Πόσο μου έχει λείψει η Θεσσαλονίκη!

Καλό φθινόπωρο θα πω και μην σας χαλάει καθόλου, μιας και εκτός του ότι θεωρώ τον Σεπτέμβριο τον καλύτερο μήνα για διακοπές, μου είχε λείψει και να δροσίσει λίγο ο καιρός. Είναι και αυτός ο μήνας όμως που μέσα στις επόμενες μέρες θα συζητήσω και το επαγγελματικό μου μέλλον (άγχος και αυτό). Θα πάω Θεσσαλονίκη ξανά; Θα μείνω Αθήνα; Θα το μάθω και εγώ σε λίγες μέρες και μετά εννοείται θα το πω και σε εσάς. Μεταξύ άλλων σκέφτηκα πώς ίσως να αδίκησα την διαμονή μου την περσινή σεζόν στην Θεσσαλονίκη, αφού συνειδητοποίησα ότι δεν έγραψα ποτέ κάποιο άρθρο για την εμπειρία μου αυτή. Αργά δεν θα είναι ποτέ, γιατί η πόλη αυτή έχει το μαγικό ραβδάκι, αφού ό,τι εμπειρίες και να σου χαρίσει, σε κάνει να μην τις ξεχάσεις ποτέ. Σήμερα λοιπόν θα μοιραστώ μαζί σας τι μου έχει μένει αξέχαστο και ανυπομονώ να το ξαναζήσω, από αυτή την πόλη, που επιτρέψτε μου να δανειστώ, δεν κοιμάται ποτέ!

Το φαγητό

Που φυσικά και δικαιωματικά θα μπει στην πρώτη θέση. Στην Θεσσαλονίκη είτε φας στην τελευταία στο πουθενά καντίνα, είτε σε ένα πιο καλό εστιατόρια, θα νιώσεις την απόλυτη ηδονή στον ουρανίσκο σου. Για δυο λόγους ξύπναγα το πρωί με χαμόγελο. Ο πρώτος επειδή κάνω την δουλειά που αγαπώ και ο δεύτερος γιατί ανυπομονουσα για το τι θα φάω σήμερα.

Οι συνεργάτες μου

Χωρίς να θέλω να αδικήσω το παρελθόν, θεωρώ ότι είμαι σε μια ηλικία, να κρίνω ότι συνολικά τους πιο έξυπνους, επαγγελματίες και καλούς συνεργάτες τους έχω στο Μακεδονια TV. Θα μπορούσα να έχω για μια ζωή αρχισυντάκτρια την Πολυξένη μου και πολλά από τα παιδιά της ομάδας μας, να είμαστε για πάντα μαζί. Όχι ότι δεν γνώρισα και σουρεάλ καραστάσεις με την κακή την έννοια, αλλά αυτό το έχω πει προσωπικά και εκεί που πρέπει και καλή τύχη και σε αυτούς.

Ο περίπατος στην παραλιακή

Όταν εμένα στο Μακεδονία Παλλάς, πριν κλείσει για ανακαίνιση, είχα την εξής ρουτίνα: ξύπναγα, έτρωγα πρωινό και έπαιρνα τον δρόμο της παραλιακής με τα πόδια μέχρι τα λαδάδικα, όπου και έπαιρνα ταξί για να πάω στο κανάλι. Ήταν μια διαδρομή περίπου μισής ώρας με γρήγορο περπάτημα, αλλά και η πιο ευτυχισμένη στιγμή μέσα στην ημέρα μου. Νομίζω ότι εάν εμένα μόνιμα στην Θεσσαλονίκη είναι κάτι που δεν θα σταματούσα να κάνω ποτέ.

Τα ξενύχτια

Εγώ γενικά δεν είμαι πολύ του έξω αλλά στην Θεσσαλονίκη όταν βγαίνεις, βγαίνεις! Και άμα μένεις και στο κέντρο όπου πας παντού με τα πόδια, απλά αφήνεις να σε παρασύρει ο ρυθμός της πόλης. Στην Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει Σαββατοκύριακο, καθώς όλες οι μέρες είναι ιδανικές για έξοδο μέχρι τελικής πτώσεως, ακόμα και στα γεράματα.

Τα μαγαζιά

Τα μαγαζιά με φαγητό, με γλυκά, τα μπακάλικα, τα μαγαζιά με ρούχα, είναι όλα τόσο κουκλίστικα και όμορφα. Στην Θεσσαλονίκη δεν περιμένεις τα Χριστούγεννα για να στολιστούν οι δρόμοι και οι βιτρίνες. Όλο τον χρόνο ανακαλύπτεις δρόμους και σοκάκια που θυμίζουν Παρίσι και Λονδίνο.

Τα υπόλοιπα θα σας τα γράψω όταν θα βρίσκομαι εκεί μιας και έχω βγάλει εισιτήρια για την δεύτερη ΜΟΥ πόλη, για το γεγονός της χρονιάς...

Σας φιλώ

Xxxx

Επικοινωνείτε μαζί μου στο Facebook

Με ακολουθείτε στο Twitter

Θαυμάζετε τις φανταστικές μου φωτογραφίες στο Instagram