H Eλληνίδα που «έβαλε τα γυαλιά» στον Κασπάροφ

Δεκαεννιά χρόνια μετά τη μεγάλη παρτίδα, συνάντησε ξανά το θρύλο της παγκόσμιας σκακιέρας. «Από τότε που το σκάκι μπήκε στα ελληνικά σχολεία, έχει ανέβει πολύ το επίπεδο στη χώρα μας. Με αυτή την αφορμή ήρθε ο πρόσφατα στην Ελλάδα ο Γκάρι Κασπάροφ. Θυμόταν εκείνη την παρτίδα» λέει η Μαρία Πετσετίδου, προπονήτρια στην Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία, δασκάλα σε 10 αθλητικούς συλλόγους και διαιτήτρια σε διεθνή και εθνικά τουρνουά.

Την πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής της, έκανε 42 κινήσεις. Στο σαλόνι της κορνιζαρισμένο σαν πτυχίο «το παρτιδόφυλλο»: «Είχα ξεκινήσει μόνη μου από την Σπάρτη για την Κέρκυρα, σαν χαμένη. Ηθελα οπωσδήποτε να τον δω. Αρχικά είχα έναν εκνευρισμό. Ελεγα από μέσα μου "Τί ήθελες ρε Μαρία και έκανες τόσο μεγάλο ταξίδι". Που να ήξερα...» λέει η διακεκριμένη σκακίστρια περιγράφοντας τη μεγάλη στιγμή.

Πέρασε τα παιδικά της χρόνια, διαβάζοντας βιβλία για το σκάκι και αναλύοντας παρτίδες μαζί με την αδερφή της υπό την καθοδήγηση του πατέρα της, ο οποίος ήταν και ο πρώτος αντίπαλός της. «Δεν παίζουμε ποτέ μαζί πια. Δεν αντέχουμε» λέει γελώντας.

Στη Σπάρτη, όπου μεγάλωσε υπήρχε σκακιστική ομάδα αλλά δεν υπήρχαν προπονητές. «Χρέη προπονητή ανέλαβε ο μπαμπάς μου. Είναι μαθηματικός και συγγραφέας και σήμερα στα 74 του, συμμετέχει ακόμα σε τουρνουά».

Εχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από την ημέρα που του τηλεφώνησε και του είπε «κέρδισα». Τα συγκλονιστικά νέα είχαν ήδη φτάσει στη Σπάρτη από την Κέρκυρα όπου διεξαγόταν ο αγώνας επίδειξης σιμουλτανέ.

«Είχα μόλις παίξει την 42η κίνηση Δεν μου πέρναγε από το μυαλό τί πήγαινε να κάνει» λέει σήμερα, σχολιάζοντας μια φωτογραφία από την ώρα του αγώνα . «Ο Κασπάροφ, είχε έρθει στην Ελλάδα με τη συμφωνία να παίξει με 50 παίκτες. Τελικά αποφάσισε να παίξει με 30 και ζήτησε όλοι να έχουν βαθμό αξιολόγησης κάτω από 2000. Εγώ δεν είχα γράψει τον βαθμό μου στο παρτιδόφυλλο» θυμάται η Μαρία.

Ξαφνικά στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Κέρκυρας, επικράτησε παγωμάρα. «Σας είχα πει να μην συμμετάσχουν παίκτες υψηλού επιπέδου» είπε ο παγκόσμιος πρωταθλητής φανερά εκνευρισμένος. Οι διοργανωτές του τουρνουά, έσπευσαν να τον ενημερώσουν: «Δεν είναι υψηλού επιπέδου. Είναι στο πλαίσιο που ζητήσατε». Ο Γκάρι Κασπάροφ, έδωσε το χέρι του στη Μαρία και τα φλας άστραψαν. Η ίδια ήταν ακόμα χαμένη. Δεν μπορούσε να πιστέψει τί είχε μόλις συμβεί.

«I offer you a draw» της είπε ο μεγάλος σκακιστής. «Δεν το άκουσα. Νόμιζα ότι είπε κάτι άλλο. Δεν είχα καταλάβει ότι μου πρότεινε ισοπαλία. Από τα επιφωνήματα των γύρω μου κατάλαβα ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει».

Η ίδια συμπεριλαμβάνεται στις 10 καλύτερες παίκτριες στην παγκόσμια κατάταξη «είχα περάσει το βαθμό 2100 που έχει τίτλο "μετρ της Παγκόσμιας Σκακιστικής Ομοσπονδίας"» λέει. Με πλήθος τίτλων, διακρίσεις, πρωταθλήματα και εκατοντάδες χιλιάδες παρτίδες στο ενεργητικό της, πλέον προτιμά να διδάσκει παρά να παίζει.

«Οταν κέρδιζες ήταν φοβερή η χαρά. Επαιζα έξι ώρες, εφτά ώρες συνεχόμενα. Οταν έχανα –τις περισσότερες φορές λόγω χρόνου -γιατί σκεφτόμουν πολύ σε μια κίνηση- είχα φοβερή δυστυχία. Θυμάμαι το φοβερό κλάμα που είχα ρίξει στα 12 όταν έχασα την πρώτη θέση... Εχω κλάψει πολλές φορές για το σκάκι- σίγουρα πιο πολλές φορές από ότι για τους άντρες».

Πλέον ασχολείται με προπονήσεις, διαιτησίες, διοργανώνει τουρνουά – το φετινό θα διεξαχθεί στο Λουτράκι. Συνεχώς ψάχνει νέα ταλέντα στα δημόσια σχολεία της χώρας. «Πιστεύω ότι πρέπει τα παιδιά να παίζουν σκάκι. Στις ανατολικές χώρες είναι υποχρεωτικό. Βοηθάει στη συγκέντρωση και στα μαθηματικά, στο να μάθεις να σκέφτεσαι να ακονίζεις τη μνήμη σου». «Στο ίντερνετ παίζεις;» τη ρωτάω φεύγοντας. «Δε μου αρέσει το ίντερνετ. Σκάκι για μένα σημαίνει ανθρώπινη επαφή».