Συνάδελφοι και φίλοι δεν είναι ένα και το αυτό
Το ότι συγχρωτίζεστε καθημερινώς δεν σημαίνει πως πρέπει να μοιράζεστε τα πάντα μαζί τους.
Όσο και αν πιστεύετε πως είναι φίλοι σας (που ορισμένοι από αυτούς πιθανόν να είναι πράγματι) είναι, κυρίως, άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζεστε και συναγωνίζεστε. Δεν τους επιλέξατε και, άρα, δεν γνωρίζετε ακριβώς τον χαρακτήρα τους ούτε είναι δεδομένο πως θα κάνατε παρέα μαζί τους αν δεν ήσασταν αναγκασμένοι. Επίσης, έρχεστε καθημερινά μεν σε επαφή μαζί τους αλλά έρχεστε αντιμέτωποι μόνο με την πλευρά την καθωσπρέπει, αυτήν που οφείλει καθένας να έχει στον χώρο εργασίας του και όχι την ουσιαστική, την πραγματική του πλευρά. Και όταν τυχόν την συναντήσετε μπορεί και να μην μείνετε τόσο ικανοποιημένοι. Οπότε καλύτερα να προσέχετε και να μετράτε κάπως τα λόγια σας, για να είστε ασφαλείς και να μην κινδυνεύετε. Τι εννοούμε;
Για να σας φέρουμε ένα παράδειγμα η Μαρίνα Μ, 43 ετών, διαζευγμένη και με έναν έφηβο γιο έχει αλλάξει γνώμη όσον αφορά στον σεξουαλικό της προσανατολισμό από τα 30 της ακόμα που αποφάσισε κιόλας να χωρίσει. Την ομοφυλοφιλική της πλευρά δεν την μοιραζόταν με κάθε συνάδελφο στο γραφείο της (μια διαφημιστική εταιρεία, δηλαδή έναν χώρο με προοδευτικούς, θεωρητικά, ανθρώπους) μέχρι που αποφάσισε πως μια συνάδελφός της είναι αυτό που λέμε «φίλη». Δυστυχώς σύντομα διαπίστωσε πως μάλλον φίδι ήταν διότι τα νέα κυκλοφόρησαν σε όλους τους ορόφους και, όπως αποδείχτηκε, το σύνολο της εταιρείας αποτελείτο από άκρως πουριτανούς ανθρώπους που ζορίστηκαν με την πληροφορία αυτή.
Και, από την άλλη, υπάρχουν οι κατάσκοποι του internet, τα social media στα οποία είστε «φίλοι» με πολλούς από τους συναδέλφους σας. Καλό είναι είτε να προσέχετε και εκεί τι λέτε (που δεν σας το ευχόμαστε γιατί κάπου, κάπως, κάποτε πρέπει να έχει ο καθείς μας έναν χώρο απολύτως ελεύθερης έκφρασης) ή να φροντίσετε ώστε οι ρυθμίσεις σας να μην επιτρέπουν στον καθένα να δει τα status σας, τις φωτογραφίες σας και ό,τι άλλο δίνει (περισσότερες από όσες χρειάζονται) πληροφορίες για την ζωή σας εκτός εργασίας.
Επιλέξτε τους φίλους της δουλειάς όπως θα επιλέγατε τους φίλους σας, με το ίδιο ένστικτο και τα ίδια κριτήρια. Αν δεν είναι άνθρωποι που θα εκτιμούσατε εκτός γραφείου μην τους δίνετε περισσότερη σημασία από όση τους αναλογεί απλώς και μόνο επειδή τυγχάνει να είναι εκεί. Και, φυσικά, μην σχολιάζετε τους υπόλοιπους συναδέλφους σας και μην μιλάτε για το αφεντικό σας αρνητικά. Μπορεί η έκφραση να ακούγεται αστεία αλλά, πράγματι, οι τοίχοι έχουν αυτιά. Και οι καλοθελητές, γλώσσες.