Πάτα Αποσύνδεση: Τελικά, μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα social media;

Η ιδέα ήρθε, φυσικά, από το διαδίκτυο. Διάβασα σε μια ξένη ιστοσελίδα ένα άρθρο με τίτλο “I Left Social Media for a Week. This is What Happened” και αμέσως πρότεινα την ιδέα να θυσιαστώ και να κάνω το συγκεκριμένο πείραμα. Βδομάδα δε μου δόθηκε(για ευνόητους λόγους – κομμάτι της δουλειάς είναι και τα social media), μου δόθηκε όμως το χρονικό περιθώριο από το απόγευμα της Παρασκευής έως το πρωί της Δευτέρας για να δοκιμάσω τη «θεωρία»: Είμαστε στ’ αλήθεια εθισμένοι στα social media;

Το πείραμα ολοκληρώθηκε με επιτυχία και θα σας περιγράψω τι παρατήρησα, τι είδα και τι έκανα το ΣΚ που πέρασε, αλλά και τι συμπέρασμα έβγαλα από αυτή την εμπειρία.

Απόγευμα Παρασκευής: Ξεκινώ την αποτοξίνωση. Από το Facebook, από το Instagram, από το Twitter, αλλά και από το διαδίκτυο γενικότερα. Οι πρώτες ώρες ήταν αρκετά... ενδιαφέρουσες, αφού πολλές φορές ασυναίσθητα ενεργοποιούσα το Wi-Fi στο κινητό και παραλίγο άνοιγα τις αντίστοιχες social εφαρμογές. Δύ-σκο-λο. Αποφάσισα, για να το κάνω ακόμη πιο δύσκολο και να μη διαγράψω τις εφαρμογές στο κινητό μου, ούτε να απενεργοποιήσω τις ειδοποιήσεις. Απλά θα έπρεπε να περιμένω ως το πρωί της Δευτέρας για να ανοίξω τα μηνύματα, τα notifications και οτιδήποτε άλλο έκανε το κινητό μου να κάνει "γκλιν".

Βράδυ Παρασκευής: Ευτυχώς, βγήκα για φαγητό, οπότε επειδή έχω ήδη εφαρμόσει τον κανόνα, “no phone” όταν βγαίνω έξω, το κινητό παρέμεινε κλεισμένο στην τσάντα μου, για όλο το βράδυ. Piece of cake.

Ακόμη πιο αργά, βράδυ Παρασκευής: Κι έρχεται η ώρα που ξεβάφεσαι και ετοιμάζεσαι να πέσεις για ύπνο. Δεν κάνεις ένα scroll από τα socials; Ομολογώ ότι μπήκα στον πειρασμό να «κλέψω» και να μπω έστω για δυο λεπτάκια στο Instagram, όμως κρατήθηκα στο ύψος μου. Έπεσα για ύπνο.

Πρωί – μεσημέρι Σαββάτου: Πολύ, πολύ πιο δύσκολο. Συνήθως το πρώτο πράγμα που κάνω όταν ξυπνήσω, είναι να ανοίξω το WiFi στο κινητό, να δω τι «παίζει» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να κοιτάξω τα μηνύματά μου. Αντί γι’ αυτό, αγνόησα τις ειδοποιήσεις, ετοιμάστηκα και βγήκα απευθείας για καφέ, όπου παρατήρησα πως οι γύρω μου αντί να συνομιλούν, περνούσαν την περισσότερη ώρα κολλημένοι στην οθόνη του τηλεφώνου τους. Κλισέ(θα μου πείτε: 'καλά, τώρα το κατάλαβες;', αλλά πραγματικά τώρα κατάλαβα σε πόσο μεγάλο βαθμό συμβαίνει), αλλά είναι εντελώς αλήθεια: Τις δύο ώρες που έπινα καφέ κοιτώντας τη θάλασσα, παρατήρησα πως οι περισσότεροι ξόδευαν το χρόνο τους σε Snapchat και Insta-λήψεις.

Βράδυ Σαββάτου: Και εδώ αρχίζουν τα πολύ δύσκολα. Αποφάσισα αντί να βγω, να μείνω μέσα και να δω ταινία. Το κινητό έμεινε κρυμμένο καλά στο υπνοδωμάτιο. Πέρασα όλο το βράδυ με ταινία, μάσκα μαλλιών(που διαρκώς ανέβαλα) και περιποίηση(που επίσης ανέβαλα). Τα κατάφερα για μια ακόμη μέρα και έπεσα για ύπνο αποσυνδεδεμένη.

Κυριακή: Ευτυχώς, πήγα με μια φίλη βόλτα στα ανοιχτά μαγαζιά. Ο χρόνος πέρασε μέχρι το απόγευμα, όποτε γύρισα σπίτι και άρχισα να μπαίνω σε πειρασμό. Κάπου εδώ άρχισα να αισθάνομαι αποκομμένη από τον κόσμο, γιατί είδα ειδήσεις και δεν ήξερα τι είχε συμβεί από την Παρασκευή το απόγευμα. Παράξενο. Αποφάσισα να αξιοποιήσω το χρόνο μου δημιουργικά: Επισκέφθηκα τη ντουλάπα της γιαγιάς μου κι έψαξα για vintage θησαυρούς. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε: Ένα suede μπουφάν, μια κάπα, αμέτρητα σακάκια και ένα χουχουλιάρικο παλτό. Οι ώρες πέρασαν ευχάριστα, είδα μια ακόμη ταινία(«Woman in Gold», ήταν πολύ ωραία, σας τη συστήνω) και έπεσα ξέγνοιαστη για ύπνο.

Σημείωση: Το Facebook είναι ύ-που-λο. Μου έστειλε e-mail το εξής: Elina, έχετε 30 ειδοποιήσεις, 2 αιτήματα φιλιας, 3 προσκλήσεις για εκδηλώσεις και 12 μηνύματα. Κρατήθηκα – με νύχια και με δόντια – αλλά δεν πάτησα κλικ στο link.

Πρωί Δευτέρας: Άνοιξα τον υπολογιστή, άνοιξα Facebook, Twitter, Instagram(Snapchat δεν έχω, δε μου αρέσει), είδα ό,τι έχασα αυτές τις τρεις περίπου μέρες μέσα σε 5 λεπτά. Δε μου είχαν λείψει τελικά και τόσο πολύ.

Συμπέρασμα: Μπορεί να γελάω όποτε η μαμά μου μού λέει πως έχω εθισμό με το κινητό μου και το διαδίκτυο, όμως έχει απόλυτο δίκιο. Τις ώρες και τις μέρες που πέρασα μακριά από τον εικονικό κόσμο των social media ένιωθα πιο ελεύθερη, πιο ήρεμη – αισθανόμουν λες και είχα πάει διακοπές. Και το σημαντικότερο: Βρήκα χρόνο. Βρήκα χρόνο για να κάνω πράγματα που άλλες μέρες δεν έκανα, για να μιλήσω λιγάκι παραπάνω με τους αγαπημένους μου ανθρώπους και για να ξεκουραστώ πραγματικά.

Πατήστε λοιπόν αποσύνδεση, έστω και για μία μέρα, έστω για λίγες ώρες. Ή τουλάχιστον, προσπαθήστε να μειώσετε κατά πολύ τις ώρες που ξοδεύετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αφιερώστε τις στον πραγματικό κόσμο. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται.