Πώς η πορεία του Στέφανου Τσιτσιπά με οδηγεί προς τη δική μου κορυφή;

Μοιάζει κάπως παράξενο όμως μέχρι πρόσφατα δεν είχα κάποιο πρότυπο στην ζωή μου. Σίγουρα, πάντα υπήρχαν άνθρωποι που θαύμαζα, αλλά κανένας από αυτούς δεν με είχε εμπνεύσει αρκετά, ώστε οι επιλογές του ή η φιλοσοφία του να κατευθύνουν κατά κάποιον τρόπο τα δικά μου βήματα. Όλα αυτά όμως άλλαξαν τον Νοέμβριο του 2019, όταν έτυχε να παρακολουθήσω τον αγώνα του Στέφανου Τσιτσιπά με τον Ρότζερ Φέντερερ στα ATP Finals του Λονδίνου, δηλαδή την ημέρα που ο μικρός Στέφανος κατάφερε με μία επιβλητική παρουσία να κερδίσει το μεγάλο του είδωλο και τον θαυμασμό όλων. Όχι, δεν είμαι λάτρης του τένις και από όσο μπορώ να θυμηθώ, ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν πιθανότατα ο πρώτος που παρακολούθησα από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ο τρόπος που εξελίχθηκε αγώνα έμοιαζε σαν να έχει βγει από το σενάριο κάποιας Χολυγουντιανής ταινίας, στην οποία ο νεαρός πρωταθλητής, μετά από τόσους κόπους και θυσίες, έρχεται επιτέλους αντιμέτωπος με τον «θρύλο» των γηπέδων, κάνοντας το ακατόρθωτο πραγματικότητα. Αυτή η αφορμή ήταν που με παρακίνησε να ψάξω ακόμη περισσότερες πληροφορίες για τον Στέφανο, με αποτέλεσμα να ανακαλύψω πως, πέραν του ότι μοιραζόμαστε μία κοινή και μεγάλη αγάπη για τα μακαρόνια, ίσως είναι εκείνος το πρότυπο που αξίζει να ακολουθήσω, για να γεμίσω έμπνευση και ώθηση, ώστε να κατακτήσω τις μικρές και τις μεγάλες κορυφές της ζωής μου!

Τα μεγάλα όνειρα απαιτούν μικρές καθημερινές θυσίες

Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, τίποτα δεν με ενθουσίαζε και δεν με γέμιζε περισσότερο από το να βάζω λέξεις στη σειρά και να γράφω τις δικές μου ιστορίες. Αυτό που δεν περίμενα βέβαια, ήταν πως αυτή η μεγάλη αγάπη θα γινόταν στο μέλλον ένα μέσο να εξασφαλίσω την ανεξαρτησία μου, ένα δικό μου σπίτι και την απασχόληση των ονείρων μου! Όμως όταν αγαπάς πραγματικά κάτι, δεν αρκείσαι σε κάτι λιγότερο πέρα από το καλύτερο, ακόμη και αν ο δρόμος για να φτάσεις εκεί είναι δύσβατος. Και αυτό είναι κάτι που ο Στέφανος το γνωρίζει καλά. Γιατί ξέρει πως για να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα, χρειάζεται να κάνεις μικρές, καθημερινές «θυσίες», να στερηθείς πράγματα που για άλλους είναι δεδομένα, όπως μία βόλτα με φίλους ή λίγες επιπλέον ώρες ύπνου. Ακριβώς για αυτό, πλέον δεν με πειράζει να ξυπνάω λίγο νωρίτερα το πρωί για να «φρεσκάρω» το short story που έγραψα το προηγούμενο βράδυ, να παραβλέπω μία συνάντηση με τις φίλες μου όταν αισθάνομαι πως η έμπνευση με «καλεί». Και για να μπορέσω να κάνω αυτές τις μικρές «θυσίες», φέρνω πάντα στο μυαλό μου την ιστορία του Στέφανου και σκέφτομαι πως όταν το κείμενό μου θα έχει φτάσει στη μορφή που εγώ επιθυμώ, αυτή θα είναι η μεγαλύτερη απολαβή από όλες!

Γιατί οι γονείς μας είναι τελικά οι καλύτεροι «προπονητές»

Η αλήθεια είναι πως η ενασχόληση με το γράψιμο είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό χόμπι, το οποίο πιθανότατα δεν θα είχα ακολουθήσει, εάν οι γονείς μου δεν... πυροδοτούσαν το πείσμα μου από όταν ήμουν μικρή. Εκείνοι ήταν οι πρώτοι άνθρωποι με τους οποίους μοιράστηκα δειλά τα γραπτά και τα όνειρά μου, εκείνοι ήταν οι πρώτοι και ίσως πιο αυστηροί κριτές μου, αυτοί που μετά το βραδινό με άκουγαν με προσήλωση να διαβάζω με ύφος και στόμφο τα ποιήματα και τις παιδικές μου ιστορίες. Φαντάζομαι πως κάπως έτσι θα κυλούσαν οι μέρες και στο σπίτι του Στέφανου. Έπειτα από πολύωρες προπονήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα επέστρεφε σπίτι, θα καθόταν γύρω από το στρωμένο τραπέζι με την υπόλοιπη οικογένεια, για να μοιραστεί μαζί τους το ρεκόρ που κατέρριψε, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, τους νέους στόχους που έθεσε και ένα ζεστό πιάτο σπιτικό φαγητό, το οποίο έκανε την καθιερωμένη συνάντησή τους πιο γευστική. Όλες αυτές οι συζητήσεις, η κοινή οικογενειακή προσπάθεια, ήταν τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίχτηκε ο μικρός Στέφανος, ήταν οι ίδιες αξίες που πήρα από τους δικούς μου γονείς και με βοηθούν ακόμη και σήμερα να μην απογοητεύομαι και να μην εγκαταλείπω έπειτα από μία αρνητική κριτική, αλλά να συνεχίζω την προσπάθεια, να γίνομαι ολοένα και καλύτερη. Αυτή είναι άλλωστε και η φιλοσοφία που μας συνδέει με το αγαπημένο μας φαγητό και την οποία αποκαλύπτει ο ίδιος ο Στέφανος στο βίντεο της νέας του τηλεοπτικής συνεργασίας με τα μακαρόνια Melissa! Μέσα από αυτό, εξηγεί πως η σκληρή δουλειά, το πάθος, η αστείρευτη αγάπη και η απόλυτη προσήλωση στον στόχο, μας δίνουν κίνητρο να ξεπερνάμε κάθε εμπόδιο, να εξελισσόμαστε διαρκώς και να οδηγούμε τα βήματά μας προς την κορυφή.

Ξεπερνώντας τον εαυτό μας για την καλύτερη δυνατή εκδοχή

Για να είμαι ειλικρινής, όσο μεγάλο και αν είναι το πάθος μου για το γράψιμο, οι φιλοδοξίες μου δεν περιλαμβάνουν βραβεία και εκδόσεις, αλλά περιορίζονται αποκλειστικά στον εαυτό μου. Με άλλα λόγια, δεν με νοιάζει να γράψω κάτι ευπώλητο ή το επόμενο best seller, αλλά μέσα από τις λέξεις και την τριβή μαζί τους, να εξελίσσομαι. Είμαι σίγουρη πως και ο ίδιος ο Στέφανος, ούτε που φανταζόταν πως κάποια στιγμή θα έβρισκε απέναντί του τον Φέντερερ, για αυτό έθεσε ως πρώτο και βασικό του αντίπαλό τον εαυτό του. Έτσι, ξεπερνώντας τα όριά του, πραγματοποιώντας προπονήσεις κάτω από δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να προετοιμαστεί για κάθε περίπτωση και να πηγαίνει ένα βήμα την ημέρα όλο και πιο κοντά στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του. Και αυτό ακριβώς σκοπεύω να κάνω και εγώ. Να μην επαναπαυτώ στο στυλ γραφής που έχω συνηθίσει, αλλά να θέτω μικρές συγγραφικές προκλήσεις στον εαυτό μου, να πειραματιστώ με διάφορα είδη, μέσα από τα οποία θα κερδίσω μία διαρκή εξέλιξη και θα γίνομαι όλο και καλύτερη σε αυτό που αγαπώ.

Εάν έχεις και εσύ, λοιπόν, κάποιο μικρό ή μεγάλο όνειρο που «κυνηγάς» από μικρή, τότε να ξέρεις πως ο Στέφανος είναι ένα παράδειγμα που αξίζει να ακολουθήσεις, για να οδηγήσεις τα δικά σου βήματα προς την κορυφή, όποια και αν είναι αυτή. Άλλωστε, μην ξεχνάς πως οι αξίες και τα ιδανικά που έχεις κληρονομήσει από την οικογένεια σου μέσα από τις μικρές οικογενειακές στιγμές που έχετε περάσει στο παρελθόν, είναι τα απαραίτητα εφόδια για να αντιμετωπίσεις με θάρρος και πείσμα, όποιο εμπόδιο προκύψει στον δρόμο σου!