Κούλουμα στην παραλία για λίγους και καλούς!
Θα σας πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια: Είμαι φανατικός κρεατοφάγος, οπότε όλα αυτά τα «θαλασσινά» της Καθαράς Δευτέρας δεν με ενθουσιάζουν. Θα σας πω όμως κι αυτό: Επειδή η Καθαρά Δευτέρα είναι ό,τι πιο κοντινό για Δευτέρα σε… Κυριακή, πνίγω τον πόνο μου για το φαγητό στη χαρά που σου προσφέρει η έξτρα δόση Κυριακής, στην επαφή με τη φύση και στον Μακεδονικό Χαλβά με Αμύγδαλα. Ναι, αυτόν που ευτυχώς δεν χρειάζεται να είναι Καθαρά Δευτέρα για να τον έχεις στη διατροφή σου, αλλά κάνει την Καθαρά Δευτέρα πιο νόστιμη. Για την ακρίβεια, είναι το στοιχείο, το «νήμα» που ενώνει όλες τις Καθαρές Δευτέρες που έχουμε ζήσει, αφού είναι το κύριο συστατικό των στιγμών μας, που έγιναν οι πιο όμορφες αναμνήσεις μας. Είναι η γεύση που μας θυμίζει όσα ζήσαμε, που μας ταξιδεύει στον χρόνο και στα μέρη που έχουμε αποδράσει κάθε Καθαρά Δευτέρα, συντροφιά με τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Μια από αυτές, ήταν για εμένα σε μία παραλία της Αττικής, δίπλα στη θάλασσα και όχι σε κάποιο παραλιακό εστιατόριο. Εκείνη την Καθαρά Δευτέρα, λοιπόν, στρώσαμε το τραπεζομάντηλό μας στην παραλία, όπως έκαναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, ο πατέρας και η μητέρα μας.
Στρώσαμε στην άμμο, απλώσαμε τα σαρακοστιανά εδέσματα, κόψαμε τη ζεστή λαγάνα και μερικά κομμάτια Μακεδονικού Χαλβά με Αμύγδαλα και ξεκινήσαμε την προσπάθεια να πετάξουμε τον χαρταετό, δίπλα στη θάλασσα και όχι στο κύμα. Διότι δεν είχε κύμα. Για την ακρίβεια, δεν είχε καθόλου αέρα.
Μηδέν μποφόρ, λοιπόν, και οι κόρες μου ήθελαν να δουν τον χαρταετό να φτάνει ψηλά. Και όπως μπορείτε να καταλάβετε, ο μπαμπάς ήταν εκείνος που έπρεπε να κάνει πράξη την επιθυμία τους. Κόρες είναι αυτές, άρα… τρέχα!
Εγώ πράγματι έτρεχα, αλλά ο χαρταετός δεν πετούσε. Και πώς να πετάξει με μηδέν μποφόρ; «Μπαμπά πιο γρήγορα, θα πετάξει!», φώναζαν οι κόρες μου. Πιο γρήγορα ο μπαμπάς, πιο ψηλά ο αετός; Σε καμία περίπτωση. Και κάπως έτσι, έπειτα από μια ώρα τρεξίματος και αμέτρητων ανεπιτυχών προσπαθειών απογείωσης, τα κορίτσια αποφάσισαν να κάνουμε ένα διάλειμμα.
Λίγη ταραμοσαλάτα, τουρσί, λαγάνα και Μακεδονικός Χαλβάς με Αμύγδαλα (ξανά), για να πάρουμε δυνάμεις! Ο αέρας απών, όμως η επιθυμία των κοριτσιών να πετάξει ο χαρταετός, παρούσα. Άρα; Άρα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να πετάξει ο χαρταετός. Και κάπου εκεί ήρθε η ιδέα. «Μα πολλή ζέστη δεν κάνει ξαφνικά; (δεν έκανε αλλά….)», είπα και συνέχισα: «Μήπως να κάνουμε μία βουτιά στη θάλασσα;».
Αμέσως ακούστηκε ένα ηχηρό «ναι» από την πλευρά των κοριτσιών και από τον χαρταετό, πήγαμε σε άλλο θέμα: Στο πού θα βρούμε μαγιό. Και κάπου εδώ ήρθε η έκπληξη! Διότι ο μπαμπάς είχε προβλέψει και είχε πάρει μαζί μαγιό, στην περίπτωση που προέκυπτε το θέμα της βουτιάς.
Η γεύση της αγάπηςπου θα μας ενώνει παντοτινά
Βουτήξαμε, λοιπόν, οικογενειακώς και μπορώ να πω ότι ήταν το καλύτερο «προκαλοκαιρινό» μπάνιο που έχω κάνει στη ζωή μου. Και αυτή ήταν μία ακόμη στιγμή, που έγινε όμορφη ανάμνηση. Μια ακόμη ανάμνηση που δημιούργησε αυτό το νήμα της αγάπης, μία ακόμη Καθαρά Δευτέρα που έμοιαζε σαν καλοκαιρινή Κυριακή, από εκείνες που έχουν την αλμύρα της θάλασσα. Και αν μέχρι σήμερα δεν έχεις φάει Μακεδονικό Χαλβά δίπλα στη θάλασσα, σου προτείνω να το κάνεις. Διότι μετά τη βουτιά είναι ακόμη πιο απολαυστικός, έχει άλλη γεύση, την πιο κοντινή στην αγάπη, την αγάπη του μπαμπά για τις κόρες και των κοριτσιών για τον μπαμπά, που δεν πέταξε τον χαρταετό, αλλά είχε τη λύση - για όλα.
Από τότε, όταν ο καιρός μας το επιτρέπει, η Καθαρά Δευτέρα μας βρίσκει οικογενειακώς δίπλα στο κύμα, άλλοτε να τρέχουμε για να πετάξουμε τον χαρταετό μας, άλλοτε να κάνουμε σύντομες βουτιές, αλλά πάντα μαζί και πάντα με τη γεύση του Μακεδονικού Χαλβά να συνοδεύει τις στιγμές μας. Και ξέρετε τι σκέφτομαι όταν ανατρέχω σε αυτές τις στιγμές; Ότι όσο επιβαρυμένο και αν είναι το πρόγραμμά μας, πρέπει να τις δημιουργούμε και να τις ζούμε για τα παιδιά. Διότι αυτές είναι οι στιγμές που θα αποτελέσουν τις μελλοντικές τους αναμνήσεις και θα τα βοηθήσουν να δημιουργήσουν παραδόσεις που θα περάσουν και εκείνα στα δικά τους παιδιά, μέσα από ένα νοητό νήμα αγάπης που θα συνδέει το χθες με το σήμερα και το αύριο!
Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά σκέφτομαι πρώτα απ’ όλα κάθε φορά που γιορτάζω την Καθαρά Δευτέρα από τότε που έγινα πατέρας, δεν θα παραλείψω να κάνω και φέτος κάτι καλό για εκείνα, όχι μόνο για τα δικά μου, αλλά και για όσα ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας. Και θα το κάνω αξιοποιώντας και φέτος την ευκαιρία που μου δίνει ο Μακεδονικός Χαλβάς, να λάβω μέρος στην άκρως σημαντική ενέργειά του για τα παιδιά, ξετυλίγοντας το «Νήμα της Αγάπης». Γιατί μπαίνοντας στην πλατφόρμα tonimatisagapis.gr και μέσα από ένα κλικ, έχουμε όλοι την ευκαιρία να βοηθήσουμε τον Μακεδονικό Χαλβά να στηρίξει μικρά σχολεία που βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές σε όλη την Ελλάδα -από τη Γαύδο μέχρι τον Έβρο - και να προσφέρει σε αυτά από μία σχολική βιβλιοθήκη, δίνοντάς μας παράλληλα την ευκαιρία να κερδίσουμε λαχταριστά προϊόντα. Και αυτή είναι αναμφίβολα μία παράδοση, μια συνήθεια που μας ενώνει με «όχημα» την αγάπη!
#makedonikoshalvas #tonimatisagapis #agapamedeftera
