Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος...

Χιλιάδες έγγραφα, λέει, ένα ημερολόγιο, χαρτιά, σελίδες, όγκοι τεράστιοι, στο σπίτι του πρώην υπουργού και παρολίγον Πρωθυπουργού αυτής της χώρας, κ. Ακη Τσοχατζόπουλου, από το 1982 έως τις αρχές του 2012. Σα να διαβάζεις SAS και Ζεραρ Ντε Βιλιέ αλλά με περισσότερο παρασκήνιο και συνομωσιολογία. Κάποιος «Γιάννης» να του επιστρέψει πίσω 1 εκατ. ευρώ! Ποσό που γράφω και μουδιάζει το χέρι μου το δεξί, διότι είμαι και σε κρίσιμη ηλικία αλλά και σε οριστική πως δε θα το δω ποτέ να παίρνει από μπροστά μου, ούτε ζωγραφιστό! Το πρόσωπο, λένε όσοι ασχολούνται με το θέμα –δηλαδή όλοι οι δημοσιογράφοι της ενημέρωσης- μπορεί να είναι πολιτικό ή κάποιος συνεργάτης του το διάστημα που ο Α. Τσοχατζόπουλος ήταν παντοδύναμος ως υπουργός Εθνικής Άμυνας του ΠΑΣΟΚ.

Στο προσωπικό ημερολόγιο του Άκη Τσοχατζόπουλου υπάρχουν, ακόμη, απλές αναφορές ονομάτων δημοσιογράφων, πολιτικών και επιχειρηματιών για ραντεβού που σχεδίαζε να έχει μαζί τους καθώς επίσης και άλλα πρόσωπα που αναφέρονται με τα αρχικά τους είτε με κωδικές ονομασίες όπως Boskos.
«Θέλω να γνωρίζεις, να καταλάβεις» λέει στον περιβόητο «Γιάννη», «ότι αν δεν φέρω λεφτά τώρα σε όλους αυτούς επειδή είμαστε σε τραγική οικονομική κατάσταση όλοι μας θα ξεσπάσει θύελλα εναντίον μου και εναντίον σου. Φέρε άμεσα τα χρήματα». Αλλού λέει, πως «εδώ και ένα χρόνο με έχεις ζημιώσει σημαντικά παρά τις υποσχέσεις και τις συμφωνίες σου για αποστολές επιστροφών σε εμένα στην πράξη είχαμε αναβολές και δικαιολογίες. Υποχρεώθηκα αυτά που δεν έρχονταν να τα καλύψω από το απόθεμα και με δάνεια. ...Εσύ είσαι ο υπαίτιος αυτής της εξέλιξης. Για αυτό κάνε μου άμεσα την οφειλή σου και τα υποσχόμενα 900.000 ευρώ».

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος κάνει αναφορές σε τραπεζικές του καταθέσεις και σε τράπεζες της Ρωσίας, του Λιβάνου και της Ελβετίας (μη κοιτάτε που εμείς δεν έχουμε ούτε σε τράπεζες του Περιστερίου, της πλατείας Συντάγματος και της Κάνιγγος, είναι γιατί μαζί τα φάγαμε και γιατί κάναμε κακοδιαχείριση). Συνεχίζει αυτό το όπως σας είπα αλά Ζεραρ Ντε Βιλιέ ανάγνωσμα, με σημειώσεις σε πιο ανεβασμένους τόνους που λένε «αναλαμβάνω την ευθύνη για όλους τους επαγγελματίες – λογιστές – διαχειριστές – δικηγόρους μηχανικούς κ.α. που συνεργαζόμουν επαγγελματικά νόμιμα και με διαφάνεια στην υλοποίηση των επιλογών μου για αγορά του ακινήτου. Ερωτώ, τι κάνουμε εδώ που φτάσαμε;» ή «Έφερες χρήματα;» ή «είναι ένας ψεύτης που άλλα λέει την μια ώρα και άλλα την άλλη. Άντε να μην μου στρίψει και πάρω τον τοπικό μου χαρακτήρα και θα δει τι έχει να γίνει»...

Όχι, δε καταλαβαίνω τι εννοεί, ούτε τι υπονοεί, η πως ή με ποιούς. Ενστικτωδώς όμως, είμαι έντρομη. Έντρομη γιατί οι παλιοί πολιτικοί στην Ελλάδα θάβονταν με δανεικά κοστούμια, αφήνοντας τις οικογένειες τους στο δρόμο, εις το όνομα μιας δικαιότερης και καλύτερης πατρίδας για τους Έλληνες. Έντρομη γιατί κάποτε, κάποιοι –ηλίθιοι- ονειρευόμασταν σοσιαλισμούς και πως τα μέλη μιας κοινωνίας, θα μπορούσαν να προσφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και να αμείβονται ανάλογα με τις ανάγκες τους ή με την εργασία τους. Και ζήσαμε την αποθέωση της ατομικής ιδιοκτησίας με κάθε κόστος και εις βάρος του οποιοδήποτε σε επίπεδα προδοσίας πια. Και δεν μιλώ για τον κ. Τσοχατζόπουλο που η δικαιοσύνη ξέρει, αλλά για όλους όσοι ευαγγελιζονταν τον σοσιαλισμό και τον εξαργύρωσαν με σκάφη, υπερπολυτελείς κουρσάρες, ακίνητα σπαρμένα στα καλύτερα σημεία της Ελλάδας, συχνά αποτρόπαια βιαστικά στη φύση και παράνομα όλο ασέλγεια στον τόπο και στο κόσμο. Τα πανάκριβα ρούχα, παπούτσια, ρολόγια, τα ακριβά σχολεία για τα παιδιά τους, οι λογαριασμοί στις Ελβετίες λοιπόν, στις Ρωσίας και στους Λιβάνους, η υποθήκη μιας γενιάς Ελλήνων και πιθανών των επόμενων γιατί; Γιατί ήρθαν στην εξουσία να κοπρίσουν αυτόν τον τόπο πολύ απλά! Οι «Γιάννηδες» και όλοι οι «Γιάννηδες» και τα εκατομμύρια να παίζονται σαν πούντο - πούντο το δακτυλίδι - ψάξε, ψάξε δε θα το βρεις»!

Πριν λίγες μέρες, δε, είχαμε δει και την Αρλεκιν αλά Μπαρμπαρα Καρτλαν εκδοχή του παλπ αναγνώσματος. «Τον αγάπησα, ιδού το έγκλημα μου». Αμ εγώ; Τον ψήφισα! Ιδού το δικό μου...