Merry Christmas... NOT! Να γιατί δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα

Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα, τα παιδιά λένε τα κάλαντα, οι αργοπορημένοι βγαίνουν για τα τελευταία ψώνια και όλοι βρίσκονται σε ένα mood ευχάριστης προσμονής και αδημονίας, για κάτι που ποτέ δε βλέπουμε φυσικά αλλά αισθανόμαστε, και που μας γεμίζει χαρά και ζεστασιά! Ή μήπως όχι; Διότι κυρίες και κύριοι τα Χριστούγεννα, μάλλον έχουν χάσει κατά πολύ την ταυτότητα και το νόημά τους. Και όχι δεν είμαι από εκείνες που πάνε στην εκκλησία, αλλά θεωρώ, με το φτωχό μου το μυαλό, ότι πλέον από τη γιορτή αυτή έχει χαθεί κάθε ίχνος βαθύτερης έννοιας. Χωρίς λοιπόν να θέλω να φανώ ξεχωριστή-είμαι πιο mainstream πεθαίνεις-και χωρίς να θέλω να το παίξω αντιδραστική, δεν ήμουν ποτέ και έχω λίγο μεγαλώσει για όλα αυτά, έχω μία εντύπωση ότι από τότε που σταμάτησα να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη, τα Χριστούγεννα ΔΕΝ μου αρέσουν!

Δηλαδή σήμερα παραμονή Χριστουγέννων, υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να την ευχαριστιέται; Εκτός φυσικά από τα ανήλικα του κόσμου τούτου, που πηγαίνουν για κάλαντα και φυσικά σταματούν τα σχολεία, όλοι οι υπόλοιποι δουλεύουν, ή αν έχουν άδεια απλά δεν ξεκουράζονται γιατί έχουν να κάνουν όλα αυτά που δεν μπορούν να κάνουν τις μέρες που δουλεύουν, και όσοι δεν έχουν δουλειά, αναλαμβάνουν να ετοιμάσουν το γιορτινό τραπέζι γιατί όπως οι υπόλοιποι υποστηρίζουν, έχουν άπλετο χρόνο στη διάθεσή τους! ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!

Και αφού φας, τα ίδια με τις άλλες φορές γιατί πλέον πού λεφτά για... γκλαμουριές, ε να μη βγεις και για ένα ποτάκι έτσι για το καλό; Εδώ λοιπόν να σημειώσω ότι αυτό το καλό δεν το κατάλαβα ποτέ μου, αλλά πίστευα ότι αφού μου το έλεγαν από μικρή οι δικοί μου, κάτι θα ήξεραν! Και βγαίνεις που λέτε έξω για ποτό! Και καλά οι άντρες βάζουν ένα τζιν και ένα πουκάμισο (για το καλό), εμείς οι γυναίκες που γινόμαστε υπερπαραγωγές για να βγούμε τελικά και να περιπλανιόμαστε στους δρόμους, γιατί κανένα μαγαζί δεν έχει ούτε 1 τετραγωνικό για να υπάρξεις; Ξέρεις τι είναι να ρίχνεις ποδαρόδρομο με 12ποντα και το κοντό σου το φόρεμα, το οποίο δεν είναι ό, τι καλύτερο για τέτοια... κακομεταχείριση; Αλλά ποιος να καταλάβει; Οι άντρες με τα αθλητικά και το χοντρό και ζεστό τους μπουφάν;

Και αφού μπεις στο μαγαζί, τι να δεις; Κόσμο σε έξαλλη κατάσταση, να χορεύει ο ένας πάνω στον άλλο, το Last Christmas, και να πέφτουν κομφετί και διάφορα άλλα από το ταβάνι, μαζί με κάποιες ντουντούκες που σου σπάνε το τύμπανο. Και επειδή εσύ είσαι ο κατεργάρης της παρέας, και ίσως των Χριστουγέννων, το κομφετί θα έρθει να πέσει όλο στο γεμάτο-το τονίζουμε-ποτό σου κι εσύ περνάς το υπόλοιπο μισάωρο φιλτράροντας κάθε γουλιά στο χώρισμα των 2 μπροστινών σου δοντιών! Κι αν δεν έχεις; Ε εκτός από κατεργάρης είσαι και γκαντέμης.

Γενικότερα ποτέ μου δεν κατάλαβα προς τι όλη αυτή η χαρά τις ημέρες των Χριστουγέννων. Δε λέω να είσαι και γρουσούζης, αλλά ειδικά αυτές τις μέρες, αν δεν έχεις λεφτά, τότε τι να κάνεις; Θα μου πείτε: Να κάτσεις μέσα με την οικογένειά σου και να λέτε ιστορίες. Θα σας απαντήσω: Εκτός του ότι δεν είμαστε αμερικάνικη ταινία, στο τέλος καταλήγεις ο μόνος χαζοχαρούμενος γιατί πολύ απλά, και το υπόλοιπο σόι καταριέται την τύχη του που δεν έχει λεφτά να πάει διακοπές σε σαλέ! Να τα λέμε κι αυτά.

Αμ το άλλο; Που όλοι τα Χριστούγεννα έχουν σεξουαλική υπερδιέγερση, ίσως περισσότερη και από το καλοκαίρι, και οπουδήποτε κι αν δεις οτιδήποτε κι αν ακούσεις, απευθύνονται όλα σε ερωτευμένους και ευτυχισμένους; Δηλαδή αν δεν είσαι ερωτευμένος, και δεν πλέεις σε πελάγη ευτυχίας, τότε καλύτερα να πας να πέσεις από κανένα γκρεμό. Αφήστε που εγώ δεν ξέρω και κανέναν ερωτευμένο. Να φταίει η κρίση άραγε; Πάντως, η μεγαλύτερή μου απορία είναι η εξής: Αφού κανένας γύρω μας δεν έχει σχέδια για ρεβεγιόν και απίστευτη έξοδο με ποτό και χορό, εκείνες οι 5 παρέες που κατακλύζουν τα social media με το πόσο καλά περνούν, και τις κοπέλες που φοράνε από πάνω μέχρι κάτω στρας- αλήθεια πώς μπορούν- πού βρίσκονται; Και μήπως δεν είναι Έλληνες αλλά μοντέλα όπως οι φωτογραφίες στις καινούριες κορνίζες με την ίδια υπέροχη και ευτυχισμένη οικογένεια ΠΑΝΤΑ;

Το μεγαλύτερό μου όμως παράπονο είναι το θέμα των μαγαζιών. Είμαι ένα υπερκαταναλωτικό ον-ναι το παραδέχομαι-με αποτέλεσμα η βόλτα στα μαγαζιά να με χαλαρώνει και να με... αναγεννά! Αυτές τις άγιες μέρες λοιπόν, βιώνω έναν πολύ συγκεκριμένο γολγοθά, καθώς δεν μπορώ να πάω στα αγαπημένα μου μαγαζιά και να... χαλαρώσω! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Καταλήγω πάντα να με ποδοπατάνε, και τελικά να αγοράζω πράγματα που ξέρω ότι θα τα αλλάξω αλλά τα αγοράζω γιατί είναι γιορτές-έπεσα κι εγώ στην παγίδα! Βέβαια να πω τη αλήθεια, επειδή είμαι και ένα βαθιά σκεπτόμενο άτομο, καλό είναι η αγορά να γεμίζει γιατί αλλιώς τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο σκούρα απ' όσο είναι!

Τελοσπάντων, επειδή έχω δώσει την εντύπωση μίζερου και αγέλαστου ανθρώπου, είμαι ακριβώς το αντίθετο, αλλά πολύ απλά, και δυστυχώς, έχω χάσει προ πολλού την μαγεία των Χριστουγέννων. Πιθανότατα γιατί την έχουν χάσει και οι γύρω μου αλλά ξέρω σίγουρα ότι αυτό δεν είναι δικαιολογία. Και μη νομίζετε: Προσπαθώ τίμια κάθε χρόνο να είμαι αισιόδοξη και να λέω ευχαριστώ που εγώ έστω έχω τα βασικά, αλλά είναι στη φύση μας να μην ευχαριστιόμαστε ποτέ. Ιδανικά θα ήθελα την αποψινή βραδιά να την περάσω σπίτι, με όλους τους ανθρώπους που αγαπάω, έξω να χιονίζει, και κανείς να μη διανοηθεί να φύγει για ποτό ή οτιδήποτε άλλο. Ε και κάποια στιγμή να πέσει χρυσόσκονη από το ταβάνι και όλοι να πλημμυρίσουμε με αυτή τη χριστουγεννιάτικη γαλήνη που δεν ξέρω πώς είναι, αλλά, μάλλον θα είναι ωραία! Ορίστε, μόλις έκανα μία ολοκληρωμένη εορταστική σκέψη, που την λες και μια τίμια προσπάθεια συμμόρφωσης με το κλίμα των ημερών.

Άντε, καλά Χριστούγεννα σε όλους με αγάπη και κυρίως υγεία!