Το θολό παρελθόν όσων βάζουν εμπόδια στην συνεπιμέλεια

Μπορεί ένα θέμα αμιγώς κοινωνικό να ζυγίζεται με όρους πολιτικού ή ακόμα χειρότερα με όρους κομματικού κόστους; Ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως ο το νέο νομοσχέδιο για την συνεπιμέλεια που αφορά το μέλλον και τις ψυχές μικρών παιδιών να μπαίνει στη ζυγαριά μικροπολιτικών επιδιώξεων; Στην ίδια ζυγαριά με τα ψηφαλάκια;

Κάποια στιγμή σε αυτόν τον τόπο πρέπει να μάθουμε να λέμε την αλήθεια και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί που αντιδρούν δήθεν με επιχειρήματα έναντι της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης, έχουν αυτό το χυδαίο επιχείρημα: Να μην περάσει ο νόμος γιατί απέναντι στη ΝΔ θα βρεθούν όλες οι φεμινιστικές οργανώσεις.
Όλα τα υπόλοιπα είναι «να’ χαμε, να λέγαμε…».

Πάμε τώρα στην ταμπακιέρα της υπόθεσης. Γιατί κάποιοι καθυστερούν την έγκριση του νομοσχεδίου; Με τι επιχειρήματα; Και επιτέλους ποιοι βρίσκονται πίσω από το πάγωμα του νομοσχεδίου της συνεπιμέλειας;

Βασικοί πολέμιοι του νομοσχεδίου που με φιλοτιμία και νομική καθαρότητα προσπάθησε να φέρει ο υπουργός Δικαιοσύνης είναι τρία από τα πιο σημαντικά μέλη της περίφημης νομοπαρασκευαστικής επιτροπής. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Επιτροπής ο κ. Ιωάννης Τέντες, Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ε.τ., καθώς και δυο ακόμη μέλη, η κυρία Δήμητρα Παπαδοπούλου Κλαμαρή, Καθηγήτρια Νομικής Σχολής Αθηνών και η καθηγήτρια Νομικής του ΑΠΘ, Κατερίνα Φουντεδάκη οι οποίοι έχουν δηλώσει δημοσίως ότι είναι αντίθετοι. Στην παραπάνω ομάδα πρέπει να προστεθεί και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των κυβερνήσεων Σημίτη κ. Μιχάλης Σταθόπουλος που και αυτός στα δημόσια φόρουμ όπου συμμετέχει δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει την αντίθεσή του στο νομοσχέδιο αν και δεν είναι μέλος της Επιτροπής.

Παράλληλα, φεμινιστικές οργανώσεις και συλλογικότητες αντιδρούν ως προς την υποχρεωτικότητα της συνεπιμέλειας προκρίνοντας τη συναινετική μορφή της και εφιστούν την προσοχή στον κίνδυνο που ελλοχεύει στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας ή όταν μετά τη λύση του γάμου ελλοχεύουν επώδυνες, συγκρουσιακές και εκδικητικές συμπεριφορές. Για ποιο λόγο γίνεται σύγχυση και σύνδεση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας με τις απεχθείς περιπτώσεις βίας, αυτό είναι ανεξήγητο. Γιατί οι γυναίκες να μην επιθυμούν την ισότητα και τον διαμοιρασμό των βαρών και των ευθυνών που συνοδεύουν την ανατροφή του παιδιού μετά από ένα διαζύγιο; Κι αυτό είναι ανεξήγητο. Οι οργανώσεις αυτές έχουν και σελίδες στα κοινωνικά δίκτυα προωθώντας να αποδομήσουν την αλλαγή. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες οργανώσεις.

Μερικές από αυτές είναι οι ακόλουθες:

Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας
Δίκτυο για την Αντιμετώπιση της Βίας κατά των Γυναικών gazililian@yahoo.gr
Ελληνική Αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Λόμπι Γυναικών (Εκπροσωπεί 50 γυναικείες οργανώσεις σε εθνικό επίπεδο)
Ελληνικό Δίκτυο για την Φεμινιστική Απεργία
Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης
Ένωση Γυναικών Ελλάδας ( Ε.Γ.Ε.)
Ένωση Ελληνίδων Νομικών
Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας (ΕΔκΒ)
Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη (ΚΕΔΕ)
Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών
Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων (Σ.Ε.Ε.)
Σωματείο Γυναικείων Δικαιωμάτων «ΤΟ ΜΩΒ»
Χριστιανική Ένωσης Νεανίδων (ΧΕΝ)
Πρωτοβουλία Γυναικών Πειραιά
Ομάδα γυναικών του συλλόγου κοινωνικής και Πολιτιστικής Παρέμβασης θρυαλλίδα
ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΡΓΟΝ Σύλλογος Πολύτεκνων Μητέρων.

Η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και τα σωματεία για την Οικογένεια

Το μείζον ζήτημα βέβαια είναι τα πολιτικά και νομικά λόμπι που πιέζουν προς την κατεύθυνση να παγώσει εντελώς το νομοσχέδιο και να καθυστερήσει η όποια ψήφισή του, ώστε να ξεχαστεί από την επικαιρότητα και να μην γίνουν ποτέ οι σχεδιαζόμενες αλλαγές.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τουλάχιστον δυο βουλευτίνες προερχόμενες από τον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη ασκήσει δριμύτατες πολιτικές πιέσεις στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και τουλάχιστον δυο βουλευτίνες της γαλάζιας παράταξης. Μάλιστα το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι συγκεκριμένες βουλευτίνες προς τα στελέχη της κυβέρνησης είναι ότι αν περάσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο η κυβέρνηση θα έχει απέναντί της όλες τις φεμινιστικές οργανώσεις και θα χάσει χιλιάδες ψήφους…

Μπαίνει δηλαδή στο παζάρι η ψυχική υγεία των παιδιών με τις ψήφους που ενδεχομένως να χάσει η ΝΔ; Διότι όπως μαθαίνουμε οι πιέσεις αυτών των προσώπων δεν είναι μόνο προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, αλλά και προς άλλους αξιωματούχους της Νέας Δημοκρατίας.

Θα έχει βέβαια ενδιαφέρον να μάθουμε κάποιες ουσιαστικές λεπτομέρειες για το από που αντλούν οι συγκεκριμένες βουλευτίνες τόσο μεγάλη διεισδυτική ικανότητα επηρεασμού στην νομοθετική και στην εκτελεστική εξουσία.

-Είναι αλήθεια ότι μια εκ των δύο προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ κυρία (και πρώην υπουργός) είναι μέλος μαζί με τον κύριο Τέντε (πρόεδρο της Επιτροπής) σε Σωματείο που ασχολείται με τον θεσμό της οικογένειας; Τι είδους Σωματείο είναι αυτό; Και πώς συνδέεται με το έργο της Επιτροπής που επεξεργάζεται στο σχέδιο νόμου;

-Είναι αλήθεια ότι για χάρη της συγκεκριμένης (άνωθεν αναφερθείσας) κυρίας η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επειδή δεν επέτρεπε στον πρώην σύζυγό της να δει το παιδί τους; Τυχαίο κι αυτό;

-Είναι αλήθεια ότι ένα εκ των μελών της επιτροπής του νομοσχεδίου υπήρξε συγγραφέας παιδικού βιβλίου για το πώς βγαίνει το διαζύγιο, με αντικείμενο την γονεϊκή αποξένωση και χορηγό το υπουργείο Δικαιοσύνης; Και - ω του θαύματος - ο παππούς του παιδιού που χώρισαν οι γονείς του στο μυθιστόρημα ήταν δικαστής;

Τελικά ότι λάμπει δεν είναι χρυσός και η υπόθεση έχει πολύ ψωμί στο παρασκήνιο. Υπομονή, θα μάθουμε κι άλλα όσο η υπόθεση είναι στην επικαιρότητα.