Ένα Σάββατο για μπάνιο στη μαγευτική Αττική...

Σάββατο πρωί. Ξυπνάς, βάζεις μαγιό πετάς και το καινούργιο σου βιβλίο στη τσάντα και ξεκινάς για παραλία. Τι ωραία! Αλλά που θα πας; Σε ποιά παραλία; Σκέφτεσαι καθώς κατεβαίνεις χαρωπά τα σκαλιά του σπιτιού...

Κάπου χωρίς μπιτσόμπαρο και μουσική στη διαπασών. Κάπου χωρίς παιδάκια με νεροπίστολα και μπαλάκια άμμου στα χέρια έτοιμα να εκτοξευτούν προς οποιαδήποτε πετσέτα και κατεύθυνση. Κάπου που να φοράνε ό λ ο ι το μαγιό τους. Κάπου που να ακούς μόνο τα τζιτζίκια και το κυματάκι.

Φτάνεις στο αμάξι και οι σκέψεις σου αυτές σε οδηγούν με την όπισθεν πίσω στο σπίτι. Οχι μη! Ξεκίνα! Η Αττική έχει παραλίες και για σένα. Δεν είναι όνειρο απατηλό! Υπάρχουν!

Λεγραινά: Οκ ναι, είναι λίγο μακρυά. Είναι λίγο μετά το Σούνιο και κοντά στον Δήμο του Λαυρίου. Aλλά αξίζει. Μία παραλία που επιτέλους, θα βρεις την ηρεμία σου. Δεν λέμε ότι θα πας και θα είναι πριβέ, αλλά σίγουρα δεν θα έχει τη λαοθάλασσα που θα συναντούσες στις υπόλοιπες παραλίες. Δεν έχει μουσικές, δεν είναι οργανωμένη, δεν έχει κόσμο και προσοχή: Έχει κάτι σκαλάκια για να κατέβεις, οπότε έξτρα προσοχή στη σαγιονάρα, έχουν συμβεί πολλά δυσάρεστα ενσταντανέ. Επίσης πάρτε μαζί νερά, καφέδες και ξηρά τροφή, γιατί εκεί κοντά έχει μόνο αλμυρίκια.
Τιπ μπόνους – στο γυρισμό μπες στα Λεγραινά και φάε ψαράκι στα ταβερνάκια που θα βρεις στον δρόμο σου. Εγγύηση!

Θυμάρι: Η Παλιά Φώκαια φιλοξενεί ένα μικρό θησαυρό. Υπέροχα νερά σε δύο σημεία που χωρίζονται στην ουσία από ένα κολπάκι για να έχεις και επιλογή. Θες ο ήλιος να ναι πίσω, θες να ναι πλάι, θες εμπρός; Διαλέγεις πλευρά και απλώνεις πετσέτα. Προσοχή στα βότσαλα και τα βραχάκια μέσα στο νερό.

Ερωτοσπηλιά: Πόσα ραντεβουδάκια έχετε πάει εκεί στα 90’s; Την ξεχάσατε αυτή την παραλία; Στο τέλος του δρόμου προς Άγιο Σπυρίδωνα στο Πόρτο Ράφτη κάνεις αριστερά, παρκάρεις και αφήνεις το μονοπάτι να σε οδηγήσει στη μοναδική αυτή παραλία με τα υπέροχα νερά. Έχει ένα σημείο πιο ήρεμο και απόμερο με βραχάκια και σκιά ( οι πρωινοί ίσως προλάβουν να κάτσουν εκεί ). Έχει αποκτήσει και μπαράκι με καφέ και κρύα μπύρα για τις δύσκολες ώρες που όμως δεν σε ενοχλεί καθόλου με μουσική και άλλου τέτοιου είδους φασαρία. Ίσως τα Σαββατοκύριακα να βρεις κόσμο, οπότε αν είσαι από τους τυχερούς που μπορείς να πας καθημερινή, να το προτιμήσεις.

Άγιος Σπυρίδωνας: Αν έφτασες μέχρι το Πόρτο Ράφτη και η ερωτοσπηλιά έχει γεμίσει ερωτευμένα πιτσουνάκια που δεν σου άφησαν χώρο να βάλεις ούτε την πετσέτα σου, μην πάρεις τον δρόμο του γυρισμού. Η παραλία του Άγιου Σπυρίδωνα, μπορεί να είναι οργανωμένη και να μην μοιάζει με αυτή που φαντάστηκες αλλά έχει πολύ καθαρά νερά, αμμουδιά και δεν φυσάει σχεδόν ποτέ καθώς βρίσκεται σε σημείο που δεν το πιάνουν οι βοριάδες. Είναι οργανωμένη και διαθέτει πάρκινγκ και όλα τα καλά στο μπαρ της.

Λιμανάκια: Βουλιαγμένη. Ναι εκεί που γίνονται οι κόντρες. Ναι, εκεί που έχει και ένα ωραίο μπαράκι. Ναι εκεί που πάντα θυμάσαι πως πας και πάντα το χάνεις και ξαναγυρνάς πίσω. Το έμαθε κόσμος το όμορφο αυτό σημείο, -που να ξέρετε πριν ξεκινήσετε να πάτε- δεν έχει καθόλου ακρογιαλιά και παραλία, με λίγα λόγια ναι, θα πηδάς από τα βραχάκια για βουτιά και το Σαββατοκύριακο ήρεμα δεν το λες, όποτε καλύτερα να πας καθημερινή.

Καλές εξορμήσεις και καλές βουτιές!