Νιώθεις πως κάτι έχει αλλάξει μέσα σου;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα ένα παιδικό όνειρο. Πάντα έλεγα «Μακάρι να είχα ένα μαγικό ραβδάκι και να τα άλλαζα όλα προς το καλύτερο». Αυτό το ραβδάκι το χρειαζόμουν όσο τίποτα άλλο αυτές τις μέρες.

Γιατί, αν είναι υγιείς και ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου, είσαι και εσυ ευτυχισμένος. Έτσι είναι η ευτυχία, μεταδίδεται όπως και η αγάπη.



Κάπου εδώ όμως υπάρχει και ένα μεγάλο «Γιατί;» και η απάντηση είναι «Γιατί έτσι είναι η ζωή».

Για να εκτιμήσεις όλα αυτά που σου παρέχει η ζωή και η φύση απλόχερα, πρέπει να βιώσεις και τα δύσκολα. Αν εκτιμάς όλα τα αγαθά και τα απλά πράγματα της ζωής χωρίς να έχεις περάσει μια δύσκολη και δυσάρεστη δοκιμασία, τότε είσαι από τους τυχερούς. Έχεις ένα δώρο και δε πρέπει να αφήσεις κανένα να στο πάρει. Είμαι σίγουρη πως αυτές τις μέρες της καραντίνας το συνειδητοποίησαν ακόμα περισσότεροι.



Εγώ ανήκω στην κατηγορία που δεν είναι ότι ζούμε σε ροζ συννεφάκι αλλά ευχαριστούμε τη ζωή που βλέπουμε κάθε μέρα τον υπέροχο ήλιο μας, τη θάλασσα που αστράφτει και τους ανθρώπους γύρω μας ευτυχισμένους.



Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς κάπου μέσα στην καραντίνα η ζωή με έκανε να επιβεβαιώσω όλα μου τα πιστεύω. Εκεί που περνούσα τον χρόνο μου δημιουργικά, όσο μπορούσα μέσα στο σπίτι, χάθηκε βίαια όλη η έμπνευση, η δημιουργικότητα και με ρούφηξαν ο καναπές και οι σκέψεις μου. Μηδενίστηκαν όλα με ένα και μόνο τηλεφώνημα. Ομολογώ ότι ακόμα και τώρα που στο γράφω και το φέρνω στο μυαλό μου, κάτι μέσα μου ραγίζει. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά;



Όταν χτυπάει το τηλέφωνο και ο πατέρας σου σε ενημερώνει ότι ο ίδιος, η γιαγιά σου και ο παππούς σου είναι θετικοί στον κορονοϊό, χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Τίποτα δεν είναι πια δεδομένο, κάθε ώρα, κάθε μέρα που περνάει σου φαίνεται αιώνας μέχρι να ακούσεις κάποιο ευχάριστο νέο από τους γιατρούς. Σε κυριεύει ο φόβος, η ανασφάλεια, η αγωνία και ο θυμός.

Συνεχώς σκέφτεται αν οι δικοί σου άνθρωποι θα καταφέρουν να βγουν αλώβητοι από όλο αυτό που τελικά δεν είναι αόρατος εχθρός.



Οι ήρωες είναι εκείνοι που το βιώνουν, που περνάνε ατέλειωτες μέρες στο νοσοκομείο, μέσα στην αβεβαιότητα για την ίδια τους τη ζωή και εμείς οι υπόλοιποι παίρνουμε τα μαθήματα μας.



Τώρα που όλα πήγαν καλά μπορώ να πω με σιγουριά πως τίποτα δε θα είναι ίδιο.

Τέλος, να έχεις στο μυαλό σου ότι πρέπει να προσέχεις και ιδιαίτερα τώρα που ο καθένας μας πρέπει να αλλάξει ξαφνικά συνήθειες για να μην γίνεις και εσύ μέρος της στατιστικής του κορονοϊού γιατί είναι τελείως διαφορετικό να το παρακολουθείς στα δελτία ειδήσεων και άλλο να το βιώνεις εσύ ο ίδιος με τα αγαπημένα σου πρόσωπα.



Σου στέλνω ένα χαμόγελο αισιοδοξίας και περιμένω τα μηνύματα σου στην προσωπική μου σελίδα στο Instagram