Μαρία Συρεγγέλα: «Η έμφυλη βία δεν έχει ταξικούς περιορισμούς. Μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα»

Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι μία από τις πιο διαδεδομένες, επίμονες και καταστροφικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο μας σήμερα. Απειλεί τα δικαιώματα όλων των γυναικών: το δικαίωμα στην εκπαίδευση, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στη σωματική και ψυχική ευεξία και το δικαίωμα στην ισότητα.

Η βία κατά των γυναικών είναι μια μάστιγα που πρέπει να σταματήσει. Η 25η Νοεμβρίου έχει οριστεί ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και η υψίστης σημασίας υπενθύμιση για ενότητα και δράση είναι επιτακτική διότι τα δικαιώματα των γυναικών αφορούν όλους.

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί εμπόδιο για την οικοδόμηση κοινωνιών χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμης ανάπτυξης.

Είναι αδύνατο για μια κοινωνία να ανθίσει αν ο μισός πληθυσμός ζει με τον φόβο ότι θα δεχθεί επίθεση. Η τήρηση αυτής της ημέρας συμβολίζει την κινητοποίηση κατά της βίας και πως οι γυναίκες πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο θετικής αλλαγής. Ο τερματισμός της έμφυλης βίας είναι κρίσιμος για την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης καθώς δεκαετίες προόδου και εκατομμύρια ζωές διακυβεύονται. Η εξάλειψη της βίας θα πρέπει να είναι στην κορυφή της κυβερνητικής ατζέντας παγκοσμίως ενώ σαφέστατα και η συμμετοχή κάθε πολίτη είναι πιο σημαντική από ποτέ.

Ο εγκληματολόγος Γιάννης Πανούσης στο Queen: Η ανοχή στη βία & ο καθρέφτης της κοινωνίας

«Δεν έχουμε το δικαίωμα να παραμένουμε σιωπηλοί»

Την ημέρα αυτή, επαναλαμβάνουμε λέξεις κλειδιά όπως 15900, MeToo.gr. Την ημέρα αυτή ενισχύουμε την αποφασιστικότητά μας να κατανοήσουμε πως η σημερινή μέρα δεν είναι μια μάχη των δύο φύλων. Είναι μια μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Την ημέρα αυτή υψώνουμε τη φωνή μας και τονίζουμε τη δύναμη της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης προκειμένου να διδάξουμε τον αμοιβαίο σεβασμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα ως θεμέλια για πιο δίκαιη, πιο ίση και άρα, πιο βιώσιμη κοινωνία.

Όταν μια γυναίκα ενδυναμωθεί, θα είναι σε θέση να αντιταχθεί στη βία και να την εξαλείψει από το σπίτι της, την κοινότητά της και τη χώρα.

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών πρέπει κάθε πολίτης να επιδείξει τη δέουσα προσοχή στην καταπολέμηση οπισθοδρομικών αντιλήψεων και στη μάχη για ανθρώπινα δικαιώματα. Η Υφυπουργός Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων αρμόδια για θέματα Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, μιλάει στο Queen.gr και τονίζει πως τα λεγόμενα «τρίτα πρόσωπα» πρέπει να είναι ενεργά «εκεί» και να μην ανέχονται τέτοιες καταστάσεις.

Πότε τελικά οι γυναίκες αποφασίζουν να φύγουν από μια σχέση βίας & τι γίνεται όταν υπάρχουν παιδιά;

Κυρία Συρεγγέλα, πώς αισθάνεστε για το γεγονός πως είστε αρμόδια για θέματα Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων; Φέρετε επιπλέον ευθύνη ως γυναίκα;

Θα σας πω πώς αισθάνομαι ως άνθρωπος, γιατί αυτή η διαδικασία δεν είναι μια μάχη των δύο φύλων. Είναι μια μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν πρέπει να υπάρχουν φύλα σε αυτή τη διαδικασία. Δεν πρέπει μόνο οι γυναίκες να ασχολούμαστε με αυτά. Πρέπει και οι άντρες να μετέχουν σε αυτή τη διαδικασία. Γι’ αυτό επιδιώκουμε να υπάρχουν σε κοινό και ομιλίες αλλά και σε κάθε ενέργεια που κάνουμε. Η ευθύνη είναι η ίδια.

Εντοπίζετε διαφορά στην ανταπόκριση της ουσιαστικής αντρικής συμμετοχής σε σχέση με το παρελθόν;

Παρατηρώντας τις νεότερες γενιές, βλέπω πως πλέον έχουν πολύ καλή αντιμετώπιση στα θέματα που λέμε «γυναικεία». Το βλέπω και από νέα ζευγάρια στην καθημερινότητά τους. Ο άντρας πλέον δεν είναι αυτός που απλώς βοηθάει -και αυτό θέλουμε να επιτύχουμε. Θέλουμε να μετέχει ενεργά και ισότιμα στα θέματα της καθημερινότητας, είτε έχει να κάνει με θέματα του νοικοκυριού είτε ανατροφής του παιδιού.

Γιατί και οι γυναίκες δουλεύουν και πρέπει να δουλεύουν, εκτός αν επιλέξουν οι ίδιες κάτι άλλο. Η ισότητα έχει πάντα σχέση με την οικονομική ανεξαρτησία. Και βλέπουμε ότι οι γυναίκες στην Ελλάδα, σπουδάζουν. Δεν πάνε μόνο στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά πολλές φορές συνεχίζουν πιο πέρα. Και η αλήθεια είναι πως αμέσως μετά, πολλές από αυτές τις γυναίκες δεν βγαίνουν στην αγορά εργασίας.

Πολλές φορές η οικογένεια είναι ανασταλτικός παράγοντας στην καριέρα τους. Τους θέτεται ένα δίλημμα: αν θέλουν να κάνουν καριέρα ή οικογένεια. Πλέον, αν θέλουν να κάνουν και τα δύο -διότι υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να μην θέλουν, πρέπει να μπορούν να το κάνουν και να έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους άντρες.

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί σαφέστατα παγκόσμια μάστιγα. Θα μπορούσε κανείς να πει πως το γεγονός πως οι γυναίκες εξελίσσονται διαρκώς και διεκδικούν τα δικαιώματά τους σε κάθε τομέα καταλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, σημαντικές και υψηλές θέσεις, κάνει κάποιους άντρες να νιώθουν μειονεκτικά;

Η ενδοοικογενειακή βία ή η έμφυλη, δεν έχει περιορισμούς ταξικούς, οικονομικούς, γεωγραφικούς κ.λπ. Μπορεί να συμβεί σε όλες τις γυναίκες.

Οπωσδήποτε, παίζει ρόλο ο τρόπος που έχουν μεγαλώσει κάποιες γενιές. Όλα αυτά τα φαινόμενα που τώρα βγαίνουν πολύ πιο «ηχηρά» στη δημοσιότητα -και καλά κάνουν και βγαίνουν, γίνονταν πάντα. Γυναικοκτονίες διαπράττονταν πάντα. Απλώς στο παρελθόν τα λέγανε «εγκλήματα τιμής», «εγκλήματα πάθους» και πολλές φορές το έγκλημα μπορεί να παρουσιαζόταν και με τρόπο που κάποιοι ίσως αισθάνονταν και μία «συμπάθεια» για τον δράστη. Ότι «δεν τον αγαπούσε και αυτή δεν τον ήθελε» και όλα αυτά.

Πλέον λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: είναι γυναικοκτονίες. Και πλέον είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένη η κοινωνία. Και αυτό θέλαμε και σαν κυβέρνηση να πετύχουμε. Να υπάρχουν δηλαδή οι κατάλληλες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και όλα αυτά να έρθουν στη φόρα. Θέλουμε οι γυναίκες να μην σωπαίνουν, όπως κατά το παρελθόν που θεωρείτο ταμπού το θέμα.

Σύμφωνα με αυτά που μας λένε οι ψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί, δεν έγινε ξαφνικά ο κόσμος βίαιος, απλά πλέον τα μαθαίνουμε. Είναι βία που προϋπήρχε. Σε κάθε περίπτωση, σκοπός μας πλέον είναι να εξαλειφθεί η βία. Γι΄ αυτό και εισάγονται και στα σχολεία πλέον μαθήματα για τον σεβασμό, την ισότητα, τη σεξουαλική αγωγή. Γι' αυτό και υπάρχουν πλέον πολλές δράσεις.

Είμαστε σε ικανοποιητικό σημείο ως προς αυτή την κατάκτηση;

Θεωρώ ότι είμαστε σε καλό σημείο σε σχέση με το παρελθόν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχουν γίνει όλα τέλεια και πάμε άμεσα στην εξάλειψη του φαινομένου. Το σημαντικό είναι να προσπαθήσουμε και εμείς σαν γονείς, αλλά και το κομμάτι της εκπαίδευσης. Το σχολείο δεν πρέπει να καλλιεργεί μόνο γνώσεις στείρες. Πρέπει να καλλιεργεί και άλλες δεξιότητες που έχουν να κάνουν με την κοινωνία, την ενσυναίσθηση, τη διαφορετικότητα και τον σεβασμό προς αυτή.

Ο στόχος είναι ακριβώς αυτός: καλύτερες κοινωνίες στο μέλλον και κυρίως για τα παιδιά μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να δώσουμε βάση και στις μεγαλύτερες γενιές.

Θέλουμε τόσο πρόληψη όσο και αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού. Για παράδειγμα, γι’ αυτό προχωρήσαμε και στην Κύρωση της Σύμβασης από την Ευρωπαϊκή Οργάνωση Εργασίας.

Διότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως παρενόχληση γίνεται και στον χώρο εργασίας. Και εδώ έχουμε αύξηση των καταγγελιών. Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται μόνο τώρα: Γινόταν πάντα απλά δεν μιλάγαμε.

Τα τελευταία 2,5 χρόνια, με τον εγκλεισμό που επέφερε η πανδημία και το #MeToo το οποίο ξεκίνησε μέσα από τον αθλητισμό, πιστεύετε ότι είμαστε σε καλύτερο επίπεδο αναφορικά με τις καταγγελίες που γίνονται και θα γίνονται;

Ναι. Σίγουρα είμαστε. Και το γεγονός ότι γίνονται περισσότερες καταγγελίες, είναι θετικό. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι πλέον οι γυναίκες μιλούν περισσότερο. Στις χώρες που δεν γίνονται καταγγελίες, σημαίνει αυτό που αποκαλούμε «σκιώδη βία».

Συνηγόρησε η πανδημία ώστε να ενεργοποιηθεί η ανάγκη να μιλήσει ανοιχτά η κοινωνία για θέματα κακοποίησης;

Παίζουν πολλά ρόλο. Όσοι διαμορφώνουμε πολιτική και προχωρούμε σε συγκεκριμένες πολιτικές αντιμετώπισης και πρόληψης του φαινομένου, πρέπει πάντα πρώτα να ακούμε τους ειδικούς. Οι ειδικοί λένε ότι πάντα σε περιόδους περιορισμού της κυκλοφορίας- όπως ήταν το lockdown- υπάρχει έξαρση και αυξάνονταν τα φαινόμενα βίας και οι καταγγελίες.

Οι γυναίκες κατάλαβαν ότι η κοινωνία τούς προσφέρει στήριξη από ψυχολόγο, δωρεάν δικηγόρο και νομική συμβουλευτική και όλα αυτά ανεξάρτητα από τα εισοδηματικά κριτήρια.

Σε αυτό που πρέπει να σταθούμε και να τονίσουμε είναι στο γεγονός ότι υπάρχουν δομές για γυναίκες θύματα βίας. Πρέπει να το υπενθυμίζουμε πάντα αυτό. Επιπλέον, αν μια γυναίκα είναι άνεργη, της προσφέρεται και στήριξη εργασίας, μέσα από διάφορα προγράμματα. Υπάρχουν, επίσης, 19 ξενώνες σε όλη την Ελλάδα που μπορούν να φιλοξενηθούν οι γυναίκες μαζί με τα ανήλικα παιδιά τους και ταυτόχρονα η γραμμή 24ωρης άμεσης στήριξης, 15900. Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, θέλει να είμαστε όλοι οι δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς μαζί καθώς και το Υπουργείο Παιδείας και φυσικά οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Τι μπορεί να αποτρέψει μια γυναίκα από το να σχηματίσει τον αριθμό 15900;

Ο φόβος σίγουρα υπάρχει, αλλά όχι όπως στο παρελθόν που ήταν μεγαλύτερος και γενικά θεωρείτο ταμπού να σε δουν να μπαίνεις στο συμβουλευτικό κέντρο. Αυτό το αντιμετωπίζαμε κυρίως στην περιφέρεια, στην επαρχία. Για παράδειγμα, στο συμβουλευτικό κέντρο Λάρισας μπορεί να έρχονταν γυναίκες από τα Τρίκαλα και το αντίστροφο, για να μην τις δει κάποιος.

Ωστόσο, βλέπουμε ότι οι γυναίκες σε χώρες που τα θέματα ισότητας είναι ψηλά, μιλούν περισσότερο. Ζητούν βοήθεια, γνωρίζουν για τις δομές στήριξης. Φέρνω πάντα ως παράδειγμα τη Σουηδία, που είναι πληθυσμιακά ίδια με την Ελλάδα. Εκεί, οι καταγγελίες είναι πολλαπλάσιες από ότι εδώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κακοποίηση εκεί είναι πιο συχνή, απλώς οι γυναίκες μιλούν περισσότερο σε σύγκριση με εδώ.

Οι γυναίκες που βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν και καταλήγουν να φιλοξενούνται σε κάποια δομή, ολοκληρώνουν το πρόγραμμα; Ή επιστρέφουν πίσω στο κακοποιητικό περιβάλλον;

Υπάρχουν και περιπτώσεις γυναικών που επιστρέφουν. Κάθε περίπτωση όμως είναι διαφορετική. Όπως μου λένε και οι ειδικοί και οι ψυχολόγοι, υπάρχει ένα μοτίβο συγκεκριμένο, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι είναι το ίδιο σε όλους. Εξαρτάται από πολλά πράγματα αυτό αλλά σαφώς και υπάρχουν και πισωγυρίσματα.

Από τη στιγμή όμως που η γυναίκα θα μπει στο συμβουλευτικό κέντρο και θα αρχίσει την πρώτη συνεδρία, επειδή θα της εξηγήσουν για το μοτίβο που μπορεί να υπάρχει, ακόμη και να «πισωγυρίσει», κάποια στιγμή θα επιστρέψει γιατί θα θυμηθεί και θα έχει στο μυαλό της αυτό που της έχουν πει. Πολλές γυναίκες επίσης θεωρούν ότι μπορεί να φταίνε οι ίδιες, γι’ αυτό και λέμε ότι θέλουμε την ψυχολογική υποστήριξη και ενδυνάμωση των γυναικών. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Αναφορικά με την αντιμετώπιση του θέματος από την Ελληνική Αστυνομία έχουμε κάνει σημαντικά βήματα μπροστά;

Το γεγονός ότι έχουν ξεκινήσει εκπαιδεύσεις στους αστυνομικούς, σε γυναίκες και άντρες, το γεγονός ότι έχουν αρχίσει να υπάρχουν οι δομές αυτές και το γεγονός ότι είναι όλοι πιο πολύ «σε συναγερμό» για τέτοια περιστατικά- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά τιμωρούνται από το ίδιο το Σώμα, σίγουρα όλα αυτά δείχνουν ότι έχουν γίνει σοβαρά βήματα για να γίνει πιο φιλική η προσέγγιση των γυναικών αυτών από τα αστυνομικά τμήματα.

Ποιος είναι ο στόχος σας αναφορικά με το Εργαλείο Εκτίμησης Κινδύνου; Πόσο θα μπορεί να βοηθήσει ώστε να σπάσει ο κύκλος της βίας;

Το Εργαλείο Εκτίμησης Κινδύνου έχει τη μορφή ερωτηματολογίου και βοηθά τους επαγγελματίες των υπηρεσιών πρώτης υποδοχής περιστατικών βίας (όπως τα Συμβουλευτικά Κέντρα για Γυναίκες θύματα βίας, η αστυνομία, οι εισαγγελίες, τα νοσοκομεία, η ιατροδικαστική υπηρεσία και οι κοινωνικές υπηρεσίες) να αξιολογήσουν τον βαθμό κινδύνου που διατρέχουν τα θύματα και να προβούν στη διαχείριση των περιστατικών, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα.

Ξεκίνησε πιλοτικά σε τρεις περιοχές, Περιστέρι, Ηράκλειο και Καβάλα. Είναι πολύ σημαντικό το Εργαλείο Εκτίμησης Κινδύνου για να καταλάβει ο ειδικός και η γυναίκα κατά πόσο κινδυνεύει και αν θα πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα από το κακοποιητικό περιβάλλον. Με τις κατάλληλες πάντα ερωτήσεις, οι οποίες είναι προσαρμοσμένες. Υπάρχει ο σωστός τρόπος προσέγγισης για να καταλάβουν οι ειδικοί αν η γυναίκα αυτή κινδυνεύει άμεσα στο περιβάλλον, αυτό που ζει και κινείται. Ο στόχος μας είναι μέσα στους επόμενους μήνες να προχωρήσει σταδιακά και σε όλους τους νομούς.

To Panic Button θα σώσει ζωές;

Είμαστε στη διαδικασία της εφαρμογής. Είναι μια δωρεά από ιδιωτικό φορέα. Δεν είμαστε μόνοι μας, είναι και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Είναι μία πολύ σημαντική ενέργεια. Ένα «κουμπί» στο κινητό μπορεί να σώσει τη ζωή μιας γυναίκας καθώς θα δίνει τη δυνατότητα άμεσης ειδοποίησης της Ελληνικής Αστυνομίας σε περίπτωση κινδύνου ή απειλής της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του προσώπου που τη χρησιμοποιεί.

Η εφαρμογή σε λίγες μέρες θα λειτουργήσει πιλοτικά, θα χορηγείται στις γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας που απευθύνονται στα αστυνομικά τμήματα ή εξυπηρετούνται στα συμβουλευτικά κέντρα του δικτύου της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΔΟΠΙΦ).

Τι πρέπει να κάνουμε σε ατομικό επίπεδο ώστε ο καθένας να συμβάλλει με τον τρόπο του στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών;

Αυτή είναι η πιο ουσιαστική ερώτηση διότι πάντα λέμε τι να κάνουν οι γυναίκες ή η κοινωνία. Πρέπει όμως και οι πολίτες να είναι ενεργοί, τα λεγόμενα «τρίτα πρόσωπα» να είναι «εκεί», να μην ανέχονται τέτοιου είδους καταστάσεις. Κάποιος από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, ένας γείτονας, φίλος ή φίλη.

Θα πρέπει να βοηθούμε τις γυναίκες αυτές και μάλιστα υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες στο womensos.gr για το πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό ή και στη γραμμή 15900.

Θα πρέπει να μην σωπαίνουμε, να μιλάμε, να καταγγέλλουμε. Όπως προαναφέραμε, ειδικά η ενδοοικογενειακή βία ή η έμφυλη, δεν έχει περιορισμούς ταξικούς, γεωγραφικούς κ.λπ. Μπορεί να συμβεί και στο διπλανό σπίτι από εμάς ή και σε σπίτι που είναι άμεσα ή έμμεσο οικογενειακό μας. Παλιά λέγαμε «όσα κλείνει η πόρτα του σπιτιού σου», αλλά δεν είναι έτσι αν θέλουμε να είμαστε ενεργοί πολίτες.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;

Ο επόμενος στόχος είναι να βοηθήσουμε μέσω των συμβουλευτικών κέντρων όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους. Γιατί πολλές φορές βλέπουμε μόνο τις γυναίκες, αλλά θα πρέπει στο ραντάρ μας να είναι και το ανήλικο παιδί.

Πολλές φορές ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια οικογένεια όπου ο μπαμπάς κακοποιεί τη μαμά, θεωρούν ότι κανονικότητα στην αγάπη είναι να δίνεις και ένα χαστούκι για παράδειγμα. Ακόμη και ότι η γυναίκα είναι «υπό». Τους δημιουργείται μια άλλη εντύπωση για την πραγματικότητα από την κανονική. Θα πρέπει να δώσουμε σημασία και στα παιδιά των γυναικών αυτών.

Σε επίπεδο social media, θα πρέπει οι πολίτες να συμμετέχουν πιο ενεργά στις καταγγελίες ή θα δημιουργηθεί αναστάτωση;

Τα social media παίζουν έναν ρόλο απλά πολλές φορές έχω δει αυτό που παρουσιάζεται, να είναι πολύ διαφορετικό από την πραγματικότητα. Γι’ αυτό και πρέπει να καταγγέλλουμε στους επίσημους φορείς, αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε. Σαφώς σαν πολίτης μπορώ να καταγγείλω κάτι και στα social media, αλλά πολλά περισσότερα θα πετύχω αν το καταγγείλω στον ανάλογο φορέα.

Τι θα πρέπει να λέμε ως γυναίκες όταν ακούμε το «τα ‘θελε και τα ‘παθε»;

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν στο λεξιλόγιό μας αυτή η πρόταση. Είναι τα λεγόμενα στερεότυπα.

Με αφορμή την ημέρα, δεν θα μπορούσαμε να μη σας ζητήσουμε μία empowering δήλωση για την κάθε γυναίκα που υπάρχει εκεί έξω. Και η οποία μπορεί να φοβάται.

Η κάθε γυναίκα θα πρέπει να υψώνει τη φωνή της. Μια γυναίκα που αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση θα πρέπει να μιλήσει και να θυμάται πως είμαστε εδώ προκειμένου να τη στηρίξουμε. Να μη ξεχνά πως ποτέ δεν είναι αργά.

Πληροφορίες μπορεί να βρει στο metoo.gr και φυσικά μπορεί να απευθυνθεί και στο πλησιέστερο συμβουλευτικό κέντρο και στις αστυνομικές αρχές αν κινδυνεύει η σωματική της ακεραιότητα.

Κυρία Συρεγγέλα, έχετε υπηρετήσει σε νευραλγικές θέσεις, είστε μια πολιτικός που ασχολείται ουσιαστικά, και οι ενέργειες που έχετε κάνει για γυναίκες θύματα βίας είναι θαυμαστές, αξιοσημείωτες, καινοτόμες και προωθούν πάντα το λεγόμενο "awareness" καθώς λειτουργείτε πάντα ανθρώπινα. Είστε όμως και μητέρα και θα θέλαμε να μας πείτε μία από τις αξίες που θέλετε οπωσδήποτε εμφυσήσετε στα παιδιά σας.

Τον αλληλοσεβασμό. Τα παιδιά μας, είτε είναι αγόρια είτε είναι κορίτσια, πρέπει από μικρά να μαθαίνουν ότι είναι ίσα.

Διάβασε όλο το αφιέρωμα του Queen.gr για τη Διεθνή Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών εδώ!