Συνεπιμέλεια τέκνων: Πού και πώς εφαρμόζεται και τι δείχνει η διεθνής εμπειρία

Ξεκινώντας ως πρόταση στη Γαλλία το 1997, η εναλλασσόμενη κατοικία συμπλήρωσε την κοινή επιμέλεια που είχε προηγηθεί. Από τις αρχές του 21ου αιώνα έγινε υποχρεωτική σε χώρες όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Δανία, η Ελβετία, η Σουηδία, η Αυστραλία, η Βραζιλία, το Μεξικό, καθώς και σε 17 πολιτείες των ΗΠΑ και την Καταλονία στην Ισπανία.

Στις χώρες όπου εφαρμόζεται η συνεπιμέλεια μετά από ένα χωρισμό, ικανοποιείται το δικαίωμα των παιδιών για ανατροφή και από τους δύο γονείς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι από κοινού για την ανατροφή τους, με ίσο χρόνο εναλλάξ στις κατοικίες και των δύο γονέων σε καθημερινή βάση και στις διακοπές.

Η βασική ανησυχία σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες που θεσπίστηκε η συνεπιμέλεια, ήταν ότι αυτή η πρακτική ενδεχομένως να οδηγήσει σε αύξηση της αντιδικίας και στις συγκρούσεις ανάμεσα στους δύο γονείς λόγω ασυμφωνιών.

Όπως αναφέρει η ΜΚΟ «Ενεργοί Μπαμπάδες, για τα δικαιώματα του παιδιού», την απάντηση δίνουν οι διεθνείς μελέτες σε συνδυασμό με την εμπειρία των χωρών αυτών σε ανάλογες περιπτώσεις.

Στην Καταλονία οι προσφυγές για έμφυλη βία μειώθηκαν από 6.155 το 2010, που θεσπίστηκε η συνεπιμέλεια, σε 5.403 το 2013 (-12.22%) και στη Βαλένθια από 4.712 το 2011, που θεσπίστηκε η συνεπιμέλεια, σε 4.056 το 2013 (-13,9%).

Στην Αυστραλία, κατά το έτος πριν την θέσπιση συνεπιμέλειας (2006) έγιναν 45.004 προσφυγές στα οικογενειακά δικαστήρια, ενώ κατά το αμέσως επόμενο έτος 27.313 και το μεθεπόμενο 18.633 (-58,6%).

Διαβάστε περισσότερα στο Cnn.gr