Η Λένα Μηνά ξέρει πως για να ταιριάξουν τα ρούχα με τον ηθοποιό πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη

Η εικόνα είναι το μείζον, στην τηλεόραση σε όλα τα είδη και τις μορφές των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Σε μία σειρά όμως, ειδικά όταν είναι εποχής, εκτός από τα σκηνικά, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά locations, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το στυλ και η ενδυματολογική προσέγγιση των ηθοποιών στο σύνολό τους. Εκεί χρειάζεται μία ειδική μελέτη και μία μεγάλη προσπάθεια, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι αληθοφανές.

Η Λένα Μηνά ξεκίνησε μεν στον χώρο της τηλεόρασης από σύγχρονες σειρές («Μυστικά της Εδέμ», «Χαιρέτα μου τον πλάτανο»), αλλά τη φετινή σεζόν είναι ενδυματολόγος στον «Άγιο Έρωτα» του Alpha. Και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης, μας μιλά στο Queen.gr για όλα τα στάδια αυτής της υπέροχης παραγωγικής διαδικασίας, άμεσα συνυφασμένης με τη μόδα. Μοιράζεται όμως μαζί μας και κάποιες προσωπικές της εμπειρίες με τους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάστηκε. Άλλωστε η επαφή που έχει ένας ενδυματολόγος με τον ή την ηθοποιό που πρωταγωνιστεί σε κάθε σειρά, είναι άμεση και καθημερινή.

Πώς και γιατί ασχοληθήκατε με τη μόδα;

Από παιδί ακόμη, ζωγράφιζα πολύ, μου άρεσε το σχέδιο. Δεν είχα όμως ακόμη αποφασίσει να ασχοληθώ με την μόδα και ακολούθησα αρχικά τη συμβουλή των γονιών μου, για να σπουδάσω κάτι να μου δίνει επαγγελματική σιγουριά. Για αυτό λοιπόν στη συνέχεια σπούδασα Διεθνές Εμπόριο. Τελείωσα τη σχολή και αμέσως μετά, δούλεψα σε μία εταιρεία δημοσίων σχέσεων στη Θεσσαλονίκη. Λόγω της δουλειάς, πήγαινα σε αρκετά Fashion shows και γοητεύτηκα από τον κόσμο της μόδας. Τότε ήταν που πήρα την απόφαση να μετακομίσω από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Αρχικά δούλεψα ως αμπιγιέζ σε μία καθημερινή σειρά, το «Μία στιγμή δύο ζωές» το 2008 και αργότερα στη δεύτερη σεζόν της σειράς «Τα Μυστικά της Εδέμ», ως ενδύτρια. Πήρα τότε την απόφαση να σπουδάσω και σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ ενδυματολογία και σχέδιο μόδας.

Φαίνεται ότι προσπαθήσατε πολύ, για να κάνετε τη δουλειά που αγαπούσατε και το κάνατε με ενθουσιασμό.

Δεν γνώριζα κανέναν στο χώρο της τηλεόρασης, όταν ξεκίνησα. Αλλά είχα μέσα μου τη θέληση, τη δύναμη που χρειαζόταν και «κυνηγούσα» τη μία δουλειά μετά την άλλη. Προσπάθησα πολύ, για να τα καταφέρω.

Έχουν δημιουργήσει ακόμη και φιλίες με κάποιους από τους ηθοποιούς με τους οποίους είχατε συνεργαστεί κατά το παρελθόν;

Με αρκετούς, ναι. Δεν είναι όλες οι συνεργασίες στον χώρο μας, πάντα τόσο εύκολες. Φροντίζω όμως, να θυμάμαι τις δυσκολίες του παρελθόντος για να προσέχω να μη μου ξανασυμβούν στο μέλλον. Θυμάμαι και όλες τις καλές στιγμές, για να νιώθω ότι πάντα υπάρχει και η φωτεινή πλευρά στη δική μας δουλειά. Όπως είναι, αυτό που ζω φέτος στον «Άγιο Έρωτα». Και μιλώντας πριν για τα «Μυστικά της Εδέμ», θέλω αν μου επιτρέπετε, να αναφέρω κάτι για τον Δάνη Κατρανίδη που έχει «φύγει» από τη ζωή. Εύχομαι να το «ακούσει», από όπου και αν είναι. Η πιο υπέροχη συνεργασία που είχα μέχρι στιγμής με ηθοποιό, ήταν μαζί του. Τον γνώρισα στα 25 μου χρόνια όταν δούλεψα στη σειρά, τον θεωρούσα μύθο και ήταν ένας τζέντλεμαν, ένας άνθρωπος με ιδιαίτερες αξίες και αρχές. Κάθε μέρα που ερχόταν στο γύρισμα, χαιρετούσε προσωπικά όχι μόνο τον κάθε ηθοποιό, αλλά και το κάθε μέλος του συνεργείου. Στην καρδιά μου, στο μυαλό μου, θα έχει πάντα μία ξεχωριστή θέση. Και εκείνος και ο Κώστας Αρζόγλου, είχαν κάτι μαγικό.

Ο βαθμός δυσκολίας σε μία σειρά εποχής, είναι μεγάλος. Πόση προεργασία χρειάζεται, όταν αρχικά έχετε πάρει στα χέρια σας το σενάριο και έχετε κάνει μία πρώτη συνεργασία με τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό σας;

Ο «Άγιος Έρωτας» για παράδειγμα, τοποθετείται ως χώρος σε μία επαρχιακή πόλη όπως το Γαλαξίδι και ως χρόνος στο 1958. Υπάρχει αρκετό υλικό που αφορά σε αυτή την εποχή για να μελετήσεις, τόσο φωτογραφικό, όσο και από ξένες τηλεοπτικές σειρές και από τις ελληνικές ταινίες. Ακόμη και από προσωπικές μαρτυρίες, ανθρώπων που έζησαν αυτή την εποχή. Οι πηγές ήταν αρκετές για να ερευνήσω τον τρόπο που ντύνονται οι γυναίκες και οι άντρες εκείνης της δεκαετίας, τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στα ρούχα και στα αξεσουάρ, όπως και το τι επιτρεπόταν να φορέσουν και τι όχι. Το πιο δύσκολο σε αυτή την περίπτωση είναι όταν καλείσαι να κάνεις πιο εξειδικευμένα πράγματα, όπως τα άμφια του παππά, τη στολή του ενωμοτάρχη, ακόμη και τη στολή του ταχυδρόμου. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, όταν έπρεπε να ράψουμε τη στολή του Ηλία Βαλάση που υποδύεται τον ενωμοτάρχη, κάναμε μία έρευνα στο αρχείο της Ελληνικής Αστυνομίας, για να προσεγγίσουμε όσο μπορούσαμε την ποιότητα του υφάσματος και το χρώμα του. Κάναμε επίσης και μία δεύτερη έρευνα για να βρούμε τα αυθεντικά σήματα της στολής, βάσει του βαθμού του. Για να έχουμε μία πιστή παρουσίαση στο τελικό αποτέλεσμα.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που δεν βρίσκετε το αυθεντικό ένδυμα σε κάποιο βεστιάριο και χρειάζεται να κατασκευάσετε εξ αρχής κάποιο ένδυμα, αλλά δυσκολεύεστε να βρείτε κάποιες ιδιαίτερες λεπτομέρειές του;

Σε αυτή την περίπτωση όταν δεν έχουμε όσα θα θέλαμε, γιατί δεν υπάρχει για παράδειγμα το αυθεντικό υλικό, όπως τα σήματα στα οποία αναφέρθηκα, θα πρέπει να εξαντλήσουμε την εφευρετικότητά μας και να δημιουργήσουμε κάτι που να είναι όμοιο. Όχι που να φαίνεται το ίδιο, αλλά να είναι το ίδιο.

Με την προϋπόθεση όμως, να υπάρχει και το budget της παραγωγής για να καλυφθούν όλες αυτές οι σημαντικές ανάγκες;

Στη δική μας παραγωγή είμαστε χαρούμενοι αλλά και ασφαλείς σε αυτό. Γιατί θέλουμε το αποτέλεσμα να είναι άψογο και αυτό εμένα ως επαγγελματία, με αντιπροσωπεύει και με ευχαριστεί πολύ.

Το να κατανοήσετε τις ατομικές ανάγκες, το ιδιαίτερο στυλ ή τις προτιμήσεις που έχει κάποιος ή κάποια ηθοποιός, είναι και το πιο σημαντικό στη δική σας δουλειά; Άλλωστε περνάτε καθημερινά, αρκετό χρόνο μαζί τους.

Νιώθω τυχερή και ευλογημένη που σε αυτή τη σειρά συνεργάζομαι με αυτούς τους ηθοποιούς. Όταν κάναμε την πρώτη μέρα το fitting για τον ρόλο τους, όλα κύλησαν μαγικά, σαν να τα είχαν δοκιμάσει τα ρούχα από πριν. Ταίριαξαν όλα, μοναδικά. Χωρίς να έχουμε γνωριστεί, έμοιαζε σα να είχαμε σκεφτεί ακριβώς τα ίδια πράγματα. Αυτό το αποτέλεσμα της συνεργασίας, είναι μία αμοιβαία προσπάθεια, δεν είναι μονόπλευρη. Μου έδειξαν εμπιστοσύνη από το πρώτο λεπτό της γνωριμίας μας. Για έναν καλλιτέχνη που οραματίζεται με τον δικό του τρόπο την εικόνα του, είναι απαραίτητο να υπάρχει εμπιστοσύνη προς τον συνεργάτη του.

Γιατί επιλέξατε τα έντονα χρώματα στο dress code των πρωταγωνιστριών της σειράς, ποιο ήταν το σκεπτικό σας;

Αυτή ήταν επιλογή του πρώτου σκηνοθέτη της σειράς, του Σπύρου Μιχαλόπουλου και αργότερα και του τωρινού σκηνοθέτη Πιέρρου Ανδρακάκου. Θέλαμε εξαρχής να κάνουμε μία σειρά εποχής που να έχει χρώμα. Οι περισσότερες από αυτού του είδους τις σειρές, έχουν κάτι θαμπό, κάτι σκοτεινό. Εμείς θέλαμε να έχουμε κάτι πιο φωτεινό. Και σεβαστήκαμε το στυλ της δεκαετίας στην οποία αναφερόμαστε, ακριβώς μετά τον πόλεμο, με τα ιδιαίτερα patterns και φυσικά τα χρώματα. Τα οποία δύσκολα τα προτιμούν τη σημερινή εποχή, που επιλέγουμε συνήθως και λόγω ευκολίας συνήθως του συνδυασμού του μαύρου και του άσπρου. Όταν πηγαίνουμε για να βρούμε κάποια από τα ρούχα στα βεστιάρια, τα περισσότερα από αυτά είναι σε κ είναι κίτρινα, πράσινα, λιλά, μωβ.

Πώς καταλήγετε να διαμορφώσετε το styling του κάθε ρόλου ξεχωριστά;

Διαβάζουμε αρχικά το σενάριο και γίνεται το απαραίτητο brainstorming για τον κάθε ρόλο. Τα χαρακτηριστικά του, την κοινωνική και οικογενειακή κατάσταση, τη μόρφωσή του, την ηλικία του, τις καταβολές του και όλη την ιστορία του. Ακόμη και οι μικρές λεπτομέρειες που τον ή την αφορούν είναι σημαντικές. Για παράδειγμα, αν έχει μείνει για όλη του τη ζωή στην πόλη, αν έχει ταξιδέψει, αν έχει σπουδάσει, τι επάγγελμα έχει, αν έχει συμβεί κάτι που άλλαξε τη συμπεριφορά του. Όλα παίζουν ρόλο. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να τον φανταστείς αυτόν τον ρόλο και να έχεις τη διάθεση να πείσεις με την εικόνα του πως είναι αληθινός. Πρέπει να παραμείνω πιστή στην κατεύθυνση που θα δώσω. Για αυτό και όταν επιλέγω έναν ρούχο θα είναι για έναν συγκεκριμένο ηθοποιό. Θέλω να είναι για εκείνον ή για εκείνη και όχι να δοθεί σε κάποιον άλλον αν δεν του ή της ταιριάζει.

Επειδή μιλάμε για μυθοπλασία, οι υπερβολές έστω και σε μικρό βαθμό είναι επιτρεπτές;

Και μας αρέσουν και τις θέλουμε, ακριβώς για αυτό τον λόγο, γιατί μιλάμε για μυθοπλασία. Επίσης, βλέπεις τις πρωταγωνίστριές μας που είναι σε μία καλή οικονομική κατάσταση, να είναι πάντα προσεγμένες στην εμφάνισή τους. Όμως επειδή οι ζωές τους αλλάζουν στα επόμενα επεισόδια, θα πρέπει να αλλάξουμε και την ενδυματολογική τους εικόνα, για κάποιες καταστάσεις τις οποίες θα ζήσουν και δεν αφορούν μόνο συναισθηματικές αλλαγές. Γιατί σε αυτή την περίπτωση, δεν κάνεις αλλαγές.

Αν για παράδειγμα η ηρωΐδα σου, θυμώσει ή στεναχωρηθεί δε σημαίνει βέβαια ότι θα αλλάξει εντελώς, το στυλ τους. Μία πλούσια γυναίκα με την ίδιο στυλ θα στεναχωρηθεί, με το ίδιο θα χαρεί, δεν θα αλλάξει τα ρούχα της. Αυτό συμβαίνει μόνο όταν αλλάζει η συνθήκη που ζει. Όπως για παράδειγμα στα πρόσφατα επεισόδια, όπου η Θάλεια (σ.σ Ταμίλλα Κουλίεβα) βρίσκεται στο ψυχιατρείο.

Το αποτέλεσμα της δουλειάς σας, επειδή είναι ορατό σε μία τηλεοπτική σειρά, λειτουργεί και ως μία καλή διαφήμιση για την επόμενη;

Σε αυτή τη δουλειά που κάνω, δε χρειάζεται μόνο το ταλέντο ή η εργατικότητα. Είναι πολύ σημαντική η συναδελφικότητα γιατί είναι μία ομαδική δουλειά. Ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.