Της Παναγιάς...

Είναι το Πάσχα του καλοκαιριού, η τιμή και η γιορτή της μητρότητας σε ένα άγιο όνομα που έδωσε ζωή σε έναν Θεό. Παναγιές αγαπημένες, σε βουνά, γκρεμούς, νησιά, απόμερα υψώματα. Εκκλησιές και γιορτινά ρούχα και κάποτε κάποτε κατάνυξη. Εορτασμός με εξωστρέφεια, καλοκαίρι, θάλασσες και χαμόγελα. Σε κάθε οικογένεια υπάρχει μια Μαρία να αγαπιέται.
Χρόνια πολλά σε όλες, τιμώντας Εκείνη που έμαθε τον επικείμενο θάνατό της, προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, όπως ο πολύτιμος γιός της, ετοιμάστηκε για ένα τέλος και μια αρχή και θέλησε να το πει στους φίλους, μαθητές και όσους αγάπησαν με πάθος το παιδί της. Όλοι οι Απόστολοι, λέει, δεν ήταν στα Ιεροσόλυμα και η Μαρία είχε πια κουραστεί και ήθελε να κοιμηθεί.

Ένα σύννεφο τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Ιδία βήματα στο θάνατο με το γιο της, με όλους μας έκανε. Εκείνη όμως, μετά από τρεις μέρες στα σκοτάδια του τάφου της Γεθσημανής σα να ξύπνησε και σηκώθηκε να πιάσει τους ουρανούς. Ανάληψη. Και όμορφη γιορτή!
Ε! ας αφήσουμε λοιπόν, τους ανά την επικράτεια διάσημους να κάνουν τις βουτιές τους σε μπλε θάλασσες ποζάροντας στους παπαράτσι για να αγαπήσουμε την ιδία τη ζωή, στο όνομα Της.