Το καλοκαίρι είναι… πλανήτης!
«Καλός χειμώνας είναι μόνο όταν τον κάνεις καλοκαίρι…»
«Καλό χειμώνα»… Δεν είναι ευχή. Είναι αιτία εμφυλίου. Αλήθεια. Γιατί σου τελειώνει το καλοκαίρι, πριν την ώρα του. Όχι, δεν θέλω να μου πεις «καλό χειμώνα». Κι ας το πιστεύεις. Κι ας είναι η ευχή σου από καρδιάς. Κι ας το λες μέσα από τα βάθη της ψυχής σου. Κι ας είναι και δική σου ανάγκη να είναι καλός αυτός ο χειμώνας. Είμαστε όμως κι εμείς που το να πατάμε 365 μέρες σε ζεστή άμμο και να ακούμε, να αγγίζουμε, να βουτάμε στη θάλασσα είναι όνειρο ζωής. Είναι στάση ζωής… Είναι το καλύτερο μας!
Ναι, είμαστε κι εμείς που δεν θεωρούμε το καλοκαίρι απλά μια εποχή αλλά άποψη, φιλοσοφία, ΖΩΗ. Και δεν θέλουμε να τελειώσει. Όχι απλά τώρα… Ποτέ!
Εμείς που ψάχνουμε πάντα τον ήλιο… Όλες τις εποχές του χρόνου. Κάθε μέρα. Και τις 365. Που θέλουμε πάντα το χαμόγελο, την καλή διάθεση… Που είμαστε με τον τζίτζικα. Όχι με το μυρμήγκι.
Ναι όλοι εμείς που μόλις μπούμε στο καράβι/αεροπλάνο/αυτοκίνητο κοκ για το ταξίδι της επιστροφής, σκεφτόμαστε πότε θα ξαναφύγουμε… Που δεν υπάρχει δίλλημα βουνό ή θάλασσα γιατί είμαστε πάντα… θάλασσα.
Όλοι εμείς λοιπόν είτε έτσι, είτε αλλιώς, δεν ακούμε αυτό το «καλό χειμώνα»! Καλός χειμώνας είναι μόνο όταν τον κάνεις καλοκαίρι… Όταν ακόμη και στις βροχές, στις καταιγίδες, στα χιόνια και στο κρύο, θα βρεις λόγο να χαμογελάς… Θα βρεις τρόπο να «ζεσταθείς» και να «ζεστάνεις». Την ψυχή σου…
Πόσο μάλλον σε συνθήκες σαν αυτές. Όχι της μοναξιάς αλλά της απομόνωσης. Σε συνθήκες που το «πολλοί μαζί» είναι απαγορευμένο. Που πρέπει να επιλέξεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Όχι γιατί δεν θες αλλά γιατί δεν πρέπει. Απαγορεύεται…
Στις συνθήκες που αλλάζουν, στις συνήθειες που αλλάζουν, στη ζωή που αλλάζει απάντησε με καλή διάθεση! Χαμογέλασε κι ας μην πέρασε… Ας είναι όλα αυτά τα «περιοριστικά» ακόμη εδώ.
Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι… Είπαμε: Στην ψυχή σου. Και σε όποιες ψυχές μπορείς. Όσο περισσότερες τόσο καλύτερο…
Ειδικά σε όσους που ακόμη και το καλοκαίρι ήταν για αυτούς… βαρυχειμωνιά! Ξεκινήστε λέγοντας τους «Όλα περνούν». Γιατί περνούν. Περνούν! Πάρτε τους μαζί σας στον πλανήτη «καλοκαίρι»… Έστω κι έναν να σώσετε από τον χειμώνα της ψυχής του, είναι κάτι. Είναι πολύ. Μπορεί και το παν.
