για διάβασμα κυρίως το καλοκαίρι. Είναι λογικό λοιπόν ότι δίπλα στην θάλασσα, χαλαρός και ήρεμος, βρίσκεσαι μ' ένα βιβλίο στο χέρι. Πέρσι στην Ελαφόνησο που παραθέρισα, έκανα μια βόλτα και παρατήρησα τι διάβαζε ο κόσμος. Σας πληροφορώ ότι η ποικιλία που υπήρχε θα την ζήλευε και το πιο ενημερωμένο βιβλιοπωλείο. Και κάτι ακόμα: Δεν εκνευρίζομαι ποτέ με όσα γράφουν για μένα, δεν θυμώνω. Θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα στην ζωή για να σου χαλάσουν την διάθεση και παράλληλα ο καθένας έχει μια άποψη. Δεν μπορεί όλοι ν' αρέσουν σε όλους κι εγώ δεν αρέσω σε όλους! Τίποτα κακό σε αυτό, τίποτα παρεξηγήσιμο.

Ποια θεωρείται τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία της ζωής σας , εκεί που ο αναγνώστης δε θα μπορούσε να κοιμηθεί και θα έλεγε να διαβάσω μια σελίδα ακόμη.
Μάλλον αυτό που συμβαίνει τώρα με ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας στο στομάχι μου που εμφανίστηκε από το πουθενά και που ευτυχώς το πρόλαβα εγκαίρως πριν φτάσει να είναι μη ιάσιμο! Εκεί που όλα έδειχναν μια χαρά, ένας πόνος επίμονος που με οδήγησε στον γιατρό. Από εκεί και μετά άρχισε μια σειρά εξετάσεων μάλλον επώδυνων αλλά και μέρες γεμάτες αγωνία και άγχος. Εδώ και ένα μήνα, κάνω χημειοθεραπείες που κρίθηκαν απαραίτητες για την πλήρη ίαση, αλλά και για την αποφυγή ενός πιο σοβαρού σεναρίου όπως ο καρκίνος. Σαφώς και η αισιόδοξη πρόβλεψη είναι κάτι που βοηθάει για να ξεπεράσω τις δυσκολίες που αναπόφευκτα ακολουθούν μια τέτοιου είδους θεραπεία. Δεν ξέρω αν αυτό θα βγει κάποτε σ' ένα βιβλίο μου ή ίσως το απωθήσω όπως και πολλά άλλα που κάποτε με πόνεσαν πολύ και δεν είδαν ποτέ το... φως!

30 χρόνια με τον ίδιο άντρα, ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία και το σημαντικότερο εμπόδιο και πως τα προσπερνάτε;
Πέρασαν τριάντα χρόνια, αλλά όταν το βλέπω γραμμένο έχει σίγουρα, άλλη βαρύτητα. Δεν θα πω ότι ήταν πάντα εύκολο, γιατί θα είναι ψέμα. Αυτό που ξεχωρίζω όμως είναι εκείνες οι μέρες, οι αλλόκοτες και παράξενες, που έρχονται χωρίς να ξέρεις την αιτία και που το κανάλι της επικοινωνίας μυστηριωδώς εξαφανίζεται ή κάνει... σοβαρά παράσιτα. Εκείνες οι μέρες που ότι κι αν λες ή ότι κι αν σου λέει, ακόμα κι αν σκοπός είναι να ηρεμίσουν τα πνεύματα, πάλι παρανοείται και οδηγεί σε νέα ένταση. Αυτές τις μέρες με τα χρόνια έμαθα να τις διαχειρίζομαι με τα μοναδικά όπλα που πιάνουν τόπο: Ψυχραιμία και χιούμορ!

Τα παιδιά σας πόσο χρονών είναι, πότε έφυγαν από το σπίτι σας (αν έφυγαν) και πώς το αντιμετωπίσατε;
Έχουμε έναν γιο 27 χρονών και μια κόρη 22 που μένουν μαζί μας γιατί έχουμε την εξαιρετική τύχη να διαθέτουμε μεγάλο σπίτι και έτσι μπορούμε να συμβιώνουμε χωρίς να «πέφτει» ο ένας πάνω στον άλλον και να μπορούμε να διατηρούμε τις ώρες της απομόνωσης που επιθυμούμε. Ο γιος μας, πριν τέσσερα χρόνια μας γνώρισε την κοπέλα με την οποία αποφάσισε να περάσει την ζωή του, επισημοποίησαν την σχέση τους και όταν η νύφη μου ολοκληρώσει τις σπουδές της θα παντρευτούν. Δεν πανικοβληθήκαμε, δεν θεωρήσαμε ότι ήταν πολύ μικρός για μια τέτοια απόφαση ίσως γιατί κι εμείς ήμασταν πολύ μικροί όταν ξεκινήσαμε την κοινή μας ζωή και δεν το μετανιώσαμε. Μακάρι σύντομα να έχω τα ίδια καλά νέα και για την κόρη μου. Θεωρώ ότι όσο πιο νέος είσαι όταν δένεις την ζωή σου με κάποιον, τόσο καλύτερο είναι αυτό γιατί μπορείς να πλάσεις και να πλαστείς με τον σύντροφό σου, έχεις άλλες αντοχές στις δυσκολίες που ούτως ή άλλως κανένας δεν απέφυγε. Λέω πάντα ότι το να βρεις έναν σωστό σύντροφο είναι λαχείο. Το πώς θα διαχειριστείς τα χρήματα αυτού του λαχείου, είναι το σοβαρό και το πιο δύσκολο.

01

02