Μπουκαμβίλια η περίεργη, φίκος ο δύστροπος
Η εποχή τώρα είναι για μπαλκόνι, μην το συζητάς καθόλου.
Αν το έχεις δηλαδή το μπαλκόνι οφείλεις να το αξιοποιήσεις. Οι άνθρωποι που έχουν λόξα με τα φυτά-καλή ώρα- είναι η εποχή που τους πιάνει ο πράσινος πυρετός. «Ανθοκομική Κηφισιάς, έκθεση στην Κοτζιά, πότε είναι η Γεωπονική ανοιχτή, χώμα πήραμε, λίπασμα;» Το τι στενοχώρια όμως με πιάνει με τα φυτά που ότι και να τους κάνεις δεν λένε να στρώσουν δε λέγεται.
Τι βιβλία έχω πάρει, τι τον Δημήτρη τον γεωπόνο έχω ρωτήσει, αυτός ο Βένιαμιν δεν λέει να πρασινίσει και αυτή η μπουκανβίλια να ανθίσει. Αντιθέτως εγώ που παιδεύομαι αλλάζω διάφορα χρώματα, αλλά ακόμα να ανθίσω. Είμαι λοιπόν σαν την τρελή πέρα δώθε με τις γλάστρες να τις αλλάζω θέση, να ξεμεσιάζομαι και να πειραματίζομαι με τα πότισμα τους- την ατμοσφαιρική τους υγρασία-τις συνθήκες περιβάλλοντος-τους φυτικούς συνδυασμούς.
Ρίχνω κλεφτές ματιές στο βιβλιαράκι μου το οποίο βέβαια για ερμηνεύσω και εφαρμόσω πιστά πρέπει να πω ότι ασχολούμαι σοβαρά με τη γεωπονική ή ότι προσλαμβάνω έστω τον Δημήτρη. Θα πάρω το καλάδιο το δίχρωμο και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
