Ο καλός ο μάγειρας… δεν θέλει πολλά πολλά!
Τη Δευτέρα, επιστρέφοντας από το γραφείο, με πήρε η φίλη μου να μου θυμίσει πως απόψε έχουμε συνάντηση σπίτι της. Μάλιστα, μία βδομάδα πριν που το κανονίζαμε, όλο χαρά υποσχέθηκα να ετοιμάσω κάτι, για το κυρίως γεύμα της βραδιάς. Η ώρα ήταν περασμένες εφτά, το ψυγείο μου ανεπίτρεπτα άδειο και εγώ έπρεπε να βρω μία γρήγορη, αλλά εντυπωσιακή συνταγή, που δεν θα πρόδιδε ότι στην πραγματικότητα είχα ξεχάσει το αποψινό δείπνο…
Σκέφτηκα πως στη διαδρομή για το σπίτι θα έβρισκα το χρόνο να «ψαρέψω» από το διαδίκτυο κάποια γρήγορη συνταγή. Θυμήθηκα πως είχα στο ντουλάπι μου μία συσκευασία ζυμαρικών από τη Χρυσή Σειρά της MISKO οπότε όταν στο σκρολάρισμα το YouTube έβγαλε την επιλογή «Η MISKO παρουσιάζει την Χρυσή Σειρά με τον Σωτήρη Κοντιζά» θεώρησα ότι είναι σημάδι από το σύμπαν, που θέλει να με βγάλει από τη δύσκολη θέση και πάτησα χωρίς δεύτερη σκέψη το play!
Ο γοητευτικός σεφ, με το απαράμιλλο στυλ, την αυστηρή παρουσία και τη ζεστή του φωνή, σε ένα απολαυστικό one man show μονοπλάνο, δεν μαγειρεύει απλά, δίνει ένα αμοντάριστο ρεσιτάλ εντός και εκτός κουζίνας, ενώ jazz νότες «μουρμουράνε» από πίσω. Λακωνικός, τονίζοντας πως «Το καλό ζυμαρικό, δεν θέλει πολλά πολλά» ρίχνει το βάρος της επιτυχίας στην κατάλληλη βάση του πιάτου, δηλαδή τα σπαγγέτι!
Στο δεύτερο βίντεο συγκεκριμένα, ο Κοντιζάς χρησιμοποιούσε τη βάση που είχα και εγώ στο ντουλάπι μου, τις «Πλεξούδες». Το πιάτο απογειώθηκε όταν τις σέρβιρε με μία ωμή σάλτσα από τοματίνια, μυρωδικά και παρθένο ελαιόλαδο. Μα τους θεούς, είχα τα απαραίτητα υλικά για να πραγματοποιήσω την ίδια συνταγή (εντάξει, δεν ήθελε και αυγοτάραχο!). Challenge accepted είπα στον εαυτό μου! Έβαλα το βίντεο από την αρχή και αποφάσισα μαζί με τον Κοντιζά να επιχειρήσω τη συνταγή σε πραγματικό χρόνο, με τη διαφορά πως όσο εκείνος θα πειραματιζόταν με τον πηλό, θα μονομαχούσε σαν γενναίος ξιφομάχος και θα διάβαζε ένα παραμύθι στην κόρη του, εγώ θα έκανα απλά ένα γρήγορο ντους και μία γερή ανασκαφή στην ντουλάπα μου, για να βρω τι θα βάλω πριν πάω στη φίλη μου. Ένα τέταρτο μετά, το βίντεο είχε τελειώσει.
Σπάνια θα παρακολουθήσω κάποιο βίντεο tutorial, αυτό όμως ήταν πολύ διαφορετικό και «ζωντανό» σε σχέση με τα υπόλοιπα. Δεν μπορώ να διευκρινίσω τι ακριβώς με κέρδισε. Το κομψό χιούμορ του Κοντιζά; Η άρτια σκηνοθεσία; Μάλλον το μεράκι που έδειχνε να βάζει στην προετοιμασία του φαγητού με έπεισαν να το τολμήσω και εγώ.
Τελικά, όλες αυτές οι πολύωρες προετοιμασίες, είναι εντελώς περιττές αν επιλέξεις τα σωστά υλικά. Αρκεί μία γευστική βάση όπως τα ζυμαρικά της Χρυσής Σειράς της MΙSKO από μονοποικιλιακό σιτάρι, για να αποθεώσουν το γεύμα σου. Λίγο αργότερα έφυγα για το σπίτι της φίλης μου. Έπρεπε σίγουρα να μοιραστώ την έμπνευσή μου μαζί της!
