Ζώντας το δραματάκι μου...

Ξέρω πως ως άνθρωποι, μάλλον διονυσιακοί και φασαριόζοι και επικοινωνιακοί, έχουμε πάντα την διάθεσης να κάνουμε τον εαυτό μας επίκεντρο του κόσμου και τον μικρόκοσμο μας σύμπαν, αλλά δε μπορώ παρά για αυτά να μιλήσω που γνωρίζω από πρώτο χέρι. Εμείς οι δημοσιογράφοι, της ψυχαγωγίας, της ενημέρωσης, του καλλιτεχνικού, του πολιτικού, του οικονομικού, των εφημερίδων, των περιοδικών, του αθλητικού τύπου, όλου αυτού του φάσματος που έχει να κάνει με δημόσια γραφή, με δημόσιο λόγο και επικοινωνία ειδήσεων ή αναλύσεων τέλος πάντων, χάνουμε τον κόσμο κάτω απ τα πόδια μας, αργά και σταθερά ή με την μορφή ενός σεισμού πολλών ρίχτερ απότομα.
ΙΜΑΚΟ, ΑΛΤΕΡ, Ελευθεροτυπία, Mega παραιτήσεις εις το όνομα των ατομικών συμβάσεων, ο Τύπος στην Θεσσαλονίκη, μειώσεις, απολύσεις με ειδοποίηση, πολύμηνες καθυστερήσεις στις αμοιβές. Αναλύσεις επί αναλύσεων τι φταίει και πως και γιατί υπήρξε αυτή η φούσκα στα ΜΜΕ, εφάμιλλη των χρηματηστηριακών σχεδόν! Σκασίλα μου η ανάλυση! Ζω το δραματάκι μου! Υπήρξαμε καλομαθημένα παιδιά της κοινωνίας, χαρισματικά και για αυτό χαϊδεμένα της. Με το χάρισμα και την καλλιέργεια του λόγου η της γραφής, την ελαφριά αυθάδεια, την αναλυτική ικανότητα, τον τσαμπουκά μας, την αγάπη στα γράμματα, τις γνώσεις σε κάποιο τομέα, την κινητικότητα, την μαχητικότητα μας, την ακούραστη ικανότητα μας, να δουλεύουμε ατέλειωτα πάνω απ τα κομπιούτερ η τα μοντάζ μας, υπερκινητικά συνήθως πλάσματα αφόρητα από πολυμάθεια ή συλλογή πληροφοριών για τις ανύποπτες στο είδος μας παρέες. Μιλάω για μας που βγάζαμε την δουλειά και όχι τους σταρ που έκαναν περιούσιες σε παράλληλες πορείες από μας, με υψηλές γνωριμίες και ακόμη πιο υψηλές υπηρεσίες.

Μίλα για όσους τραβάμε το κουπί στη γαλέρα με μεγάλη χαρά και εθελοντική κατάταξη. Για όλους όσοι σήμερα, έχουμε στερηθεί την ρουτίνας της δουλειάς, την κάθε μέρα, την επαφή του ενός με τον άλλον, τη θέση μας στο γραφείο, τη δημιουργία, την ανθρωπινή επαφή, του να ξέρεις από το σεκιουριτα ποτέ γεννάει η γυναίκα του και τι ζώδιο θα βγει το παιδί, μέχρι το αν η εγγονή της κυρίας στην καθαριότητα το άνοιξε επιτέλους το κομμωτήριο και πως πάει. Το να ανήκει σε με μια δουλειά και να'χεις καθημερινότητα και να αμείβεσαι και να νιώθεις πως ανήκεις, πως φοράς φανέλα και παίζει σε έναν ανταγωνιστικό στίβο με τίμιες μπαλιές. Οι δικοί μου φίλοι και συνάδελφοι, τώρα, δουλεύουν όλοι με μπλοκάκια και πολύ χαμηλές αμοιβές, όσοι έχουν την τύχη να έχουν έστω και υποτυπωδώς δουλειά. Δεν μπορούμε να πάμε ούτε ο ένας στο σπίτι του άλλου γιατί το να κινήσουμε το αυτοκίνητο είναι ακατόρθωτο, το να καθίσουμε για καφέ τεράστιο έξοδο, το γελάσουμε, να μιλήσουμε, γίνεται ούτε καν από τηλέφωνα αλλά μέσα από την δωρεάν εθιστική, εικονική εγγύτητα των σόσιαλ μιντια;

Απ την άλλη βλέπω δημοσιογράφους κυρίως της τηλεόρασης, σε ότι έχει απομείνει από την κυριαρχία του ψευδό life style, ακόμα να βγαίνουν, ακόμα να γελάνε στις κάμερες τους, ακόμα να φοράνε τη τελευταία λέξη της μόδας και ακόμα να μπορούν να επιδεικνύονται μέσα απ το τρίπτυχο: χρήμα – νιάτα – ομορφιά! Ωραία και τα τρία! Αξιοζήλευτα και λιμπιστικά. Όμως, εμένα γιατί είναι άλλη η πραγματικότητα μου; Γιατί είναι άλλη η πραγματικότητα των φίλων μου; Ο ένας πετάχτηκε εκτός απ τον σπιτονοικοκύρη του και γύρισε στο πατρικό του, παιδάκι πάλι σε εφηβικό δωμάτιο! Ο άλλος ζει απ'τους γονείς του που'χουν αναλάβει τα έξοδα του. Η τρίτη με την τηλεοπτική καριέρα, κλαίει γιατί κρυφά η μάνα της αφήνει λεφτά για κοινόχρηστα και νοίκι από μια σύνταξη σκάρτη 600 ευρώ. Μια άλλη ζει ανάμεσα σε κούτες, η καταξιωμένη με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατήσει το σπίτι της και να καταπιεί πως μετά από χρόνια επιτυχημένης γραφής, πέρασε απ το λογιστήριο, γιατί η εταιρεία έκανε περικοπές.

Να μιλήσω για μάνα ενός βρέφους που πάει κρυφά στην εκκλησία και παίρνει γάλα; Να πω για όλους όσοι γύρισαν στα πατρικά στην Κρήτη, στη Θεσσαλονίκη, στον Βόλο; Με τον περίγυρο να μιλεί ψιθυριστά και επαρχιώτικα να μιλεί για ήττες και αποτυχία. Και δεν είναι έτσι! Απλά ήμασταν χρόνια στην πρίζα, ρε γαμώ το και ακόμα και αν καταλαβαίναμε πως θα μας κοπεί ξαφνικά το ρεύμα δε περιμέναμε καθολικό μπλακ αουτ!