Το γράμμα ενός 20χρονου στο Queen.gr λίγο πριν πάει να ψηφίσει

Γιατί να πάω να ψηφίσω; Με ποια ιδεολογία και ορισμό να πράξω το καθήκον μου σαν ψηφοφόρος και σαν πολίτης;

Λίγες ώρες απέχουν μέχρι να σηκώσω αύριο πρωί πρωί το κουφάρι μου και πάω και ψηφίσω. Νυσταγμένος, από τους πρώτους πρώτους, μην πέσω και σε κίνηση. Νυσταγμένος αλλά όχι και τύφλα. Ξέρω ήδη δύο κόμματα τα οποία δεν θα ψηφίσω. Ούτε καν που θα πέσει το μάτι μου πάνω τους... Αλλά δυστυχώς ούτε κάποιο μικρό κόμμα μπορώ να ψηφίσω διότι σε περίπτωση που δεν μπει στην βουλή, όπως είναι γνωστό, η ψήφος ευνοεί άλλο κόμμα. Μια πρώτη απόφαση έχω πάρει. Αλλά δεν είναι μέρες που οι αποφάσεις είναι σταθερές. Μέχρι το πρωί της Κυριακής, όλα παίζουν!

Και τα εσώψυχά μου σε αυτό το θέμα είναι τα εξής:

Είμαι είκοσι χρονών. Εδώ και πολλά χρόνια, όχι μόνο για 2012, 2011, 2009... μιλάμε από τότε που γεννήθηκα 199++ και 2000...

Ο χώρος της παιδείας ήταν απογοητευτικότατος. Με κτίρια σαπισμένα, με ψευτο-διατηρήσεις, φτωχό εξοπλισμό. Δάσκαλοι και καθηγητές οι οποίοι σε κάποιο ποσοστό ήταν ανίκανοι να διδάξουν και δεν θα έπρεπε να τους είχε επιτραπεί η δυνατότητα διδασκαλίας. Άλλοι με υπερβολικά ψυχολογικά, άλλη ψυχικά κουρασμένοι και άλλοι άτομα με ειδικές ανάγκες (τους σεβόμουν και τους σέβομαι, αλλά δεν θα έπρεπε να με διδάσκουν). Ένα σύστημα εκμάθησης παλαιολιθικό και άκαρπο.

Με μια χώρα που από 1800+ (και ίσως και πιο πριν) ζούσε πάντα με δάνεια. Σε μια χώρα που ο υποτιθέμενος «ελληνικός» λαός είχε φτάσει να είναι τόσο ματαιόδοξος. Οι Έλληνες που φημίζονται για τα "καλά" τους να έχουν καταντήσει να θάβουν ο ένας τον άλλον. Ο γείτονας να ζηλέψει αμέσως τον διπλανό του. Ο χωριανός να "τραβήξει" το σπίτι κάμποσα μέτρα επειδή το έκανε και ο άλλος. Να καρφώσουμε τον γνωστό επειδή δεν πληρώνει φόρους, αλλά μην μάθει πουθενά κανείς ότι και εγώ δεν έπαιρνα αποδείξεις από υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους κ.α. Και εκείνη η
οικογένεια. Σα δεν ντρέπεται. Να φέρει τον γιο της με μέσο κοντά στο σπίτι τους, αλλά και εμείς στις επόμενες εκλογές θα ψαρέψουμε ποιος έχει κάνα γνωστό και αυτόν θα ψηφίσουμε, να μας εξυπηρετήσει και εμάς με το «καμάρι» μας. Άνοιξε καινούργια ταβέρνα δίπλα. Πάρε το υγειονομικό. Άντε γιατί πολύ τον μάγκα κάνει. Είδες ο φίλος σου τι αμάξι πήρε. Στο δημόσιο δουλεύει. Άντε να μπεις και εσύ να «πάρεις τίποτα» να αγοράσεις κάνα αμαξάκι.

Σε μια χώρα με ελλιπή φύλαξη, είτε ολόκληρης της χώρας είτε μικρών πόλεων... Σε μια χώρα που ποιος ξέρει, από πότε, το γιατί, το πως, άρχισε να παίρνει εντολές από ανωτέρους-άγνωστους προς τον λαός της και να εκτελεί κρυφές διαταγές.

Μια χώρα η οποία δεν μου έμαθε «γιατί» πρέπει να την αγαπάω. Δεν μου έμαθε «γιατί» πρέπει να πάω στρατό. Με ποιο κριτήριο να κάνω την θητεία μου με υπερηφάνεια; Γιατί να μην γκρινιάζω που θα πάω να εκπαιδευτώ να προστατεύω την χώρα μου; Που ακόμα υπάρχουν άτομα μέσα εκεί που διαστρεβλώνουν τον θεσμό. Που με μίσος και καψόνια προσπαθούν να με κάνουν άντρα και όχι ένα τέρας που σε λίγο καιρό θα κάνω το ίδιο σε νέους και που όταν έρθει η στιγμή δεν θα έχω λόγο να βρω θάρρος να την υπερασπιστώ.

Μια χώρα στην οποία από τις πρώτες μέρες η πολιτική αποσκοπούσε σε κάποιο προσωπικό όφελος. Μια χώρα που όσα χρόνια ζω δεν είχε ποτέ σωστή γραφειοκρατία, δεν είχε ποτέ σωστούς δημόσιους υπαλλήλους. Από αστυνόμους, πολιτικούς, γιατρούς, ακόμα και μέσα σε δημόσιες υπηρεσίες ρεύματος, τηλεφώνου, εξυπηρετήσεων υπήρχαν απατεώνες. Δεν μιλάω μόνο για το 2012 αλλά για πάντα!!!

Σε μια χώρα που ποτέ δεν έδινε σπουδαίες ευκαιρίες σε όσους πραγματικά τις άξιζαν.

Σε μια χώρα που υποτίθεται ότι είναι Δημοκρατική αλλά φοβάμαι να πω πραγματικά αυτό που σκέφτομαι. Και αυτό διότι είτε θα με συλλάβουν, γιατί «άγγιξα» κάποιους «ανώτερους» παρόλο που «όλοι είμαστε ίσοι» είτε γιατί πεθάνω στο ξύλο από θερμοκέφαλους υποστηριχτές είτε κόμματος είτε αθλητικής ομάδας! Ακούγεται τόσο τρελό αλλά είναι τόσο τραγικά αληθινό.

Μια χώρα που δεν έμαθε στους πολίτες της ότι «κράτος» δεν σημαίνει «πολιτική» αλλά όλοι οι άνθρωποί της σαν μια ομάδα να μάχονται για το συμφέρον αυτής!

Μια χώρα που δεν τόλμησε. Άφησε να νιάτα να φύγουν στο εξωτερικό, μακριά από αυτήν, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει «νέο αίμα» με όνειρα, στόχους, δύναμη και θάρρος να τολμήσουν καινούργια πράγματα. Έτσι μαράζωσε από τον φόβο των ηλικιωμένων και τα γκρεμισμένα όνειρα των κουρασμένων και γκρεμισμένων ώριμων μεσήλικων. Και ύστερα από τόσα χρόνια το επαναλαμβάνει χωρίς να έχει μάθει το μάθημά της.

Ενός λαού, ενός αίματος που την οδήγησαν στον αφανισμό. Σκοπός τους ήταν πάντα. Από Προ Χριστού. Και επιτέλους τα κατάφεραν τώρα. Εν έτη 2012!

Υπάρχουν τόσα πολλά που θα μπορούσα να γράψω ακόμα αλλά είναι ατελείωτα.

Γι᾽αυτό λοιπόν, σας ρωτάω. Και σας κοιτάω στα μάτια. Έστω και αν μόνο το διαβάζετε. Δεν με νοιάζουν οι αρνητικές γνώμες και απόψεις. Μέσα από την καρδιά μου σας ρωτάω και απαντήστε μου

- Γιατί να κάνω όνειρα πλέον;

- Με τι ψυχική δύναμη να ονειρεύομαι;

- Που να στηρίξω τα όνειρά μου;

- Ποιος ο λόγος της ύπαρξής μου και συνεισφοράς σε τούτη την χώρα;

- Πότε ακριβώς με βοήθησε;

- Τι καλό μου έδωσε;

- Σκεφτήκατε καλά τα επιχειρήματά σας;

- Το δικό μου επιχείρημα είναι «Δείτε το Σήμερα» και απαντήστε μου.

- Γιατί να ψηφίσω;

- Θέλετε να με πείσετε ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για την χώρα;

- Θέλετε να με πείσετε ότι θα αλλάξουν όλα; (Και δεν αναφέρομαι για την οικονομική κρίση αλλά για «Το σύστημα»)

- Το πιστεύετε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ;;;

Σας λυπάμαι. Συνεχίζετε και ψεύδεστε. Ψεύδεστε σε έναν εικοσάχρονο που όποτε σας συμφέρει είναι άντρας και όποτε σας συμφέρει είναι αγόρι. Ψεύδεστε και θα ρίξετε τις ευθύνες σε εμένα. Με μία μου κίνηση και σε 2 χρόνια πάλι (μπορεί και έναν- η τετραετία πάντως είναι ξεχασμένη) θα κατηγορείτε εμένα. Για τις δικές μου αποφάσεις.

Παρόλ᾽ αυτά, που τα νιώθουν και άλλοι συνομήλικοί μου, δεν θα τα βάψω μαύρα. Θα πάω να ψηφίσω. Βέβαια χωρίς ίχνος ότι ασκώ το δικαίωμά μου. Αφού πλέον δεν είναι δικαίωμα αλλά πράξη. Μια πράξη που σίγουρα κάπου θα οδηγήσει και κάποτε θα κριθώ. Δεν θα πάω σαν ψηφοφόρος. Θα πάω απλά γιατί έτσι. Ούτε γιατί πιστεύω ότι συμβάλω κάπου. Ούτε ότι αυτό που θα ψηφίσω θα κάνει κάτι. Απλά, θα ψηφίσω! (Ας πέσουν να με φάνε όσοι θέλουν να με πείσουν ότι είμαι άβουλο ον.)

(Παρακαλώ τους συνομήλικούς μου...ξέρω ότι δεν έχουμε κάποια στήριγμα, πηγαίνετε να ψηφίσετε. Και αν ρωτήσετε γιατί, βάλτε την πολυ-απαντημένη λέξη «Έτσι»]

Καλή συνέχεια. Καλά αποτελέσματα. Πράξτε σωστά, συνετά. Ελπίζοντας ότι θα αλλάξετε πρώτα μυαλά και μετά την «κατάσταση». Σας ευχαριστώ; Ή ντροπή σας; Να μην φανεί ότι δεν έχω και τρόπους... Με λένε Αντώνη, είμαι είκοσι χρονών και υπάρχω.

Για όλους εσάς που θέλετε να μοιραστείτε τις σκέψεις σας στείλτε mail στο info@queen.dpg.gr