Η μού(ν)τζα και η ιστορία της
Τελευταία με το κίνημα των αγανακτισμένων έχει αναδειχτεί πάλι σε μέσο έκφρασης.
Πολλαπλές υψώθηκαν ενάντια στη Βουλή και στους εκπροσώπους της. Η μούτζα έχει να κάνει με παλιό βυζαντινό έθιμο όταν διαπόμπευαν τους καταδικασμένους και ο καλός και ηθικός λαός έδινε τη δική του ετυμηγορία πετώντας τους λάσπες από το δρόμο.
Μια άλλη εκδοχή πάλι βυζαντινής προέλευσης λέει ότι ο δικαστής προκειμένου να τιμωρήσει κάποιον για κάποιο παράπτωμα βούταγε το χέρι του στη στάχτη και με ανοιχτή την παλάμη μουτζούρωνε το πρόσωπο του κατηγορουμένου ως διαπόμπευση, Αυτή η στάχτη λεγόταν και ασβόλη και από κει προέρχεται και το αποσβολωμένος που μάλλον θα είχε να κάνει με το ύφος του ανθρώπου που του συνέβαινε αυτό.
Η μούτζα άλλοτε γράφεται με ν πριν το τα και άλλοτε όχι, ανάλογα αν είσαι οπαδός του Μπαμπινιώτη ή του Τριανταφυλλίδη. Η μούτζα πάντως ανήκει στα λαογραφικά μας έθιμα οπότε απενοχοποιήστε την και εκφραστείτε.
