Πώς ανοίγοντας μία πόρτα μπορείς να βρεις τον προορισμό σου για μία καλύτερη ζωή

Κάποτε είχε τύχει να διαβάσω μία ρήση του θρυλικού τραγουδιστή Jim Morrison, γραμμένη με ανεξίτηλο, μαύρο μαρκαδόρο στην τσάντα ενός συμμαθητή μου, σύμφωνα με την οποία, «υπάρχουν πράγματα γνωστά και πράγματα άγνωστα και ανάμεσά τους υπάρχουν πόρτες». Αυτή η ποιητική φράση τριγύριζε για χρόνια στο μυαλό μου ζητώντας απαντήσεις, όμως χρειάστηκε να περάσει τουλάχιστον μία δεκαετία και εγώ, να κλείσω αρκετές πόρτες, μέχρι να καταλάβω το πραγματικό της νόημα.

Το κατάλαβα εκείνο το μεσημέρι, όταν έπειτα από ένα γεμάτο εξάμηνο παραμονής στο σπίτι, άνοιξα επιτέλους την πόρτα του αυτοκινήτου μου, κάθισα αναπαυτικά στη θέση του οδηγού και γύρισα τη μίζα βάζοντας μπρος τη μηχανή για μία μονοήμερη εκδρομή με τις φίλες μου στο Σούνιο. Επέστρεψα στο σπίτι αργά το βράδυ, χαρούμενη και «γεμάτη», με αλμύρα στα μαλλιά και κόκκους άμμου στα πόδια. Ποιος θα το περίμενε πως η πρώτη μας εξόρμηση μετά από αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώσαμε, θα κατέληγε σε απρόβλεπτα δροσιστικά μακροβούτια;

Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το μόνο «σημάδι» που επιβεβαίωνε το παραπάνω απόφθεγμα. Διότι κάθε πόρτα που ανοίγω, από την πόρτα του σπιτιού μέχρι την πόρτα του γραφείου και από την πόρτα του ψυγείου μέχρι εκείνη του πλυντηρίου ρούχων, είναι πλέον σαν να με προσκαλεί σε μία νέα εμπειρία, σε μία νέα εποχή που «μυρίζει» θάλασσα και λουλούδια, που έχει τα ονειρικά, παστέλ χρώματα του καλοκαιρινού, απογευματινού ουρανού και «πλημμυρίζει» με φως τη ζωή μου. Γιατί κάθε πόρτα που ανοίγω, με οδηγεί εκτός και έξω, είναι πάντα όμορφα!

Με λίγα λόγια, αυτό που πρόσφατα διαπίστωσα, είναι ότι όλες αυτές οι πόρτες, είναι που με οδηγούν καθημερινά σε όλα εκείνα τα συναρπαστικά πράγματα που με περιμένουν και ανυπομονώ να γνωρίσω. Διότι ξέρω πως αυτά είναι που τελικά, θα με κατευθύνουν σε μία καλύτερη ζωή!

Ανοίγουμε ξανά την εξώπορτα σε όλα όσα μας λείπουν τόσο καιρό

Ξέρω πως όσα έχω γράψει παραπάνω ίσως μοιάζουν παράξενα, όμως εάν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, θα δούμε πως όλοι ανοίγουμε καθημερινά πόρτες για να βρεθούμε κοντά στους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους μας, πλάι στα πρόσωπα που μας γεμίζουν χαρά. Ανοίγουμε ουσιαστικά πόρτες για να «κυνηγήσουμε» μικρές στιγμές ευτυχίας, διασκέδασης, συγκίνησης, γέλιου και φυσικά, για να δημιουργήσουμε σύντομα καρέ, που αύριο θα γίνουν οι μελλοντικές μας αναμνήσεις.

Σκέφτομαι, λοιπόν, πόσες απίθανες ιστορίες ξεκίνησαν με εμένα να ανοίγω την πόρτα του ψυγείου ή του φούρνου μου, ως οικοδέσποινα σε κάποιο από τα roof πάρτι μου στην ταράτσα, σε ένα οικογενειακό τραπέζι ή σε κάποιο καλοκαιρινό barbeque με τις κολλητές μου στη βεράντα. Αναλογίζομαι όμως και πόσες αξέχαστες, κινηματογραφικές στιγμές έχουν περάσει μπροστά από τον φακό της φωτογραφικής μου μηχανής, που είχα πάρει πριν από μερικά χρόνια από τον Κωτσόβολο, στιγμές με πρωταγωνιστές τους φίλους μου και με φόντο κάποιο γραφικό νησί, ενώ εγώ στεκόμουν πίσω από το πορτάκι που αποκαλύπτει την οθόνη της κάμερας για να τους απαθανατίσω.

Κάπως έτσι κατάλαβα, πως όλα αυτά τα ανεξίτηλα στιγμιότυπα, οι «πινελιές» που δίνουν ενδιαφέρον και κάνουν πιο όμορφη τη ζωή μας, είναι τελικά τα πράγματα που μας έλειψαν περισσότερο όλο αυτό το διάστημα. Ακριβώς για αυτό, τώρα είναι η στιγμή να ανοίξουμε και πάλι την πόρτα, δίνοντας στον εαυτό μας την ευκαιρία να βγει έξω, να απολαύσει στο έπακρο όλα όσα στερήθηκε τους προηγούμενους μήνες.

Ξεκινάμε από το σημείο εκκίνησης που μας οδηγεί σε μία καλύτερη ζωή

Τι μπορούμε να κάνουμε όμως, για να αναβαθμίσουμε όλες αυτές τις ξεχωριστές εμπειρίες; Τι αξίζει να κάνουμε για να απολαμβάνουμε ακόμη περισσότερο όλες αυτές τις μικρές χαρές της ζωής; Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουρες για το πού θα μας οδηγήσει μία πόρτα και το ποιες μοναδικές εμπειρίες μας περιμένουν τραβώντας το χερούλι και ανοίγοντας την επόμενη πόρτα προς το άγνωστο.

Ωστόσο, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να αξιοποιούμε κάθε πόρτα που συναντάμε στη διαδρομή μας και μας βγάζει έξω στον κόσμο ή μας φέρνει πιο κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Από την πόρτα του laptop που καθώς την ανοίγουμε, είμαστε έτοιμοι να πραγματοποιήσουμε την επόμενη «τρελή» ιδέα που μας ήρθε στο μυαλό ή να κλείσουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές, μέχρι την πόρτα του πλυντηρίου πιάτων που χωράει μέσα τα σερβίτσια που μοιραζόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους στο τραπέζι της Κυριακής και την πόρτα, δηλαδή τη θύρα, ενός USB stick που περιλαμβάνει ξεχωριστές αναμνήσεις αποτυπωμένες σε pixels, ξεσηκωτικές λίστες μουσικής για κάποιο beach party ή road trip, ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που συγκεντρώνουν ξανά όλη την παρέα στον ίδιο καναπέ.

Κλείνοντας, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως μπορεί να βρισκόμαστε σε μία μεταβατική περίοδο, όμως οι συνθήκες είναι οι ιδανικές για να «μηδενίσουμε» το κοντέρ και να αρχίσουμε τη ζωή μας από την αρχή, ακολουθώντας την κατεύθυνση που μας βγάζει έξω στον κόσμο και μας οδηγεί σε ένα καλύτερο και πιο φωτεινό «αύριο». Και το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε για να τα καταφέρουμε, είναι να ξεκινήσουμε αυτό το συναρπαστικό «ταξίδι» στο άγνωστο, ανοίγοντας μία πόρτα. Στη δική μου περίπτωση, το restart μετά από έξι μήνες στο σπίτι, ξεκίνησε από μία επίσκεψη σε ένα κατάστημα Κωτσόβολος, εκεί όπου κάθε πόρτα, οδηγεί τα βήματά μας σε μία καλύτερη ζωή! Εσύ ποια πόρτα θα ανοίξεις;