Η Δήμητρα Γαλάνη μετά από 55 χρόνια καριέρας παλεύει ακόμα με την αλήθεια της

«Δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρον πράγμα από το να μπαίνεις και να κολυμπάς σε αυτόν τον μαγικό κόσμο της μουσική, με νέους ανθρώπους», λέει η Δήμητρα Γαλάνη σχεδόν απολογητικά απαντώντας σε ερώτηση για τη σχέση της με τους νέους δημιουργούς. Αισθάνεται πως εκείνη παίρνει περισσότερα από αυτούς, πως επανεφευρίσκει ήχους αλλά ανακαλύπτει και καινούργιους, όπως αυτός του James Blake που της έβαλε πριν από λίγο καιρό ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος. «Μαγεύτηκα», λέει γελώντας με έναν αυθορμητισμό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που αποζητούν παντού τη δημιουργία.

Εδώ και 55 χρόνια η Δήμητρα Γαλάνη μένει σε εγρήγορση, πειραματίζεται, επαναπροσδιορίζεται δημιουργικά και διοχετεύει το ταλέντο και την εμπειρία της σε μουσικές και ήχους «που δεν την κάνουν να βαριέται, γιατί βαριέται εύκολα». Κλέψαμε μισή ώρα από τον χρόνο της, μπαίνοντας στο καμαρίνι της στο Vox πριν βγει για μία ακόμα Τετάρτη στη σκηνή του τραγουδώντας «ζω, μετά από σένα ζω, μπορώ και ξαναζώ» και «ζήσαμε» μαζί της όλον τον παλμό, την προετοιμασία την απίστευτη ενέργεια που βγάζει και τη διάδραση με το κοινό.

Η Δήμητρα Γαλάνη θα μπορούσε να σε τρομάξει με το καλλιτεχνικό της εκτόπισμα, αν δεν προλάβαινε να σε μαγέψει με τη ροή του λόγου της, την ευφυία και το χιούμορ της. Η συνέντευξη κύλισε γλυκά, σαν το νανούρισμα που θυμάται να άκουγε μικρή όταν ξάπλωνε στο στέρνο του πατέρα της. Το πρώτο της άκουσμα, αυτό που -ευτυχώς για εμάς- την καθόρισε και την έκανε να ασχοληθεί με τη μουσική. Πόσο διαφορετική θα ήταν η σύγχρονη, μουσική ιστορία μας αν δεν το έκανε….

*Οι εμφανίσεις της Δήμητρας Γαλάνη στο Vox θα συνεχιστούν όλο τον Μάρτιο.

Δες παρακάτω τη συνέντευξη: