Κάνει ο Πέτρος Κωστόπουλος για την πρωινή τηλεόραση;
Τι καταλάβαμε δύο μήνες μετά την πρεμιέρα
Όταν ακούσαμε στις αρχές του Σεπτέμβρη ότι τελικά εκείνος που θα αναλάβει την πρωινή εκπομπή του Mega θα είναι ο Πέτρος Κωστόπουλος, μας φάνηκε ότι κάποιος μας έκανε φάρσα. Η είδηση ήταν σαν πρωταπριλιάτικο αστείο.
Ένας άνθρωπος γνωστός για το αιχμηρό του στυλ, την αθυροστομία του, την αδυναμία του να συγκρατεί το θυμό του, το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο θα αναλάβει μια τρίωρη πρωινή ζώνη με μαγειρική, αστρολογία, με συμβουλές για το πώς καθαρίζεται σωστά το χαλί στο καθιστικό και πώς ν' αποφύγετε τις κράμπες της περιόδου; Κάπως έτσι.
Ποιος σκέφτηκε να βάλει τον Πέτρο αναρωτηθήκαμε. Και όχι άδικα; Και να που τελικά, δύο μήνες μετά, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πώς πρώτα βλέπουμε και μετά κρίνουμε. Ο Πέτρος μπήκε στην πρωινή ζωή σαν το απόλυτο outsider, αλλά ενώ θεωρητικά δεν τολμούσαμε να τον φανταστούμε σε τέτοιες ώρες, τα κατάφερε και επιβλήθηκε και έκανε την πρωινή ζώνη δική του κι αυτό είναι θέμα ταλέντου.
Το αν χρωστάει και πόσα στους εργαζόμενους της Imako (που χρωστάει και αρκετά μάλιστα και για να προλάβω σχόλια, ναι είμαι και εγώ μέσα σε αυτούς που χρωστάει) ή αν είναι υπεύθυνος που οι Έλληνες καλόμαθαν στο πλούσιο lifestyle που αυτός εισήγαγε δεν το σχολιάσω. Το θέμα είναι ότι με την φετινή του εκπομπή, απέδειξε ότι είναι από αυτούς που κάνουν για την τηλεόραση, πού της ταιριάζουν. Που είναι καλοί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, είτε κάνουν βραδινό talk show, είτε τηλεμάρκετινγκ.
Έχει πολλά κουσούρια ο Πέτρος, πολλά ελαττώματα: Μπορεί να μετατρέψει μια πλάκα σε καθαρή αγένεια με αυτά τα «κόφτε το τώρα εντάξει» και κάτι «σκάστε». Όταν δεν ενδιαφέρεται για ένα θέμα θα το δείξει και θα κάνει και τις ανάλογες γκριμάτσες. Είναι ξερόλας, όντως ξέρει πολλά, αλλά νομίζει ότι τα ξέρει όλα και επίσης δεν αυτοσαρκάζεται.
Παρά τα default όμως, είναι μακράν ο καλύτερος, όχι μόνο γιατί έχει άποψη αλλά γιατί είναι διαβασμένος. Είναι μορφωμένος και φαίνεται και στην δική του περίπτωση δεν σε πειράζει που η άποψή του δεν είναι ο μέσος όρος. Έχει μια ιδιαίτερη γοητεία ακόμη και τις στιγμές που είναι εκνευριστικός. Καταλαβαίνεις ότι μιλάει για πράγματα που ξέρει και έχει βιώσει, γιατί έχει ταξιδέψει, έχει ζήσει, έχει σπουδάσει και έχει γνωρίσει τις δύο όψεις του νομίσματος και έχει βρεθεί και στα ψηλά και στα χαμηλά.
Ξαφνιάζομαι που το λέω, αλλά ο θείος (έτσι τον λέγαμε παλιά πίσω απ την πλάτη του) είναι καλός το πρωί. Είναι άνετος, είναι πειστικός (είναι και λίγο εκνευριστικός) έχει τη Τζένη και είναι και star.