Οι γητευτές των ανθρώπων στο Γουδί: Η Λίλη ξαναπερπάτησε με τη βοήθεια ενός αλόγου!

«Η δική μου ζωή άλλαξε από τη μία στιγμή στην άλλη. Στα 32 μου ξεκίνησα ξανά από το μηδέν και ξαναμεγάλωσα όπως ένα μωράκι» λέει η Λίλη. Ένα υποξαιμικό επεισόδιο σε μια χειρουργική επέμβαση ρουτίνας την κράτησε 6 μήνες σε κώμα της προκάλεσε σύνδρομο υπερεκπληξίας και κατ' επέκταση σοβαρές διαταραχές στην κίνηση. «Στην αρχή δεν μπορούσα ούτε να μασήσω» θυμάται η ίδια.

Υστερα από δέκα χρόνια αποθεραπείας σε κέντρα αποκατάστασης, αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό: «Δεν είχα ιδέα από άλογα. Δεν πίστευα ότι θα έχει νόημα. Διαψεύστηκα. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά Απέκτησα αυτοπεποίθηση και οι σπασμοί μου μειώθηκαν και δεν είναι τόσο έντονοι».

Τρίτη πρωί, μόλις έχει τελειώσει την συνεδρία της, στον Σύνδεσμο Θεραπευτικής Ιππασίας και είναι ήρεμη και ευδιάθετη: «στη σκέψη μόνο ότι θα έρθω μια φορά την εβδομάδα και θα δω το άλογο, αλλάζει όλη μου η διάθεση. Οι θεραπευτές είναι εξαιρετικοί- στο λέω εγώ που δέκα χρόνια τώρα έχω περάσει από πολλά χέρια και έχω αποκτήσει εμπειρία. Μπορώ να κρίνω αν κάποιος θεραπευτής είναι καλός ή καλός. Εδώ είναι όλοι υψηλού επιπέδου». Την πρώτη φορά που επισκέφτηκε τις εγκαταστάσεις του Συνδέσμου, ο οποίος συγκροτήθηκε το 1992, έπαθε όπως λέει «έρωτα με την πρώτη ματιά. Το χάιδεψα, έκανα ιπποκομία, το καθάρισα. Πέρασα χρόνο μαζί του».
Σήμερα, ο Cassidy είναι για την ίδια «η συνέχειά μου. Ζεσταίνει την ψυχή μου».

Η ίδια είναι μία από τους 140 συμμετέχοντες στο θεραπευτικό πρόγραμμα που προσέρχονται κάθε εβδομάδα στις συνεδρίες του ΣΘΙΕ. Πρόκειται για ένα σωματείο εθελοντικού, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με ουσιαστική κοινωνική δραστηριότητα που το 1993 αναγνωρίστηκε και ως αθλητικό σωματείο. Στην αρχή με πολύ λίγα μέσα και δανεικά άλογα, σε ερασιτεχνικό επίπεδο αλλά με πολλή αγάπη για τους ανθρώπους και τα ζώα, ξεκίνησαν οι συνεδρίες. Όλα αυτά τα χρόνια ο Σύνδεσμος αναπτύχθηκε και με τη βοήθεια του Υπουργείου Αμύνης δημιούργησε το δικό του κέντρο. Σήμερα έχει ως συνεργάτες 11 άλογα και επτά άτομα προσωπικό: πέντε εκπαιδεύτριες – μία φυσιοθεραπεύτρια, μια ψυχολόγο, μία εργοθεραπεύτρια, μία γυμνάστρια ειδικής αγωγής, μία προπονήτρια όλες ειδικευμένες στην θεραπευτική ιππασία, ένας γραμματέας και ένας σταβλίτης, συνθέτουν την ομάδα του ΣΘΙΕ.

«Το πρώτο πράγμα που αλλάζει με τη θεραπευτική ιππασία είναι η ψυχολογία. Δεν είσαι πια σε μια κλειστή αίθουσα, σε ένα ψυχρό δωμάτιο αλλά σε μια μικρή κοινωνία με ζώα και ανθρώπους που θέλουν να βελτιωθούν. Κυρίως ανακαλύπτει την κινητική και προσωπική ανεξαρτησία» λέει μία από τις θεραπεύτριες, η Αθανασία Πρέντζα. Η ίδια φυσικοθεραπεύτρια, εξειδικευμένη στην Αμερική, στην ιπποθεραπεία και στην αθλητική ιππασία για ΑΜΕΑ, παρατηρεί ότι «η Λίλη έχει κάνει αλματώδη πρόοδο» και εξηγεί εν συντομία, τον τρόπο που επιδρά το άλογο στον ασθενή: «Η Λίλη δεν ισορροπεί καλά. Ανεβαίνοντας στο άλογο, με κάθε του κίνηση αναγκάζεται να ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά της για να μην πέσει. Μαθαίνει να χρησιμοποιεί την ισορροπία της ξανά. Το άλογο είναι καθρέφτης. Σου βγάζει ό,τι συναισθήματα έχεις μέσα σου» τονίζει η κ. Πρέντζα. Αναλαμβάνει άτομα με κινητικές αναπηρίες, οι περισσότεροι από τους οποίους πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση, σκλήρυνση κατά πλάκας, αγγειακά επεισόδια, παραπληγίες κ.α.. Πρόκειται τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά.

Επίσης αρκετά περιστατικά αφορούν συνήθως αντιδραστικά παιδιά που δεν οριοθετούνται: «τα παιδιά παίρνουν παράδειγμα από την ιεραρχία των αλόγων, διδάσκονται την υπομονή και μαθαίνουν να σέβονται. Το άλογο είναι παράδειγμα κοινωνικής συμπεριφορά. Αναλαμβάνουν την ευθύνη της φροντίδας του αλόγου και μαθαίνουν να ακολουθούν τις ανάγκες του. Όλα αυτά επηρεάζουν και διαμορφώνουν την συμπεριφορά τους στο σπίτι, στο σχολείο και στην κοινωνία εν γένει».

«Η Λίλη εξελίχτηκε γρήγορα αλλά δεν είναι η μόνη» συνεχίζει η ίδια και αναφέρει παραδείγματα άλλων ασθενών της που σημείωσαν αλματώδη πρόοδο, όπως ο 39χρονος θεραπευόμενος με τη σπαστική τετραπληγία που ξεκίνησε ιπποθεραπεία το 2012 και «μέσα σε ένα χρόνο κατάφερε να καλπάζει. Τώρα έχει περάσει σε άλλο στάδιο, έχει αποκτήσει ιππικές δεξιότητες και ασχολείται με την αθλητική ιππασία».

Στόχος της θεραπεύτριας, είναι όχι να εξαφανίσει τις ασθένειες –δεν γίνεται άλλωστε- αλλά να κάνει τους ασθενείς της λειτουργικούς ώστε να αυτοεξυπηρετούνται.