Μην ψαλιδίζετε τα φτερά του πτυχιούχου

Ποια είναι αυτά τα λάθος λόγια; Περίπου αυτά που σας έρχονται στο μυαλό με το που ακούτε πως κάποιος είναι έτοιμος να ξεχυθεί στην αγορά εργασίας -και να πέσει με τα μούτρα στον υψωμένο τοίχο, προφανώς. Αλλά κρατηθείτε και μην πείτε...

Τι θα το κάνεις αυτό το πτυχίο;

Δεν θα ρωτήσετε κάτι αντίστοιχο ένα γιατρό ή έναν πολιτικό μηχανικό, φανταζόμαστε, αλλά είναι πολύ πιθανό να σας έρθει αυτόματα η άνωθι ερώτηση αν απευθύνεστε σε έναν βιβλιοθηκονόμο, φερειπείν, ή σε έναν θεατρολόγο ή σε οποιονδήποτε με δυσνόητο πτυχίο που μόνο σε μια δουλειά «πολυτελείας» θα μπορούσε να απορροφηθεί. Έκανε και αυτός κόπο για να το αποκτήσει, μην του χαλάτε από τώρα τη φαντασίωση. Στο κάτω κάτω, όπως πολύ καλά ξέρετε, μπορεί να καταλήξει να κάνει μια εντελώς διαφορετική δουλειά και το πτυχίο του να είναι μόνο σουβενίρ.

Έπρεπε να σπουδάσεις νομικά

Το πάλαι ποτέ όνειρο της οικογένειας να αποκτήσει το παιδί της πτυχίο γιατρού ή δικηγόρου (άντε, βία και αρχιτέκτονα) έχει σβήσει μαζί με το όνειρο μιας μόνιμης θεσούλας στο δημόσιο. Το να σπουδάσει νομική κάποιος που είναι κολλημένος με τους υπολογιστές θα ήταν όχι μόνο χάσιμο χρόνου και ενέργειας αλλά και εισιτήριο με σίγουρο προορισμό την επαγγελματική αποτυχία (και δυστυχία, μάλλον). Αν θέλει να συνεχίσει με τις σπουδές του αφήστε τον να αποφασίσει που, πώς και τι.

Βρήκες δουλειά;

Εδώ δεν μπορούν να βρουν καταξιωμένοι επαγγελματίες, θα έχει κιόλας βρει ο άνθρωπος του οποίου το έδρανο δεν έχει ακόμα προλάβει να κρυώσει; Λυπηθείτε τον και μην τον αγχώνετε. Κυρίως μην του μεταδίδετε το άγχος σας για τα εργασιακά ζητήματα που έχουν γίνει τόσο μα τόσο δύσκολα πλέον.

Μην ανησυχείς, έχουμε περάσει ξανά δύσκολα. Θα τα καταφέρεις

Όχι. Δεν έχουμε περάσει ξανά ΤΟΣΟ δύσκολα. Ακόμα και στις χειρότερες περιόδους της οικονομίας τα επίσημα νούμερα της ανεργίας δεν έφταναν στα σημερινά δυσθεώρητα ύψη και οι μισθοί δεν κατρακυλούσαν στο βάθος του Καιάδα. Αφήστε τον να ανησυχεί τόσο όσο. Αλλά μην συγκρίνετε τα ασύγκριτα. Ένας νέος εργαζόμενος σήμερα βρίσκεται στην πιο δυσμενή θέση που βρέθηκε ποτέ νέος εργαζόμενος στη χώρα μας (με εξαίρεση τις περιόδους πολέμου).