Είναι λίγο βαρετό το Dancing with the Stars ή μου φαίνεται;

Δεν ξέρω αν φταίει η Δούκισσα που είναι υπερβολικά όμορφη αλλά και υπερβολικά ακίνητη. Δεν ξέρω αν φταίει η κριτική επιτροπή που παραμένει με έναν παράξενο τρόπο ολόιδια παρόλο που λείπει ο Φωκάς Ευαγγελινός επαναλάμβοντας σχόλια που έχουμε ξανακούσει. Δεν ξέρω αν φταίνε οι διαγωνιζόμενοι που τουλάχιστον στην πιτσιρικαρία που στήριζε τόσα χρόνια στα social media το σόου είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστοι (Ελένη Χατζίδου, Σάκης Αρσενίου, Θάνος Καληώρας, Κωνσταντίνα) και σε ένα ηλιακιακό target group που δεν δικαιολογεί μια νεανική εκπομπή. Γιατί μπορεί εμείς οι 40+ να ξέρουμε την ιστορία της Γωγούς Μαστροκώστα αλλά αυτή τη στιγμή ένας 20χρονος θα πρέπει να την γκουγκλάρει για να μάθει ποια είναι. Δεν ξέρω αν φταίει το ολόιδιο σκηνικό, τα ολόιδια σχόλια, τα ολόιδια βίντεο όπου ο διαγωνιζόμενος φλερτάρει ή δήθεν μαλώνει με την/τον «αυστηρό/η» δάσκαλο/α του. Πόσες σεζόν ακόμη θα δεις ανθρώπους να κάνουν τάχα μου ότι δεν μπορούν να βγάλουν τη φιγούρα και μετά να τους βλέπεις να πετάνε στη σκηνή; Το Dancing with the stars είναι φέτος καλύτερο σε πολλά σημεία. Όπως για παράδειγμα στα κοστούμια που φαίνονται πολύ πιο προσεγμένα και στην παρουσίαση στο green room με την Ντορέτα Παπαδημητρίου να είναι κλάσεις ανώτερη από τον προκάτοχο της Αργύρη Αγγέλου. Κάτι όμως συμβαίνει και φέτος το σόου δεν απογειώνεται. Το βλέπεις, δεν έχεις και κάτι άλλο να δεις, γι αυτό και τα νούμερα τηλεθέασης παραμένουν ψηλά. Αλλά ούτε στο τουίτερ έχεις κάτι να σχολιάσεις ούτε και κάθεσαι κολλημένος στην τηλεόραση μην χάσεις το χορό της Χρύσπας ή της Στικούδη. Μπορεί να βλέπεις την εκπομπή και ταυτόχρονα να μαγειρεύεις, να πας στο μπάνιο, να μιλάς στο τηλέφωνο, να πας μια βόλτα για τσιγάρα και να μην νιώσεις την ανάγκη να μείνεις κολλημένος στον καναπέ. Δεν ξέρω, μπορεί να μας τελείωσε και να βαριόμαστε ή μπορεί το dancing with the stars να είναι μια εκπομπή που έχει ανάγκη άλλες εκπομπές δορυφόρους για να στηριχτεί. Να πρέπει να υπάρχουν τα κουτσομπολίστικα ή να υπάρχουν τα μεσημεριανά, να γίνεται το απαραίτητο gossip στα περιοδικά και να γίνεται γενικά ένας ντόρος από όλα τα άλλα Μέσα. Είναι σίγουρο ότι θέλουμε να υπάρχει, είναι σίγουρο ότι κόσμος ζει από αυτές τις εκπομπές που παρέμειναν ζωντανές και μέσα στην κρίση, είναι σίγουρο ότι είναι μια εκπομπή που δεν προσβάλει τον τηλεθεατή. Μια ένεση με αδρεναλίνη όμως τη χρειάζεται.