Η ευτυχία, του να είσαι ευτυχισμένη

Καλημέρα φίλη μου και επέτρεψε μου στο σημερινό μου post να σε αποκαλέσω έτσι. Θέλω πριν συνεχίσεις το διάβασμα, να κανείς την εξής ερώτηση στον εαυτό σου:
«Είμαι ευτυχισμένη;».
Είσαι λοιπόν;
Γιατί πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα( είτε λόγω ενθουσιασμού, είτε επειδή το έχουμε ανάγκη) να πιστεύουμε ότι είμαστε ευτυχισμένες και η πραγματικότητα να είναι εντελώς διαφορετική. Δυο είναι συνήθως αυτές οι «πραγματικότητες». Στην πρώτη περίπτωση βιώνουμε απλά μια παθητική έως αδιάφορη κατάσταση και στη δεύτερη είμαστε στην ουσία δυστυχισμένες. Επειδή, λοιπόν, η ερώτηση που σας έθεσα έχει ένα μεγάλο βάθος και βάρος (ενώ είναι τόσο μα τόσο απλή), ελπίζω να μην σκέφτεστε την απάντηση ακόμα, αλλά να συλλογιστείτε τι είναι αυτό που σας κάνει πραγματικά ευτυχισμένες και να μην έχετε, ζείτε/ ακούτε/ δοκιμάζετε, τίποτα λιγότερο από αυτό.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα που αφορά μια προσωπική σχέση με έναν άντρα. Ας πούμε ότι σας κάνουν πολύ ευτυχισμένες οι αγκαλιές του. Αυτός πάλι δεν σας δίνει ποτέ καμία και για αυτόν τον λόγο και επειδή το έχετε ανάγκη εσείς, όλο πάτε και χώνεστε ανάμεσα στην αγκαλιά του και εκείνος ανταποκρίνεται διακριτικά. Επίσης, άλλες φορές τον παίρνετε και εσείς αρκετές για να «γεμίσετε το κενό σας αυτό». Αυτό που σας περιέγραψα μόλις είναι μια προβολή της δίκης μας θέσης στον άνθρωπο που έχουμε απέναντι μας και το περιγράφουν καλύτερα οι ψυχολόγοι. Είναι κάτι το οποίο, ας το πω κομψά, δεν είναι και παρά πολύ όμορφο και κάτι σημαίνει προφανώς. Χωρίς να το αναλύσουμε περισσότερο, εάν εσείς ευτυχείτε μέσα από μεγάλες αρκουδίσιες αγκαλιές που παίρνετε από καρδιάς (κυριολεκτικά) και όχι μόνο δίνετε, αυτό να έχετε και μόνο στην ζωή σας. Εκτός και εάν φυσικά το βαρύ πεπόνι σας, σας δίνει αλλά πράγματα ουσιαστικά που έχετε ξεχάσει και την αγκαλιά και το όνομα σας μαζί (εκεί πάω πάσο).
Δεν είναι όμως μόνο η προσωπική ζωή. Είναι όλες οι απολαύσεις. Εμένα πχ με κάνει ευτυχισμένη έστω και για λίγο, ένα πολύ ωραίο γεύμα. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα εάν κάτι δεν μου κάνει κέφι σε γεύση και σε μυρωδιά, δεν θα το αγγίξω καν, μέχρι να έρθει το επόμενο το καλύτερο. Δεν με ενδιαφέρει να γεμίσω την κοιλιά μου, αλλά να κλονίσω τις αισθήσεις μου. Εάν βάλω μια ταινία και δεν μου κάνει κλικ από την αρχή , θα την αλλάξω. Γιατί να χάσω τον χρόνο μου με κάτι που δε θα περάσω καλά; Φυσικά και δίνουμε ευκαιρίες, όπου και όποτε χρειαστεί αλλά δε χρειάζεται να είναι και πολλές. Ας είναι τρεις, γιατί όπως λέει και κάποιος που δε θυμάμαι ποιος, ίσως να είναι και ο λαός! Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή...

Αφιερωμένο στην Ειρήνη και στην Γεωργία!

Με ακολουθείτε στο Instagram εδω Νικολέττα Ράλλη