Γιατί κανείς δεν νοιάζεται για τη Eurovision;

Ναι είναι αλήθεια κάποιος λόγος που ο κόσμος σταμάτησε να ενδιαφέρεται και να ασχολείται με τη Eurovision και αυτός δεν είναι ούτε η ποιότητα των τραγουδιών ούτε ο βαθμός της φήμης των καλλιτεχνών.

Υπήρχε μια εποχή που μας ένοιαζε ποιος θα εκπροσωπήσει την χώρα μας στο διαγωνισμό τραγουδιού, αν θα είναι ωραίος ή ωραία για την ακρίβεια αν θα ήταν ο πιο ωραίος/α από όλες τις αποστολές, τι ρούχα θα φορούσε, ποιος θα έκανε τη χορογραφία, πόσο θα μας αδικήσουν οι άλλες χώρες και άλλα πολλά.

Υπήρχε μια εποχή που είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μας, είχαμε λιγότερα προβλήματα, περισσότερα χρήματα και όρεξη να ασχοληθούμε με τη κάθε μπούρδα που μας πρόεκυπτε. Δεν λέω ότι η Eurovision είναι μπούρδα, γιατί δεν είναι σωστό να προδώσουμε έτσι εύκολα όλες εκείνες τις βραδιές που με πίτσες και ποτά περάσαμε πολύ ωραίες και διασκεδαστικές ώρες μπροστά στη τηλεόραση βρίζοντας όποια γειτονική χώρα δεν έδινε υψηλή βαθμολογία.

Λέω όμως ότι σε όλα τα πράγματα οφείλουμε να δώσουμε τη διάσταση που τους πρέπει και τους αξίζει και όχι κάποια εξωπραγματική. Με λίγα λόγια δεν γίνεται μια τηλεοπτική εκπομπή να έχει 90 τοις εκατό τηλεθέαση. Δεν είναι κακό, απλά είναι αφελές ένα ολόκληρο έθνος να έχει μοναδικό καημό τι θέση θα πάρουμε στο διαγωνισμό. Είναι παράδοξο και άκυρο και δεν μας τιμά στο κάτω κάτω!

Τώρα πώς περάσαμε από την πλήρη αποθέωση στη πλήρη αδιαφορία δεν ξέρω αν είναι φαινόμενο ελληνικό (το χουμε λίγο εμείς, εκεί που αποθεώνουμε τη επομένη στιγμή δεν δίνουμε δεκάρα) ή φαινόμενο της εποχής. Μάλλον και τα δύο. Είναι σαν το γνωστό ανέκδοτο με το αβγό και την κότα. Εμείς αλλάξαμε ή η αδιαφορία ήρθε επειδή οι επιλογές είναι αδιάφορες;

Ναι το ξέρω αυτή η ερώτηση είναι σχεδόν πολυτέλεια στις μέρες μας, οπότε ας αφήσουμε την αδιαφορία να της δώσει τη θέση που της αρμόζει. Ένας μουσικός διαγωνισμός είναι ρε παιδιά. Κανένα 12 το πολύ πολύ να πάρουμε, όχι την Πόλη!