Ελεύθερα διαθέσιμος θάνατος για κάθε Τζόκερ

Νέοι, έφηβοι, παιδιά. Μια επαρχιακή πόλη στους ορεινούς όγκους του Κολοράντο. Μικρές αυλές, φουσκωτές πισίνες, μεγάλα αυτοκίνητα, παλιά, στους δρόμους των εθνικών δικτύων, πλατείες εμπορικές, οι άνθρωποι να γνωρίζονται ακόμα με τα μικρά τους ονόματα και να'χουν τη βάρια προφορά της αμερικανικής επαρχίας. Οι νέοι, οι έφηβοι, τα παiδιά να μεγαλώνουν με το όραμα της φυγής για την μεγάλη πόλη, με το αμερικανικό όνειρο να στοιχειώνει πάντα το μεταναστευτικό τους κυτταρικό χρωμόσωμα του παρείσακτου, του περιττού.

Σινεμά. Η Γκόθαμ Σίτι. Σκοτεινός Ιππότης του καλού και σκοτεινοί δρόμοι εγκληματικοί. Ποπ κορν, μεγάλα ποτήρια αναψυκτικών, κουβέντες νέων. Το σχολείο, η μοιραία συμμαθήτρια, ο κακός συμμαθητής, το μπάσκετ, το μπέιζ μπολ, το κολέγιο που θα τους δεχτεί. "The Dark Knight Rises". Η ταινία αρχίζει. Ο θάνατος εισβάλλει στην αίθουσα, πιο σκοτεινός από κάθε ιππότη στην μεγάλη οθόνη. Δυο πιστόλια, μια καραμπίνα, ένα ημιαυτόματο, ειδικός εξοπλισμό, αλεξίσφαιρο κι αντιασφυξιογόνος μάσκα. 12 νεκροί! Στην αίθουσα του θεάματος, των μεγάλων διαστάσεων, της προσδοκίας, της τέχνης. Νεκρά σώματα. Κραυγές. Πανικός. Πέμπτη βράδυ αυτά. Παρασκευή οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν έναν 24χρονο.

"Εγώ είμαι ο Joker" λέει παρανοικά. Διακαστήριο, μια βδομαδα μετα. Ο Holmes, ο ένοχος, ο θύτης, ο Τζόκερ στο νου, που σκότωσε εν ψυχρώ 12 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 58, δείχνει να μην καταβαίνει τίποτα. Νυστάζει. Κλείνουν τα μάτια του. Θα'ναι γεμάτος ηρεμιστικά μάλλον. Χειροπέδες στα χέρια. Πορτοκαλί μαλλί. Βυσσινί φόρμα φυλακής. Η εισαγγελέας Κάρολ Τσέιμπερ, που έχει ήδη στείλει δυο κατηγορούμενους στους θαλάμους αερίων της θανατικής ποινής, δήλωσε ότι θα συμβουλευτεί πρώτα τις οικογένειες των θυμάτων προτού αποφασίσει αν θα ζητήσει και για αυτόν το θάνατο.

Ο Ομπάμα και ο Μιτ Ρότνει τρέχουν για τις εκλογές και το ανώτατο αξίωμα της μεγάλης χώρας. Ένας παρανοϊκός κάπου στη γη τους, σκόρπισε θάνατο, πάνοπλος, με όπλα αγορασμένα από μαγαζιά που δίνονται πιο εύκολα από αλκοόλ. Δεν μιλούν για το θέμα. Αποφεύγουν. Το λόμπι των υπέρμαχων της ελεύθερης διάθεσης όπλων είναι ισχυρό. Μπορεί να τους στοιχίσει τις εκλογές. Και 100.000 αμερικανοί το χρόνο σκοτώνονται από σφαίρες τέτοιων αγορασμένων εύκολα και ελεύθερα όπλων. Περισσότεροι απ το Ιράκ, περισσότεροι απ'το Αφγανιστάν.

Κάποτε ήταν μια χώρα που έπρεπε να αποικηθεί και τα όπλα ήταν προστασία από κάθε κίνδυνο. Σήμερα ο θάνατος έχει τιμή και δεν πρέπει να θίγουν συμφέροντα. Νεκρά παιδιά στην άκρη της γης. Η ανθρωπότητα θλίβεται. Ο Ομπάμα πάλι σιωπά. Και είναι 2012...

Ο μέσος Αμερικανός σημειώνει στην καρδιά της ύφεσης και αυτός, τα ψώνια της εβδομάδας. Σα να λέμε, «τυρί, γάλα, Καμπά και σφαίρες για το ημιαυτόματο...»...