Στην Ελλάδα, το αφεντικό μου επιτρέπεται να κάνει διακρίσεις
Γιατί όσο περισσότερη ανάγκη έχεις κάποιον, τόσο πιο πολλά είσαι διατεθειμένος να ανεχτείς...
Είμαι 27 ετών και εργάζομαι από τα 18 μου. Γενικά είμαι ιδιαίτερα υπεύθυνη και αποτελεσματική σε κάθε δουλειά που έχω κάνει, ειδικά τώρα που έχω τελειώσει τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο και μπορώ να εργαστώ με περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Δυστυχώς όμως, αυτό που βλέπω γύρω μου αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ένα χάος, πράγμα που επηρεάζει πάνω απ' όλα τον επαγγελματικό τομέα. Έτσι λοιπόν, όλοι εμείς οι νέοι, το πιο δυνατό και δυναμικό εργατικό δυναμικό της χώρας, βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε μια κατάσταση η οποία μας κρατά πίσω με όλους τους τρόπους. Δεσμευμένους σε δουλειές που δεν μας αρέσουν επειδή δεν μπορούμε να επιλέξουμε κάτι άλλο, να ανεχόμαστε κυριολεκτικά τα πάντα, επειδή έχουμε την τύχη να πληρωνόμαστε κάθε μήνα.
Έτσι, βρίσκομαι κι εγώ στη δύσκολη θέση να πρέπει να ανέχομαι ένα αφεντικό κομπλεξικό, του οποίου η πρώτη απάντηση είναι μονίμως «όχι», εκτός αν πρόκειται για όμορφα, ψηλά και σέξι κορίτσια. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα τόσο μεγάλη ανάγκη γι' αυτή τη δουλειά. Το βέβαιο είναι ότι θα τον προσέβαλα όπως ακριβώς μας προσβάλει αυτός κάθε μέρα που περνά. Καλά μας κουράγια...