Αυτό το καλοκαίρι...
Mπορεί να μην έκανα διακοπές αλλά ήταν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου
Ήρθε η ώρα να πούμε καλό φθινόπωρο, όχι γιατί θα μας πει η εποχή κι ο μήνας τι να κάνουμε, απλά γιατί ή διάθεση πλέον το απαιτεί, προετοιμαστήκαμε, φτιάξαμε το έδαφος για να υποδεχθούμε τα καινούργια που θα έρθουν...
Αρχικά και από εσάς ένιωθα ότι ακόμα είστε «διακοπές» και μπορεί όχι σε κάποιον εξωτικό προορισμό αλλά σε μία διακοπή από την καθημερινότητα- το πρόγραμμα-την ρουτίνα. Πού να σας πω για Σεπτέμβρη και φύλλα που πέφτουν όταν ακόμη δεν έχετε τινάξει τους κόκκους άμμου της παραλίας από πάνω σας; Εγώ την αίσθηση των εποχών την έχασα και το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτα από όσα ζήσαμε δεν θα το «τινάξω» ποτέ από πάνω μου. Τι κι αν δεν πήγα διακοπές, τι κι αν δεν διάβασα τα αγαπημένα μου βιβλία σε κάποια αμμουδιά; Αυτό το καλοκαίρι ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω ζήσει μέχρι και το επόμενο που θα έρθει…
Δεν θα μπω στην διαδικασία να απαριθμήσω έναν προς ένα τους λόγους, διότι είναι μια υπόθεση προσωπική και για πολλούς από εσάς αδιάφορη, αλλά κατέληξα για ακόμα μια φορά ότι δεν έχει καμία σημασία η εποχή, το κλίμα, η τοποθεσία αλλά οι άνθρωποι, αυτοί που γίνονται παρέες που σου φτιάχνουν τη διάθεση, που τα γέλια τους είναι δυνατά και οι τσακωμοί τους επίσης. Που υπάρχει κατανόηση όμως και εκτίμηση πάνω απ’ όλα, που όλοι μαζί χωρίς πλαίσιο χρόνου και τόπου φτιάχνουν ένα «καλοκαίρι μαζί». Να σας πω και κάτι άλλο; Τι θα κάνω από σήμερα εγώ; Που δεν θα λέω καλημέρα με τον Παρτσώλη, που δεν θα παίρνω αγκαλιά τον Αναδιώτη, που δεν θα τσακώνομαι με τον Νάσο, που δεν θα λέω τα μυστικά μου στην Έλσα, που δεν θα χορεύω με την Βίβιαν, που δεν θα έχω την Σμάρω μας με τις τόσο πολύτιμες συμβουλές της, που δεν θα κοιτάζω την Σταυρούλα στα μάτια με υπονοούμενο, που δεν θα κλαίμε από τα γέλια με όλα τα παιδιά στα meetings, που δεν θα κοιτάζω στο διπλανό δωμάτιο εάν την πήρε τη Στεφανία ο ύπνος, που δεν θα τρέμουμε όλοι τον αγαπημένο μας κύριο Κοντογιάννη; Υπομονή θα κάνω, μέχρι και τις επόμενες στιγμές, που ξέρω ότι θα έρθουν! Πού το ξέρω; Αφού στο τέλος ότι πραγματικά ποθούμε συμβαίνει...
Μιχάλη, Γεωργία, Αλεξία, Σταυρούλα, Δημήτρη, Νίκη, Παναγή, Εβελίνα, Στεφάνια, Άρη, Ελένη, Θάνο, Άννα, Γιώργο, Γιάννη, Γιώργο, Κωνσταντίνε, Γρήγορη, Νέστορα, Μαίρη, Άγγελε, Θράσο, Νίκο, Έλσα, Νάσο, Βίβιαν και Νίκο και Νίκο μου, χάρηκα τόσο πολύ!