6 φράσεις της Ρίκας Βαγιάνη που θα θυμάμαι πάντα

Είναι πιθανό να θυμάσαι τη Ρίκα Βαγιάνη μόνο από τη συμμετοχή της στην cult ταινία «Περάστε, φιλήστε, τελειώσατε» που σαν θεάρα ξελογιάζει τον Πάνο Μιχαλόπουλο.

Κι όμως, η δημοσιογράφος με σπουδές και στο θέατρο που κατάφερε να γίνει διευθύντρια του Cosmopolitan στα 26 της, είχε καταφέρει να μιλήσει για τόσα θέματα ταμπού στην Ελλάδα, όσο λίγες.

Και μπορεί η ασθένεια που την ταλαιπωρούσε να νίκησε το σώμα, όμως είμαι σίγουρη πως το πνεύμα της παραμένει ζωντανό, ελεύθερο και αλύγιστο.

Υπάρχουν φράσεις στις πάντα ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έδωσε μέσα στα χρόνια, που θα θυμάμαι πάντα μαζί με εκείνη την ξεχωριστή παρουσία της όταν έμπαινε σε ένα χώρο, με την τύχη που είχα ως νεούδι να δουλέψω κάπου εκεί, πιο δίπλα από εκείνη.

Για τη ζωή:

"Όλα θα πάνε καλά". Γιατί στο τέλος, ανεξαρτήτως έκβασης, επεμβαίνει η ζωή και όλα πάνε καλά.

Για την ελληνική γλώσσα:

«Σκέφτομαι να ιδρύσω ένα σύλλογο που θα λέγεται «σύλλογος προστασίας για τα τριγενή και τρικατάληκτα» για να μη λένε πια «σχηματίστηκε μια σαφή άποψη» ή «θα μακιγιαριστείς με μια διαφανές μάσκαρα». Δεν θέλω να κάνω την εστέτ, αλλά αφού ζεις, τρως, πληρώνεις το ενοίκιό σου από τα ελληνικά, τουλάχιστον δείξε κι ένα σεβασμό». Στη lifo το 2008.

Για τις προσπάθειες να γίνει μητέρα:
«Υπήρξε μια φορά που απογοητεύτηκα. Είπα κλείνω το κεφάλαιο παιδί, πέταξα και το κλειδί έξω κι ήταν η τελευταία φορά που η προσπάθεια πέτυχε. Σαν και τώρα το θυμάμαι να λέω αυτή η ιστορία με συντρίβει. Συντρίβει τα ζευγάρια, είναι σαν να περνάνε μέσα από την ομίχλη κι αν δεν κρατιούνται σφιχτά είναι δύσκολο».

Για την μετακόμιση στην Αυστραλία:

«Είχα θάλασσα στο κατώφλι μου, φωτεινό γαλάζιο ουρανό πάνω στο κεφάλι μου, μια υπέροχη παρέα από ξένους, αλλά και υπέροχους Έλληνες, δικούς μας, «τρελούς» με την καλή έννοια. Είχαμε μια καλή ζωή. Μέσα μου, ολοένα άπλωνε σκοτάδι. Δεν το έκρυβα, το έλεγα. Άσε, φίλη: Η νοσταλγία, τελικά, είναι μαχαίρι με δυο λάμες. Στο ipop

Για την ευτυχία:

«Ποτέ δεν χρειαζόμουνα πολλά για να γίνω ευτυχισμένη. Το 'χα! Δεν χρειαζόταν να κερδίσω την τάδε δουλειά, να αγαπήσω τον τάδε άντρα, ή να πάρω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο για να είμαι καλά. Ευτυχισμένη γίνομαι με το πρωινό ξύπνημα, με το ότι ξεκινάει μία καινούργια μέρα. Δεν έχω καλύτερο από τον καφέ μου το πρωί. Σαν βλαμμένο είμαι». Στο yxatzigeorgiou.blogspot το 2009

Για το γιο της Οδυσσέα:

«Τι θα ήθελα για το γιο μου; Να είναι υγιής, να είναι καλός, να αγαπάει τα παιδιά και τα ζώα και να μάθει να ζει με λίγα. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις να ζεις με λίγα. Όχι σαν άσκηση πολιτικής, νομίζω ότι είναι σημαντικό για την ψυχή σου. Αν θέλεις πολλά κι ακόμα περισσότερα δεν γίνεσαι ποτέ χαρούμενος».

Βαγιάνη ή Βαγιάννη, Ρίκα θα μας λείψεις... Καλό παράδεισο