Ελληνική τηλεόραση: Κάθε χρόνο και χειρότερα

Εντάξει το ξέρω ότι δεν είμαι κριτικός τηλεόρασης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να μιλήσω για όσα έχω δει αυτές τις ημέρες στην TV. Και ένα είναι σίγουρο για αυτά που έχω, ότι τα έχω ξαναδεί και μάλιστα πολλές φορές.

Όταν άρχισε αυτή η κρίση να ξετυλίγεται και όταν μέσα στη μαυρίλα και στον πανικό μας ψάχναμε κάτι θετικό για να πιαστούμε, λέγαμε ότι τουλάχιστον αυτή η κακή συγκυρία μπορεί να φέρει και κάτι καλό. να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο και να δούμε επιτέλους νέα και φρέσκια πρόσωπα και καινούργιες προτάσεις στο προσκήνιο.

Τελικά τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβη. Όχι μόνο δεν είδαμε κανένα νέο πρόσωπο να ξεχωρίζει –γιατί μεταξύ μας δεν του δόθηκε ποτέ βήμα- αλλά είδαμε τα ίδια πρόσωπα, τα οποία ανακυκλώνονται από κανάλι σε κανάλι. Είδαμε ακόμη να επιστρέφουν στην επικαιρότητα και σε θέσεις, πρόσωπα που τα ίδια τα κανάλια ή η εποχή, είχε παραμερίσει.

Τώρα αυτό είναι κακό; Όχι δεν είπε κανείς ότι είναι κακό, αλλά δεν είναι ούτε πρωτοπόρο, ούτε σύγχρονο. Είναι μια δοκιμασμένη συνταγή, η οποία δεν έχει φέρει ούτε αποτελέσματα, ούτε νούμερα τηλεθέασης. Το να φεύγει κάποιος από ένα κανάλι και από μια μέτρια εκπομπή με μέτρια νούμερα τηλεθέασης, δεν σημαίνει ότι στο νέο του πόστο θα έχει θεαματικές αλλαγές; Και απ' ότι μας έχει διδάξει η πείρα μας μάλλον χειρότερα γίνονται τα πράγματα και για τον ίδιο και για μας τους ταλαίπωρους τηλεθεατές.

Αν πρέπει να κατηγορηθεί κάποιος και τις πρόχειρες λύσεις είναι τα επιτελεία των καναλιών. Υπάρχουν και ευφυείς και μορφωμένοι άνθρωποι που διοικούν στην τηλεόραση και δεν είναι τυχαίο ότι μερικοί ξεχωρίζουν τόσο, που γίνονται γνωστοί. Τους ξέρω, τους έχω συναντήσει και ακόμη και αν διαφωνώ μαζί τους τουλάχιστον βλέπω ότι έχουν ένα όραμα και μια ιδέα που υπερασπίζονται με επιχειρήματα. Αυτοί όμως είναι η μειοψηφία σε έναν κόσμο –τηλεοπτικό- που πρέπει να αλλάξει, αλλά μένει ανησυχητικά ίδιος.

Σε ένα κόσμο που αποτελείται από κοντόφθαλμους ανθρώπους σε υπεύθυνες θέσεις, που φοβούνται τόσο πολύ να ρισκάρουν, που καταλήγουν στην αποτυχία μέσα από πρόχειρες και λανθασμένες λύσεις.

Μια μέτρια ιδέα στον κόσμο των περιοδικών, είναι μια μεγαλοφυής ιδέα για την τηλεόραση. Κι αυτό το ξέρω, γιατί το έχω ζήσει. Λες μια ιδέα που εσύ πιστεύεις ότι είναι συνηθισμένη και την θεωρούν brilliant.

Από έναν τέτοιο κύκλο επαγγελματιών παίρνονται αυτές οι αποφάσεις με τους ίδιοι ανθρώπους, τους ίδιους παρουσιαστές, τις ίδιες βαρετές ιδέες και φριχτές κοινοτοπίες.

Ευτυχώς που υπάρχουν και εξαιρέσεις και έτσι φέτος δόξα τω θεώ θα δούμε το "Game of thrones", το " Boardwalk Εmpire " και το " Breaking Bad " στην ταλαίπωρη μικρή μας οθόνη.