Πότε καταλαβαίνεις ότι πρέπει να φύγεις από μία σχέση…

Και πάντα έτσι ξεκινούσα μια σχέση, έναν έρωτα. Από τους μικρότερους μέχρι τους μεγαλύτερους. Από αυτούς της μιας βραδιάς μέχρι αυτούς της μιας ζωής. Και το ένα και το άλλο, μεταφορικά αφού τίποτα από τα δύο ισχύει. Ποτέ ένας έρωτας δεν κρατάει για ένα βράδυ και ποτέ για μια ολόκληρη ζωή…
Λένε πως έναν άνθρωπο και κυρίως μια γυναίκα την καταλαβαίνεις πραγματικά, αντιλαμβάνεσαι δηλαδή απόλυτα τι άνθρωπος είναι, όταν χωρίσεις. Από τον τρόπο που θα χειριστεί τον χωρισμό. Όταν μιλάς απλά για το «εγώ κι εσύ» το «ένα που γίνεται ξανά δύο» τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά. Όπως λέει κι ένας ειδικός «χωρίζεις μ’ένα sms».

Σκληρό αλλά ρεαλιστικό.

Αν έχουν προκύψει παιδιά στην πορεία της σχέσης, η φάση δυσκολεύει. Πολύ. Ειδικά για τον άνδρα/πατέρα που είναι σε δύσκολη θέση. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Άλλο είναι. Πότε καταλαβαίνεις ότι πρέπει να φύγεις από μια σχέση. Όσο σοβαρή και όσο μεγάλη κι αν είναι. Σε διάρκεια, σε ένταση, σε έρωτα… Σε όλα. Πότε καταλαβαίνεις ότι τελείωσε το έργο. Πως δεν έχει άλλο… Πως κάνεις κακό και σε σένα και στον άλλο, όσο συνεχίζεις… Δύσκολη εξίσωση. Και γιατί ένας χωρισμός κρύβει πάντα πόνο αλλά και διότι η συνήθεια είναι η μεγαλύτερη δύναμη στην πλάση. Και η μεγαλύτερη παγίδα.

Πώς καταλαβαίνεις λοιπόν ότι έχει φτάσει το τέλος;

Όταν τα μάτια που κοίταζες πριν και χανόσουν τώρα τα κοιτάς και δεν σου λένε τίποτα. Όταν πέφτεις για ύπνο και απλά… πέφτεις για ύπνο. Όταν δεν θες να γυρίσεις το κλειδί στην πόρτα φτάνοντας στο σπίτι. Όταν αρχίζει και σου αρέσει περισσότερο η μοναξιά από τη συντροφιά. Όταν δεν βρίσκεις τίποτα πια χαριτωμένο στον άλλον. Όταν βαριέσαι… Τα πάντα και πάντα. Όταν βγαίνετε, αν βγαίνετε, οι δυο σας και βλέπεις ότι δεν έχεις να πεις τίποτα.

Όταν η βραδιά με τους φίλους γίνεται ανάγκη κι όχι επιλογή. Όταν παρακαλάς να βγει με τις φίλες της. Όταν δεν τα βρίσκετε ούτε στην… ταινία. Όταν ο ήχος της φωνής γίνεται θόρυβος. Όταν ΔΕΝ συζητάτε. Πάνω απ΄όλα όμως όταν νιώθεις ότι δεν αγαπάς αλλά ούτε κι αγαπιέσαι.

Αν συμβαίνει και στους δύο απλά είναι πιο εύκολο.

Αν συμβαίνει σε σένα να μην αγαπάς αλλά ν’αγαπιέσαι μαζί με τη συνήθεια πρέπει να νικήσεις και τις τύψεις. Αν πάλι αγαπάς αλλά νιώθεις ότι δεν αγαπιέσαι, οφείλεις να δεις την αλήθεια, να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να την κάνεις. Δύσκολο. Πολύ. Αλλά αναγκαίο. Και για σένα αλλά και για τον άλλον. Ναι. Και για τον άλλον. Γιατί έτσι θα του δώσεις την ευκαιρία να αγαπήσει…

Μην μετανιώσεις που αγάπησες αλλά δεν αγαπήθηκες. Ποτέ. Θα στο πει και το μαξιλάρι σου. Ο μεγαλύτερος και πιο ξεκάθαρος κριτής σου.