Denise Gough: «Στην Ελλάδα ερωτεύομαι τον εαυτό μου»

Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω συνέντευξη με την Denise Gough, δε σου κρύβω πως αγχώθηκα πολύ!

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που θα συναντούσα μια ξένη ηθοποιό, μια ηθοποιό του Hollywood, και… δεν ήξερα τι με περιμένει. Θα έχει δυο-τρεις managers γύρω της; Τι ερωτήσεις θα πρέπει να της κάνω;

Τόσες κι άλλες τόσες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου μέχρι να έρθει η ώρα της συνάντησής μας. Και να που βρέθηκα μπροστά της (face to face) και ξέχασα τα πάντα σε μια στιγμή.

Η Denise Gough είναι το πιο cool και ευγενικό άτομο που γνώρισα το τελευταίο διάστημα. Απλή, προσιτή, έξω καρδιά (που λέμε εδώ στην Ελλάδα, τη χώρα -που όπως μου είπε στη συνέχεια- υπεραγαπά). Σου δίνει την αίσθηση πως έχει μυηθεί στην ελληνική κουλτούρα από τα τόσα ταξίδια που έχει κάνει στη χώρα μας και από το μεγάλο διάστημα που έζησε εδώ λόγω των γυρισμάτων της ταινίας Monday στην οποία και πρωταγωνιστεί.

«Καλώς όρισες. Καλημέρα. Σήμερα έμαθα τη λέξη ζέβρα στα ελληνικά», μου είπε σε άπταιστα ελληνικά και με χιούμορ. Και κάπως έτσι η κουβέντα μας ξεκίνησε με την Denise να τρελαίνεται με τα κυματιστά μαλλιά μου κι εγώ να της εξηγώ πώς θα κάνει γαλλικές πλεξούδες για να τα πετύχει.

Μέσα σε όλο αυτό το όμορφο κλίμα που δημιούργησε, λοιπόν, η Denise Gough μού έδωσε άλλον έναν λόγο να ανυπομονώ να δω τη νέα ταινία «Monday» στην οποία πρωταγωνιστεί και για την οποία είχα ακούσει πολλά θετικά σχόλια!

Σκηνή από την ταινία Monday με την Chloe (Denise Gough) και τον Mickey (Sebastian Stan)

Η υπόθεση της ταινίας Monday

Το Monday κυκλοφορεί σήμερα στους κινηματογράφους! Είναι ένα τρυφερό, ρομαντικό και γλυκόπικρο δράμα χαρακτήρων, που εξιστορεί τον ξέφρενο και μετωπικό έρωτα ανάμεσα στον Mickey (Sebastian Stan) και στην Chloe (Denise Gough) στην καρδιά της καλοκαιρινής Αθήνας του 2019. Προ Covid-19, δηλαδή, και χωρίς απολύτως κανέναν περιορισμό.

Η ενστικτώδης έλξη, ο αυθορμητισμός του φλερτ και η παραζάλη της ερωτικής νύχτας στην πόλη μια υποσχόμενη Παρασκευή αναπόφευκτα θα συγκρουστούν με την πραγματικότητα και τους συμβιβασμούς της συμβίωσης. Όπως το hangover μιας Δευτέρας, που μοιραία ακολουθεί ένα ξέφρενο Σαββατοκύριακο.

Η παραμονή της Chloe στην Αθήνα πλησιάζει στο τέλος της. Ωστόσο, η γνωριμία της με τον γοητευτικό Mickey την ωθεί να εγκαταλείψει την καριέρα της στην Αμερική και να προτιμήσει τη άγρια φωτογένεια της Αθήνας.

Από τα στενά του ιστορικού κέντρου, μέχρι τα καλοκαιρινά bar των ελληνικών νησιών και από εκεί στα πάρτι και στην ατμοσφαιρική και πολυπολιτισμική Κυψέλη, το Monday, του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, περιγράφει την ερωτική διάθεση και τα συναισθηματικά αδιέξοδα των ηρώων της, σε ένα αστικό road movie, που κάνει κύκλους ανάμεσα στη Φωκίωνος Νέγρη και την πλατεία Συντάγματος.

Αν ήσουν στη θέση της Chloe, θα παρατούσες τα πάντα για έναν έρωτα;

Όχι! Είμαι πολύ μεγάλη πια για να το κάνω αυτό. Όταν είδα την ταινία ένιωσα άσχημα για την Chloe. Έπρεπε να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις. Συνήθως, ερωτευόμαστε, «δουλεύουμε» πολύ σκληρά για μια σχέση, τα δίνουμε όλα και τελικά ξεχνάμε ότι είμαστε βασίλισσες του εαυτού μας. Οπότε, όχι! Θεωρώ πως δεν θα το έκανα αυτό ποτέ. Φυσικά και θα γνώριζα κάποιον, αλλά αν στο τέλος συνειδητοποιούσα ότι θα έπρεπε να τα αφήσω όλα για αυτόν, απλά δεν θα το έκανα.

Κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι, όπως είναι ο Mickey για την Chloe, έρχονται στη ζωή σου για να σε κάνουν να καταλάβεις ότι ναι, πρέπει και μπορείς να στηριχτείς στα πόδια σου, στις δικές σου δυνάμεις. Ότι πρέπει πρώτα να φροντίσεις τον εαυτό σου, να τα βρεις μαζί του. Όταν, λοιπόν, εγώ είδα την ταινία ένιωσα ότι εκείνη έπρεπε να «δουλέψει» με τον εαυτό της για να θυμηθεί ποια είναι. Να φροντίσει τον εαυτό της και να τα βρει μαζί του. Η Chloe έχασε όλη τη δύναμή της με αυτόν τον έρωτα. Χρησιμοποίησε εκείνον για να νιώσει δυνατή, αλλά τελικά ήταν άδεια, κενή.

Πριν έρθεις στην Ελλάδα για τα γυρίσματα της ταινίας, είχες ταξιδέψει ξανά στη χώρα μας;

Ναι, αλλά αποκλειστικά και μόνο για διακοπές. Είχα επισκεφθεί την Κρήτη και την Κέρκυρα όταν ήμουν 18 ετών, αλλά τότε δεν ήταν όπως τώρα. Τώρα… νιώθω την Ελλάδα σαν το σπίτι μου.

Πριν έρθεις, λοιπόν, στην Ελλάδα, τι είχες ακούσει για τη χώρα; Είχες πληροφορίες για το πού πηγαίνεις;

Όχι! Για να είμαι ειλικρινής, στα 18 μου ήρθα μόνο για καλοκαιρινές διακοπές. Δεν ήξερα τι εστί Ελλάδα. Έμαθα πολλά για την Ελλάδα όταν άρχισα να σπουδάζω υποκριτική. Για την ακρίβεια, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου έμαθα για τον Σαίξπηρ και για τους Έλληνες τραγικούς ποιητές. Για μένα όλες οι πρωταγωνίστριες στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, δηλαδή η Ηλέκτρα, η Φαίδρα, η Μήδεια, είναι «τεράστιες». Είναι, δηλαδή, το εντελώς αντίθετο με της ηρωίδες του Σαίξπηρ. Οι Ελληνίδες απέχουν από κόμπλεξ. Προφανώς και δεν υποτιμώ των Σαίξπηρ. Σε καμία περίπτωση. Απλά αυτές οι Ελληνίδες, οι θεές της Ελλάδας, αλλά και οι σύγχρονες Ελληνίδες έχετε άλλη ενέργεια, άλλον αέρα.

Σε πρόσφατη συνέντευξή σου είχες πει ότι ονειρεύεσαι να παίξεις την Ηλέκτρα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Είναι αυτός ο λόγος που ξεκίνησες να μαθαίνεις ελληνικά;

Όχι! Ξεκίνησα να μαθαίνω ελληνικά, γιατί θα ζούσα για κάποιο διάστημα στην Ελλάδα λόγω των γυρισμάτων (σ.σ. τα γυρίσματα της ταινίας Monday πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι του 2019 στην Ελλάδα). Έκανα προσπάθεια να μάθω ελληνικά, γιατί ήθελα να μιλώ στους ντόπιους στη δική τους γλώσσα. Θα σου πω μια ιστορία… Θυμάμαι ότι πρόσφατα συνάντησα στην Πελοπόννησο μια διάσημη Ελληνίδα ηθοποιό, που δεν θυμάμαι όμως το όνομά της. Της μίλησα, λοιπόν, με αυτά τα λίγα ελληνικά που γνώριζα και ήταν τόσο καλή μαζί μου. Μου έλεγε ότι δεν το πιστεύει. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έκανες τέτοια προσπάθεια να μάθεις ελληνικά», μου έλεγε συνέχεια.

Για μένα όνειρό μου είναι να μάθω να μιλώ όλες τις γλώσσες, έτσι ώστε να μπορώ να ταξιδεύω παντού. Η αλήθεια είναι πως η ελληνική είναι μια πολύ δύσκολη γλώσσα, αλλά συγχρόνως είναι και τόσο όμορφη. Θέλει πολύ χρόνο για να μάθεις κάποια πράγματα. Τώρα καταλαβαίνω κάποια πράγματα, αλλά όχι τα πάντα. Μαθαίνω αργά.

Λόγω των γυρισμάτων επισκέφθηκες την Κυψέλη, την Πάρο και την Αντίπαρο. Ποιο από τα τρία μέρη αγάπησες περισσότερο και γιατί;

Λάτρεψα την Αντίπαρο! Μου άρεσε που χορεύαμε, κολυμπούσαμε γυμνοί στη θάλασσα και έμενα εκεί για αρκετό καιρό. Οπότε την αγάπησα. Όλα τα μέρη, όμως, μου άρεσαν και ό,τι έζησα στο κάθε ένα.

Υπάρχει κάτι που σου έμεινε αξέχαστο στη διαμονή σου στην Ελλάδα καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων;

Τα πάρτι! Τα ελληνικά πάρτι είναι ό,τι πιο sexy, άγριο και συνάμα ρομαντικό υπάρχει στον κόσμο. Μπορεί να μην πίνω αλκοόλ, αλλά μου άρεσε τρελά που χορεύαμε ασταμάτητα μέχρι τις έξι το πρωί στην Αντίπαρο. Είναι απίστευτο που εσείς οι Έλληνες έχετε τόσο ωραία μέρη και τόσα πράγματα να κάνετε στη χώρα σας από νεαρή ηλικία.

Θα ήθελες να αποκτήσεις ένα δικό σου σπίτι σε κάποιο μέρος της Ελλάδας;

Ναι, εννοείται! Και σκοπεύω να το κάνω. Για αρχή, την επόμενη εβδομάδα θα πάω στην Ύδρα και θα νοικιάσω εκεί ένα σπίτι. Μετά θα πάω στην Πελοπόννησο. Ευτυχώς, ανακάλυψα ότι δεν χρειάζεται να φύγω, δεν έχω τώρα άμεσα επαγγελματικές υποχρεώσεις, οπότε θέλω εδώ να κάνω τις διακοπές μου. Δεν ξέρω πραγματικά πόσο θα μείνω.

Θα ερωτευόσουν έναν Έλληνα;

Νομίζω ότι θα ερωτευόμουν οποιονδήποτε άντρα. Γιατί να ερωτευτώ αποκλειστικά και μόνο έναν Έλληνα; Θέλω να έχω μια ζωή στην Ελλάδα ανεξάρτητα από το αν εδώ έχω έναν σύντροφο. Στην Ελλάδα ερωτεύομαι τον εαυτό μου. Είμαι ερωτευμένη με τα πάντα στην Ελλάδα, οπότε δεν το έχω σκεφτεί τόσο συγκεκριμένα ποτέ. Να ερωτευτώ, δηλαδή, αποκλειστικά και μόνο Έλληνα.

Έχεις αποκτήσει φίλους εδώ;

Φυσικά! Όλη η ομάδα μπροστά και πίσω από τις κάμερες, πολλοί από τους οποίους είναι Έλληνες, είναι φίλοι μου πια.

Τι σκέφτεσαι πια όταν ακούς τη λέξη «Ελλάδα»; Ηλιος, θάλασσα, καλοκαίρι... Αυτό δηλαδή που σκέφτεται και ο περισσότερος κόσμος ή έχει μείνει κάτι άλλο ξεχωριστό στην καρδιά σου για τη χώρα μας;

Αγαπώ την Ελλάδα, αλλά όταν ακούω τη λέξη «Ελλάδα», η πρώτη λέξη που μου έρχεται στον νου είναι δράμα. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχετε κάτι το δραματικό στην ιδιοσυγκρασία σας. Και για μένα αυτό είναι απλά τέλειο. Οι Έλληνες εκφράζετε έντονα τα συναισθήματά σας. Το συναίσθημα για σας είναι κάτι τεράστιο.

Θα σου πω μια ιστορία πάλι. Θυμάμαι μια φορά που ήρθα στην Ελλάδα, μπήκα σε ένα ταξί και η οδηγός ήταν γυναίκα. Ενθουσιάστηκα! Της λέω «δεν έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου γυναίκα οδηγό ταξί». Μου είπε με πολύ πάθος και θεατρικότητα: «Ήθελα να γίνω οδηγός ταξί από τότε που ήμουν μωρό. Ο μπαμπάς μου και ο παππούς μου ήταν οδηγοί ταξί, μου έλεγαν όχι, δεν μπορείς να κάνεις αυτό το επάγγελμα. Οπότε, εγώ σπούδασα στα κρυφά, έκανα μαθήματα κρυφά από εκείνους για να γίνω καλή οδηγός ταξί και τώρα είμαι πολύ χαρούμενη που κάνω αυτήν τη δουλειά».

Ωστόσο, στο τέλος του ταξιδιού κλαίγαμε μαζί, βγήκαμε από το ταξί, αγκαλιαζόμασταν, είχαμε συγκινηθεί και λέγαμε «σ’ αγαπώ», γιατί περάσαμε τόσες ώρες μαζί. Κάπως δεθήκαμε. Αυτό, λοιπόν, συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Στο Λονδίνο, ας πούμε, δεν θα συνέβαινε ποτέ. Ο κόσμος εδώ έχει μεγαλώσει με άλλη νοοτροπία. Υπάρχει πολλή δραματικότητα στην ψυχοσύνθεσή σας. Για μένα είναι εξαιρετικό αυτό! Συνεχίστε έτσι. Το λατρεύω όλο αυτό. Όσο υπερβολικό κι αν είναι καμιά φορά.