Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου: Τα βιβλία που μας σημάδεψαν και γιατί τα ξεχωρίσαμε

Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη σε δύο από τους μεγαλύτερους δημιουργούς της Παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τον Ουίλιαμ Σέξπηρ και τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Οι δύο αυτοί συγγραφείς πέθαναν την ίδια μέρα γι΄αυτό και η UNESCO έχει καθιερώσει την 23η Απριλίου, ως την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου.

Εμείς εδώ στο Queen.gr σκεφτήκαμε να φτιάξουμε αυτό το κέιμενο και να περιγράψουμε το δικό μας αγαπημένο βιβλίο. Και που ξέρεις, ίσως μετά την ανάγνωση του κειμένου να γίνει και δικό σου αγαπημένο.

Γωγώ

Πολλά είναι τα βιβλία που κατά καιρούς έχω ξεχωρίσει,αλλά υπάρχει και ένα το οποίο όχι μόνο με ενθουσίασε, αλλά με έκανε να το θυμάμαι πολλά χρόνια αφού το διάβασα. Αυτό είναι το Περηφάνια και Προκατάληψη, το οποίο διάβασα ένα καλοκαίρι πριν πολλά χρόνια, και ενώ αρχικά πίστευα ότι ήταν μια γλυκανάλατη ιστορία αγάπης, τελικά κατάλαβα ότι ήταν πολλά περισσότερα. Η ιστορία σκιαγραφεί, την επανάσταση μιας νεαρής γυναίκας σε μία συντηρητική κοινωνία, με σκοπό να υπερασπιστεί τη γυναικεία της αξιοπρέπεια και το δικαίωμά της στην επιλογή-και σίγουρα είναι το είδος γυναίκας που όλες θα θαυμάζαμε και θα θέλαμε να είμαστε-. Ε εντάξει, είναι και ο Mr Darcy κεντρικός χαρακτήρας, τον οποίο θέλεις δε θέλεις θα τον ερωτευτείς, οπότε μάλλον το συγκεκριμένο αποτελεί την ιδανική επιλογή. Εγώ πάντως το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Δήμητρα

Κατά καιρούς πολλά βιβλία με έχουν συνεπάρει, άλλα σήμερα θα ξεχωρίσω το βιβλίο που μου κράτησε συντροφιά αρκετά καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας και για αυτόν το λόγο έχει ξεχωριστη θέση στην καρδιά μου. Και φυσικά αναφέρομαι στον Μικρό Πρίγκιπα. Αυτό το βιβλίο το είχα πρωτοδιαβάσει σε πολύ μικρή ηλικία στο εξοχικό μου και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Ρωτούσα διαρκώς τους γονείς μου πράγματα προσπαθώντας να καταλάβω τα διάφορα νοήματά του. Φέτος το ξαναδιάβασα και το είδα και στο σινεμά. Ομολογώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο το εκτιμάς περισσότερο καθώς μεγαλώνεις. Και φυσικά θα κλείσω με το εξής αγαπημένο ρητό:

Ελίνα

Το δικό μου αγαπημένο είναι "Ο Υπέροχος Γκάτσμπι". Πέρα από το ότι λατρεύω τις υπέροχες περιγραφές του F. Scott Fitzgerald, θεωρώ πως είναι μια μοναδική ρομαντική ιστορία, μέσα από την οποία φαίνεται πως ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για τον έρωτα.

Βιβή

Λίγα πράγματα μπορούν να συγκριθούν με τη μυρωδιά ενός βιβλίου. Είναι αυτή που με ταξιδέυει και αφήνει τη φαντασία μου ελεύθερη να πλάσει όποια εικόνα θέλει, χωρίς να χρειάζεται να πατήσω κανένα κλικ στον υπολογιστή. Από τα αγαπημένα βιβλία, που δε βαριέμαι να διαβάζω ξανά και ξανά αυτή την εποχή είναι «το Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου» αλλά και οι «Προσανατολισμοί» του Οδυσσέα Ελύτη. Από τα βιβλία που έχουν σημαδέψει το τέλος της εφηβείας μου το «Αγαπητέ Θεέ» του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ, όπου οι αξίες της ζωής προβάλλονται μπρος στη θέα του θανάτου μέσα από την οπτική ενός δεκάχρονου αγοριού, που πάσχει από λευχαιμία.

« Πιάνω την άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω:
Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη
ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας
οι αστερισμοί της μαργαρίτας όλοι αλλά
και μαζί πολλά σερνόμενα ή πετούμενα...».

Ερμιόνη

Το δικό μου αγαπημένο βιβλίο είναι το "One Day" το οποίο και διάβασα για πρώτη φορά ενώ ήμουν στο αεροπλάνο! Περιγράφει ένα πραγματικό love story, έναν έρωτα που δεν αφήνει το χρόνο να τον ξεθωριάσει ακόμα και αν οι πρωταγωνιστές του δίνουν ραντεβού κάθε χρόνο την ίδια μέρα! Μιλάει όμως και για τον τρόπο που οι ελπίδες ή τα ονειρά μας δεν πραγματοποιούνται με τον τρόπο που εμείς θέλουμε! Αν είσαι ρομαντικό κορίτσι θα σου πρότεινα να το διαβάσεις γιατί είναι η πιο όμορφη και παράξενη ιστορία αγάπης!

Ζωή

Αν πρέπει να διαλέξω ένα ρομαντικό, θα πω το «Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας» του Gabriel García Marquez (δεν ξέρω αν είναι η πιο δυνατή ερωτική ιστορία που έχω διαβάσει, αλλά είναι σίγουρα μία από τις πιο καλογραμμένες και αυτή που για κάποιο λόγο θυμάμαι πιο έντονα, σχεδόν σαν να την έχω ζήσει).

Αν πρέπει να διαλέξω ένα φιλοσοφικό, θα πω τον «Ξένο» του Albert Camus (ένα βιβλίο που μου άφησε πολλή τροφή για σκέψη και ακόμα περισσότερα ερωτηματικά, μαζί με την επιθυμία -αν όχι ανάγκη- να το ξαναδιαβάσω).

Και, αν πρέπει να διαλέξω ένα πιο ιδιότυπο, θα πω το «Σκίουρος ζητεί βερβερίτσα» του David Sedaris (το πιο αναπάντεχα σκληρό και την ίδια στιγμή αστείο βιβλίο που μπορώ να σκεφτώ – ένας συνδυασμός που εμένα μου φάνηκε απολαυστικός).

Νάνσυ

Το δικό μου αγαπημένο βιβλίο -αν μπορείς να το πεις βιβλίο δηλαδή- ονομάζεται "Θέλω να μου χαρίσεις κάτι", της Ανθής Δοξιάδη. Δεν είναι μεγάλο, ούτε έχει πολλές σελίδες. Είναι όμως το πιο όμορφο δώρο, που έχω πάρει ποτέ. Και μέσα σε αυτές τις λίγες σελίδες η συγγραφέας περιγράφει υπέροχα την αγάπη μεταξύ δύο ατόμων και τις θυσίες, που θα έκανε ο έκανε ο ένας για τον άλλο και τα περιγράφει όλα τόσο γλαφυρά, που νομίζεις ότι το ζεις εσύ ο ίδιος.

"- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.
- Θα πει ότι σ' αγαπώ.
- Πόσο;
- Ως τον ουρανό.
- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;
- Ναι.
- Θα με πάρεις αγκαλιά;
- Ναι.
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;
- Ναι".