Arty Party στην 'Υδρα

Όταν στα τέλη του '50 η Σοφία Λόρεν βουτούσε στα ανοιχτά της Ύδρας ως Φαίδρα στο «Παιδί και το δελφίνι» και ο Λέοναρντ Κοέν εκτόνωνε τις μετεφηβικές real estate ανησυχίες του, αγοράζοντας ένα παλιό αρχοντικό στο νησί, κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί ότι η «Αρχόντισσα» του Αργοσαρωνικού θα εξελισσόταν σε ομφαλό της γης για τους ψαγμένους jet-setters. Πολύ περισσότερο ότι μισό αιώνα μετά θα συγκαταλεγόταν στα «must see/must be seen» θέρετρα σύγχρονης τέχνης. Την αρχή έκανε πριν από δέκα και βάλε χρόνια η μαικήνας των νέων, σύγχρονων καλλιτεχνών Πολίν Καρπίδας (δωσ' της προχώ και παρ' της την ψυχή) με το Hydra Workshop που διοργανώνεται κάθε καλοκαίρι ανελλιπώς, για να ανάψει τη φλόγα στον εικαστικό και curator Δημήτρη Αντωνίτση, που εμπνεύστηκε το περίφημο έπειτα από έντεκα χρόνια Hydra School Project.
Με άξονα το παλιό γυμνάσιο του νησιού η σύγχρονη τέχνη βρίσκει ζωτικής σημασίας χώρο για φιλότεχνους ή απλούς ανυποψίαστους ταξιδιώτες ανάμεσα στις πρωινές βουτιές, το μεσημεριανό ψάρι και τα απογευματινά early drinks όχι ως δήθεν άλλοθι αλλά εισβάλλοντας δυναμικά στην καθημερινότητα του νησιού. Κάπως έτσι έργα σημαντικών καλλιτεχνών βρέθηκαν πριν μερικά χρόνια να δημιουργούν ένα ιδιότυπο κυνήγι θησαυρού τέχνης, τοποθετημένα στα πιο απίθανα μέρη του νησιού -από το τοπικό μπακάλικο μέχρι το φαρμακείο. Κι αν οι δυο φιλόδοξες προσπάθειες έψαχναν την άχλη του μύθου να τις περιβάλλει, εκείνη ήρθε πριν από δυο χρόνια, όταν ο Δάκης Ιωάννου αποφάσισε ν΄αράξει το περίφημο (μετα)σκάφος του «Guilty» -εμπνεύσεως Τζεφ Κουνς- στο λιμάνι της Ύδρας.
Το παράρτημα του Ιδρύματος Δέστε που λειτουργεί από το 2009 στα παλιά σφαγεία του νησιού κατάφερε με τον Μάθιου Μπάρνεϊ και την Ελίζαμπεθ Πέιτον την πρώτη χρονιά και με το κατά μία έννοια αυτοαναφορικό installation του Μαουρίτσιο Κατελάν πέρσι να γίνει το απόλυτο talk of the town, θέμα στο Style Magazine των New York Times αλλά και πρωτοσέλιδο στις κοσμικές στήλες του ντόπιου κυριακάτικου τύπου. Και κάπως έτσι τα κατά άλλα καλοκάγαθα γαϊδουράκια της Ύδρας βρέθηκαν να μπλέκονται στο πλέον «arty-farty» event εν Ελλάδι, έχοντας πια εξοικειωθεί με τα Lanvin και τα Von Furstenberg των αδηφάγων –για τέχνη αλλά και για φλας- κυριών που ρίχνουν κάθε καλοκαίρι τουλάχιστον μια φορά άγκυρα στον Αργοσαρωνικό, καλυμμένες πίσω από τις τεράστιες, ρετρολαγνικές Tom Ford διόπτρες τους.