Γιάννης Καζανίδης: «Τι θυμάμαι από το φίλο μου Μιχάλη Ασλάνη»

Όταν οι άνθρωποι φεύγουν τι αφήνουν πίσω τους; Αυτό που είναι οι ίδιοι ή μήπως το έργο τους;
Ναι, οι άνθρωποι είναι λίγο από όλα. Είναι οι δουλειές τους, το έργο τους, αλλά κυρίως είναι οι ιστορίες των φίλων τους. Αυτά που μένουν στην ψυχή και στη μνήμη όσων σε αγαπούσαν. Ένας από αυτούς που αγαπούσαν τον Μιχάλη Ασλάνη είναι ο Σύμβουλος επικοινωνίας και Δημοσίων σχέσεων Γιάννης Καζανίδης.
Τον Γιάννη νομίζω ότι τον ξέρω όλη μου τη ζωή. Τουλάχιστον τον ξέρω όλη την επαγγελματική μου ζωή. Είναι γλυκός, δίκαιος, ευφυής, ευγενικός και κυρίως καθόλου πικρόχολος. Γι αυτό και ζήτησα από το Γιάννη -αφού πέρασε ο απαιτούμενος χρόνος ασφαλείας και συναισθηματικής φόρτισης από το θάνατο του Μιχάλη- να θυμηθεί ιστορίες από το φίλο του.

Πότε γνώρισες τον Μιχάλη Ασλάνη πρώτη φορά;
Γνωριστήκαμε το 1988 στην κοσμική Disco "Αίγλη". Είχαμε πάει νωρίτερα στην επίδειξη του Moschino στο θέατρο Λυκαβηττού, όπου είχε έρθει και ο Μιχάλης, αλλά εμείς γνωριστήκαμε αργότερα στο πάρτι.

Τι εικόνα σχημάτισες για εκείνον;
Σε κέρδιζε αμέσως, ήταν γλυκύτατος, είχε χιούμορ και ήταν κάποιος που ήθελες να είναι φίλος σου.

Θυμάσαι κάποιες στιγμές από τις χρυσές εποχές;
Ζήσαμε Χρυσές στιγμές και το 80 και το 90 και αργότερα στα 00'ς. Δεν θα ξεχάσω τα πάρτι στο σπίτι του, βραδιές με λίγους αλλά διάσημους γνωστούς του, παρεΐστικες βραδιές που γελάγαμε πολύ. Δεν θα ξεχάσω τα βράδια που πηγαίναμε σε club και κοσμικά και περιθωριακά, αλλά και όταν πηγαίναμε σε ταβέρνες για φαγητό. Του άρεσαν πολύ του Μιχάλη οι ταβέρνες και λάτρευε να ανακαλύπτει στέκια και κουτούκια σε όλη την Αθήνα. Αυτός ήταν που ανακάλυψε τον "Γιάννο" στη Δραπετσώνα, αγαπημένο στέκι για πολλά χρόνια.

Ήταν όντως όπως παρουσιάζεται σήμερα, αφελής σε ότι αφορά τα επιχειρηματικά του;
Στα επαγγελματικά του πάντα άφηνε χώρο σε διάφορους να μπαίνουν και να λιμάζουν. Το κακό με τον Μιχάλη, ήταν ότι δεν είχε κάποιο άνθρωπο εμπιστοσύνης, έναν συνεργάτη που να μπορεί σήμερα να συνεχίσει το brand Ασλάνης που είναι πολύ μεγάλο και έχει από νυφικά, φορέματα, λευκά είδη, μέχρι βαφτιστικά και είδη μπάνιου.

Πώς κατάφερε να επιβληθεί σε ένα τόσο ανταγωνιστικό χώρο;
Ήταν τρομερά εργασιομανής, μπορεί να έστελνε τους φίλους του να κάνουν διακοπές στο σπίτι του στη Μύκονο και αυτός να σχεδίαζε όλη μέρα. Τη χρυσή εποχή του 90 σηκώνονταν πολύ πρωί και σχεδίαζε μέχρι το βράδυ, με ένα μικρό διάλειμμα το μεσημέρι. Ήταν ο άνθρωπος ορχήστρα και επίσης πολύ ταλαντούχος.

Πού βρισκόσουν όταν έμαθες την είδηση του θανάτου του;
Ήμουν σπίτι μου και με ενημέρωσε μια δημοσιογράφος ότι έλαβαν κλήση από το ΕΚΑΒ που παρέλαβε τον Μιχάλη νεκρό. Πήρα αμέσως τη γραμματέας του που την άκουσα να κλαίει με λυγμούς και εκεί κατέρρευσα και εγώ.

Πότε μιλήσατε τελευταία φορά;
3 μέρες πριν πεθάνει, του τηλεφώνησα για να τον καλέσω στα βαφτίσια του ανιψιού μου και ο γλυκός μου, μου είπε ότι θα μου κάνει δώρο τα βαφτιστικά. Έγιναν τα βαφτίσια και ο ανιψιός μου, η αδερφή μου και η μητέρα μου, φορούσαν ρούχα του. Ακόμη και μετά θάνατον με βοήθησε ο Μιχάλης.

Ήξερες ότι έχει τόσα πολλά προβλήματα ή σου τα έκρυβε;
Μου είχε πει ότι η Βικτώρια, η διευθύντρια και διαχειρίστρια των οικονομικών του, είχε βγάλει δάνειο κρυφά στο όνομά του και μαζί με τη μητέρα της, που ήταν η οικονόμος του σπιτιού, φόρτωσαν καμιά 80αριά νυφικά και τουαλέτες και εξαφανίστηκαν στην Αλβανία. Μαζί τους ήταν και μια κυρία Ανζέλικα από την Πάτρα, που ήταν διευθύντρια του Οίκου και όλα αυτά τα χρόνια τον έκλεβαν παίρνοντας κρυφά τις προκαταβολές, κρατώντας τα χρήματα από την εφορία και το ΦΠΑ κ.ά. Τον χρέωσαν κάπου 180 χιλιάδες ευρώ, το ποσό δεν ήταν δυσβάσταχτο, αλλά...

Ποια εκδοχή απ' όλες που έχουμε ακούσει πιστεύεις;
Πιστεύω ότι δεν αυτοκτόνησε, όσο για τα σημειώματα που βρέθηκαν δεν μου λέει κάτι. Ο Μιχάλης έγραφε συνέχεια ακόμη και μέσα στην κατάθλιψή του, γιατί είχε κατάθλιψη εδώ και 6-7 χρόνια. Ο Μιχάλης έπαιρνε χάπια για την πίεση, για το ζάχαρο και τα μεσημέρια και το βράδυ για να κοιμηθεί έπαιρνε δυνατά ηρεμιστικά και λίγο να τα μπερδέψεις αυτά, κάνεις ένα περίεργο κοκτέιλ. Απλά θέλω να κάνω μια έκκληση στην οικογένειά του, γιατί έμαθα ότι έκλεισαν το μαγαζί και είναι κρίμα. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να συνεχιστεί το Brand Ασλάνης, να βρεθεί ένας νέος σχεδιαστής όπως έχουμε δει να γίνεται στο εξωτερικό, να βρεθεί μια λύση.

Είχες καταλάβει αλλαγή τον τελευταίο καιρό στη συμπεριφορά του;
Είχε εξαφανιστεί τον τελευταίο 4μηνο, δεν το βλέπαμε οι φίλοι του και ήταν και δύσκολη η επικοινωνία με τον Μιχάλη λόγω της κατάθλιψης. Είχε πολλές φοβίες και η κατάθλιψη τις άμβλυνε και μετά ήρθε το ένταλμα σύλληψης και τον τσάκισε.

Έχει τελειώσει πια η χρυσή εποχή των μοντέλων και των σχεδιαστών στην Ελλάδα;
Σε ότι αφορά το μοντέλα, υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις παιδιών που κάνουν καριέρα στο εξωτερικό και οι σχεδιαστές φυσικά και πέρασαν κρίση , όπως κρίση πέρασαν και οι έμποροι και όλοι οι άνθρωποι με αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω ότι οι Έλληνες πρέπει να επιστρέψουμε στη νοοτροπία του 80, πριν έρθουν τα εισαγόμενα brand και να στηρίξουμε την ελληνική αγορά. Υπάρχουν αρκετοί ταλαντούχοι σχεδιαστές που προσπαθούν, αλλά χρειάζονται στήριξη από το κοινό.

Εσύ πώς προσαρμόστηκες στη νέα πραγματικότητα εσύ;
Καταργώντας πάρα πολλές πολυτέλειες που έκανα για τον εαυτό μου και για τους φίλους μου. Μέχρι και το γραφείο έφερα στο σπίτι μου και αυτό τα λέει όλα. Είχα μια εταιρία 10 ατόμων και τώρα έχω ενάμιση.

Το μότο ζωής σου ήταν πάντα « πάρτι κέφι χορός» Έχει αλλάξει σήμερα;
Καθόλου, φυσικά και λέω τα ίδια και σου μιλάω ειλικρινά γιατί πέρασα και εγώ κατάθλιψη από το σοκ –γιατί μόνο οι αναίσθητοι δεν έπαθαν σοκ – πάντα πιστεύω ότι τα καλύτερα είναι μπροστά μας.

Εσύ έκανες υπερβολές για τις οποίες έχεις μετανιώσει;
Έκανα υπερβολές και έχω μετανιώσει για κάποια πράγματα, αλλά επειδή δούλευα έβγαζα λεφτά, αλλά δεν τα έτρωγα σε μπουζούκια ή στο καζίνο. Έκανα 3-4 ταξίδια το χρόνο γιατί έπρεπε να ξεκουράζομαι μετά από 18 ώρες καθημερινής δουλειάς.

Ετοιμάζεις κάτι που θέλεις να μάθουμε;
Αρκετά πράγματα. Έχω τις δημόσιες σχέσεις στο YOLO club που βρίσκεται στο Πόρτο Ράφτη και θα ανοίξει σύντομα στο Γκάζι. Συνεργάζομαι με την εταιρία ρολογιών 'Vogue", ετοιμάζω εδώ και 2 χρόνια μια εταιρία στα Εμιράτα για οργάνωση εκδηλώσεων και θέλω για το επόμενο καλοκαίρι να κάνω στη Μύκονο μια εταιρία VIP Service.

Τελειώνοντας, πώς θέλεις να θυμάσαι τον Μιχάλη Ασλάνη;
Χαρούμενο και ευδιάθετο, θέλω να τον θυμάμαι ως αυτόν που έλεγε ανέκδοτα, αστεία. Θέλω να θυμάμαι τα καλοκαιρία στη Μύκονο και εσύ τα θυμάσαι, με τον Τάκη ζαχαράτο και τη Βάνα που τον μιμούμασταν και κάναμε πλάκα και γελάγαμε. Θέλω να έχω μια ευχάριστη ανάμνηση από τον Μιχάλη, γιατί ήταν εξαιρετικός άνθρωπος και συγκινούμαι ειλικρινά και ήθελα να τον έχω και άλλα χρόνια στη ζωή μου.